อื้อนะ
กานละคั้งนึ่งนัยแผ่นดินสะหยาม
พาสาทัยมีช้ายหลายชั่วกาล
จนเวลาพ้นผ่านนานเนินปาย
......................
พาสาทัยพาสาชาดพาสาถิ่น
ถึงคาสิ้น 2006 น่าจัยหาย
ลูกหลานเราอ่านเขียนไทยแล้ววอดวาย
น่าจัยหายแทนบันพะบุรุดเรา
ม่ายเสียหายรั้ยสาระมานก้อชั่ย
พิมสะบายดูโก้เก๋ก็ว่าเหมืิอน
รนนะรง รั้ยสาระ ไม่แชเชือน
ก้อเพื่อนๆ คัยๆ ก้อชั้ยกัน
แร้วทัมมัยราวต้องพิมให้ถูกด้วย
ราวก้อพิมแบบเน้มาแต่หนัย
เพื่อนๆราวพวกมานก็ยังชั้ย
ผิดตงหนัยวานเจ้าบอกเราที
เจ้าไม่ผิดใครไม่ว่า้ข้าไม่สน
วิบัติตนไปเถิดเพื่อนข้าเอ๋ย
แต่ตัวข้าไม่นิยมดูเถิดเอย
จักเฉลยความในใจให้ได้ฟัง
เจ้าไม่ผิดเจ้าไม่ว่าเจ้าไม่สน
อธิบายตนก็เหมือนเข้าหูหมา
ไม่แน่ใจว่าสำเนียงเข้าปัญญา
เพราะเจ้าข้าใช้ภาษานั้นต่างกัน
เจ้าไม่ผิดเจ้าไม่ว่าแต่ข้าสน
ข้านั้นจนปัญญาช่างน่าขัน
หากผู้ใช้ไทยให้ถูกแปลกกว่ากัน
ถึงครานั้นคงสิ้นแล้ว ไม้แึคล้วเอย.
ฉันทลักษณ์ไม่ถูกว่ะ
จะเอาไปโพสต์ในไดเย็นตาโฟ