ทำไมเรื่องของตูนไม่เหมือนของพี่โบอ่ะ .. อยากให้เป็นอย่างนั้นบ้างจัง
ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา หมาอีกตัวชื่อหมูหยอง เป็นพุดเดิ้ล ไม่ใช่ปุยฝ้าย(ตัวที่เคยเอารูปมาแปะ)
เป็นหมาที่อยู่ด้วยตลอด ไปต่างจังหวัด ไปไหนก็ไปด้วยกัน
อาทิตย์ที่ผ่านมา มันมีอาการไม่กินข้าว นอนหมดแรง พยายามป้อนเนสวิต้า ป้อนหมูปิ้ง
ป้อนทุกอย่างที่มันพอจะกินได้ มันก็กินบ้าง ไม่กินบ้าง พาไปหาหมอ ตรวจเลือด
หมอบอกต้องผ่าตัดเพราะมดลูกอักเสบ ..
วันนี้ตอน 9 โมง หมอนัดไปผ่าตัด .. 11 โมงแม่โทมาบอกว่า "หมูหยองตายแล้ว"
น้ำตาไหลพราก ๆ ๆ ทำใจไม่ได้ .. เสียใจอ่ะ
ตูนรู้สึกผิดมาก ทั้ง ๆ ที่คิดตั้งแต่แรกว่า ไม่อยากผ่า แต่หมอบอกว่า ต้องผ่า ไม่อย่างนั้นจะลามไปถึงตับ และ ไต
แต่ก็ให้เงินแม่ไปและตัดสินใจไปผ่า .. หมอให้ยาสลบ เอาเข้าไปผ่า พอผ่าเสร็จ เริ่มรู้สึกตัว แต่หัวใจเต้นอ่อนมาก
หายใจอ่อน ๆ จนนิ่งไป หมอปั๊มหัวใจ และ ฉีดยากระตุ้น .. แต่ก็ช่วยไม่ได้ เค้าไปแล้ว
ทำไงถึงจะหยุดร้องไห้ได้ .. ทรมานจัง
รู้สึกเหมือนเราเป็นคนส่งเค้าไปผ่า และ เราเป็นคนทำให้เค้าตาย
ถ้าไำม่ไปผ่า เค้าคงอยู่กับเราได้นานกว่านี้ .. ตอนนี้แม่กำลังเอาเค้ากลับมาบ้าน เอามาฝังที่บ้าน
p.s. รูปนี้ถ่ายไว้อาทิตย์ก่อน ตอนที่หมูหยองกำลังอ้อนน้องชาย นอนหลับอยู่บนตัก
