ยักษาหน้าแตก ก๊ากกกกกกกก

บัดนั้น นายพิษสุรกานต์
กลับถึงวิมาน แล้วอ่านจู๋
นึกครึ้มใจเปิดหน้าแรกขึ้นมาดู
แล้วก็รู้ว่ากลอนผิดเลยคิดทัก 

จึ่งร้องว่าเหวย ดูดู๋ดู 
หน้าแตกแล้วเจ้ารู้ไหมเจ้ายักษ์
ประจานลั่นไม่กลัวจะโดนหัก
ด้วยความรัก (หมายเหตุ : แบบเพื่อนนะเฟ้ยไม่ใช่กาโตยยยย) จะแกล้งยักษ์ให้สาใจ 


บราโว บราโว 

คืออ่านแล้วสัมผัสมันทะแม่งๆ (บาทรับสดับกับบาทส่ง) เลยเอามาประจานซะเลย อิอิอิ 

เออวุ้ย เพิ่งจะสังเกตุ มันสลับกันนี่หว่า 

แอนมันกอปมาไม่ได้ดูเลย 

คืออ่านแล้วสัมผัสมันทะแม่งๆ (บาทรับสดับกับบาทส่ง) เลยเอามาประจานซะเลย อิอิอิ 

สลับไม่ใช่สดับ ตอนพิมพ์กำลังเบลอ ... รีบแก้ เดี๋ยวหน้าแตกไปด้วย 

จะให้ถูกต้องแบบนี้ 

+1 พี่โอ้เอ้ ช่วยยำยักษ์
ก่อนโดนหักจนติดลบอสงไขย
ขอยำยักษ์บุกไปก่อนเพื่อเอาชัย
แล้ว นั่งเศร้าร่วมกันไปเพื่อใช้กรรม

(ยักษ์มันกลับมา ต้องโดนลบร้อยทั้งคู่แน่ๆ อิอิอิ ลุงจะได้เหลือ -99) 

 

โดนยักษ์ลบร้อยเศร้าสร้อยนัก
เหมือนอกหักหลักลอยไร้จุดหมาย
คิดว่าแน่จับผิดยักษ์อยากลองตาย
ไอ้ฉิบหายร้อยติดลบจมธรณี


มั่วจริงๆตู

[มังกร]

โดนยักษ์ลบถึงร้อยไม่เป็นไร 
แต่ไฉนไม่โดนถึงสองล้าน 
จะสมน้ำหน้าให้ร่างกายนั้นวายปราณ 
ให้ตรูดบานเมื่อยำยักษ์ สมน้ำหน้าเอย (ทำไมจบแปลกๆวะ?)

จะยอมตายเพื่อสมน้ำหน้ายักษ์
กรี๊ดดดดดด ลงทุนหนักเอาเรื่องนะคุณท่าน
แถมยังยอมสังเวยตนจนตรูดบาน
ยอมให้ยักษ์พร่าผลาญได้อย่างใจ


โห ท่าน KumsMKII สปิริตจริง ๆ

อิอิอิ อันนี้ผมขอยอมยกให้ ยอมตรูดบานตายสังเวยยักษ์เนี่ย อิอิอิ

อ๊ะ ขอโทษ โปรดอภัย ให้กับยักษ์
เพราะงานหนัก พักน้อย ไปหน่อยไหม
เลยก็อปมาทั้งท่อน กลอนพาไป
ขออภัย บวกให้แล้ว (+3) ไม่แคล้วกัน

เอาเวลา ปั่นการ์ตูน มาปั่นบอร์ด
พระเจ้าย้อด มันจ้อร์จมาก อยากจะครั่น
คนดีชอบแ้ก้ไขให้พัลวัน
แต่คนจัญไรนั้นชอบแก้ตัว

พอดีกว่า หยุดปั่น หันไปปิด
ปุ่มสีแดง อันนิดนิด อยู่บนหัว
แล้วเปิดโปรแกรมใหม่ใกล้ใกล้ตัว
มานั่งมั่วการ์ตูนต่อ ตูขอลา



เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊งงงงง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่งงงงง

เอ๊ะ!!ทำไม ใฉนเหย จึงเลยเถิด
จนบังเกิด นักแต่งกลอน อักษรศิลป์
งานหลักเรา คือปั่นบอร์ด เป็นอาจิน
ชีพแดดิ้น ขอแค่หมู คู่กายา

