ลืมไป ว่าจะมาโพสตั้งแต่เมื่อวาน
รางวัลซีไรท์ปีนี้ประกาศแล้วนะครับ
แล้วก็เป็นหนึ่งในปีที่ผมกรี๊ดสุดๆ
เพราะหนึ่งในนักเขียนที่โนเนมที่ผมหลงในภาษาสุดๆ
คิดว่าแกโนเนมจนไม่น่ามีใครจะมาสนใจ แต่ก็คิดว่า
ด้วยพลังทางภาษาของแก น่าจะทำให้ผู้คนมาเหลียวมองสักวัน
จนในที่สุดเมื่อวานนี้ประกาศผลรางวัลซีไรท์
คนที่ได้รางวัล ก็ชื่อว่า อุทิศ เหมะมูล
http://www.bangkokbiznews.com/home/detail/life-style/lifestyle/20090819/70090/อุทิศ-เหมะมูล-คว้าซีไรต์-ปี-2552.htmlถ้าใครอ่านหนังสือพวกในเครือของฟิล์มไวรัส(หลังๆก็มารวมร่างไปกับไบโอสโคป)
คงคุ้นเคยชื่อพี่คนนี้เป็นอย่างดี แกเขียนวิจารณ์หนัง
และก็เขียนอะไรที่บอกไม่ถูกว่ามันคืออะไรไว้เยอะแยะ
ผมก็อ่านจากฟิล์มไวรัสสักเล่มนี่ล่ะเมื่อ 3-4 ปีก่อน แกเขียนเล่าถึงอาการกึ่งหลับกึ่งตื่น
พยายามเค้นสมองตัวเองจดจำทำนองที่เลือนลางกลุ่มหนึ่งที่วนเวียนอยู่ในหัว
อ่านแล้วเมามายมาก ผมนึกถึงคุณกนกพงษ์ แต่คุณอุทิศมีท่าทีร่วมสมัยกว่า
และมีบางมุมมองที่เชื่อมโยงถึงเราๆได้ง่ายกว่า คงเพราะแกเขียนวิจารณ์หนังด้วยแหละ
(และทำไมไม่รู้ ผมอ่านแล้วคิดไปเองว่าแกเรียนศิลปะ ซึ่งมาทราบทีหลังว่าแกจบจิตรกรรม)
ตัวหนังสือที่อ่านแล้วน่าลุ่มหลง ชวนเมามาย และทรงพลัง
ที่ว่ามานี่ เล่มที่พึ่งได้ซีไรท์ผมยังไม่ได้อ่านหรอกนะ
เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์จะรีบไปสอย