ปั่นมีชั้น ปั่นมีเชิง มีระดับ
ใช่ว่าจับ อีโมยัด ก็เสร็จหนอ
ขอสาระนิดหนึ่งแค่นั้นพอ
อ้อแล้วก็ อย่าเป๋มาก จะยากนาน

คนมาหลัง นั่งอ่าน สะท้านจิต
กว่าจะติด ต่อเรื่องราว ที่เล่าขาน
ผ่านสองหน้า ยังไม่รู้ เรื่องวันวาน
สี่หน้าผ่าน ก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี

ยิ่งวันใหน หมีมาโผล่ โอ้โฮ้เฮ้ย
ดูไว้เลยแต่ละหน้า พาเศร้าหมอง
ดาวระยิบ ดูระยับ ไม่อยากมอง
แต่ก็ต้อง มานั่งเก็บ อยู่ร่ำไป

พร่ำมามาก อยากจะบอก อะไรอย่าง
ที่นั่งถ่าง ตาเขียน ใช่อื่นใหน
ก็แค่เพิ่มหนึ่งแต้มของ Reply
เป็นบันใดสูงกว่าหมู ของตูเอย


        

[มังกร]

อีโมชั่น ยัดเข้ามา ก็ฮาแตก
แต่เยอะแสดดดดด เกินไป ก็ไม่ไหว
ปั่นหนึ่งอัน หนึ่งหัว เพลียหัวใจ
ลบหนึ่งไซร์ ทางออกของยักษ์ เอยย


เตร๊ง แตรงงงงงงงง
ตึง ตึ่ง ตึง ตึง ตะลึง ตึง ตึง

ถ้าเป็นรูป ตัดต่อก็พอว่า
ยิ่งไอ้สามทำอย่างฮาช่างน่าขำ
ตัดไปต่อมาจนหน้าดำ
ว่าแล้วพลันวิ่งไปดูกระจู๋ประกวดเอย

เตร๊ง แตรงงงงงงงง
ตึง ตึ่ง ตึง ตึง ตะลึง ตึง ตึง

[มังกร]

ตอนแรกทำ ตัดต่อ ไม่ค่อยเก่ง
ทำไม่เป็น เริ่มเซ็งเสียนักหนา
แต่เริ่มตัด เริ่มต่อ มันชักฮา
นี่แหละหนา โดนเอามา ประจานเอย 


แต๊ง แต๊ง แต๊ง โป๊ะ!!

รูปทั้งหมด รูปสาม ทำยากสุด
หน้ามันหยุด นิ่งสงบ ไม่คลื่อนไหว
ก็ไม่รู้ ว่าสามมัน กินอะไร
เหมือนถ่ายรูป ถ่ายทุกข์ไป โอ้ว ยาก เอยยยย


(พอเหอะ ตู เริ่มมั่ว)

รูปบักโต ก็(ถูก)ตัดได้โปรสมกับชื่อ
ต้องร้องบรื๋อส์ ทุกๆทีที่ได้เห็น
ถ้าเกิดเผลอเปิดดูตอนเย็นๆ
รับรองเผ่น เส้นเอ็นพลิกแน่ๆเลย


(มั่วโคตร)

(แม่ง .. ลง "สระเอย" กันทุกคนแล้วสตูจะต่อยังไงวะ)

เมื่อวานคุยกับป้า	หะหมี
ป้าบอกวานซืนนี้	โกรธแล้ว
ปั้าแกปั่นดีดี	โดนดุ กลับมา
ดาวที่ล้นอาจแป้ว	ขาดผู้ปั่นฉมัง

เปลี่ยนหน้าแรกให้แล้วมั้ง สังเกตไหม
ที่บอกไว้ว่าตูผิดจึงคิดขวย
เดี๋ยวเย็นนี้เปลี่ยนภาพใหม่คงไม่ซวย
ผิดไปด้วยแล้วจะม้วยเพราะความอาย

เมื่อวานนอนตอนเย็นเป็นหน้ามืด
งานตูเหลือถมถืดแก้ไม่หาย
จะให้เสร็จคืนนี้ก่อนนอนสบาย
คงไม่ตายโหงห่าคาการ์ตูน


(เอ้า รับสมัครใครมาต่อสระอูนโว้ย)