โรคซึมเศร้า (แตกหน่อ)

น่าจะเป็นโรคขี้เหงามากกว่า 

[มังกร]

เพื่อนหมอเราเคยสอนไว้แหละ
ว่าสิ่งมีชีวิตรวมทั้งมนุษย์มีสัญชาติญาณที่จะนำพาสปีชี่ของเราให้รอดฝังอยู่ในทุกๆ คน
เราจะหดมือหนีถ้ารู้ว่ามันจะเจ็บ เราจะรักตัวกลัวตาย เรา (ส่วนมาก) จะอยากมีลูก มันเป็นเรื่องปกติ
และประมาณว่าระบบต่างๆ ของเราก็ถูกดีไซน์ขึ้นมาเพื่อตอบสนองความปรารถนานี้
ถ้าเมื่อไหร่ ที่เรารู้สึกตรงกันข้าม เช่นอยากจะเจ็บ ไม่อยากจะอยู่ต่อ ต้องเตือนตัวเองว่าเนี่ยคือมีอะไรเกิดขึ้นละ
เราทุกคนถูกดีไซน์ให้เกิดมาเพื่อสู้ยิบตาจนถึงที่สุด (ร่างกายเราทุกส่วนสู้หนักมากกับทุกๆ ผลเสียที่เราทำกับมันนะ)
ถ้าเราเกิดมีใจนึกยอมแพ้ง่ายๆ ให้อนุมานว่า เราอาจจะต้องทบทวนกับตัวเองใหม่
หรือน่าจะลองหาหมอซักนิดนึง ไม่เสียหาย หมอน่ารักทั้งนั้น
 

นึกภาพพี่แอ้ที่สู้ยิบตา ฆ่าไม่เลี้ยงก็ได้ครับ นั่นแหละชีวิต

[มังกร]

ตอนที่แย่หนักๆ มันไม่ได้อยากเจ็บหรืออะไรนะ
ออกแนวไม่แยแสว่าจะเจ็บปวด
ไม่สนใจทุกข์ สนใจสุข
ออกแนวไม่แยแสกับโลก
หมดความสนใจต่อโลกโดยสิ้นเชิง

[มังกร]

ทฤษฎีพี่แอ้ เหมือนอยู่ในหนังสือ selfish gene

[มังกร]

ยังไม่เคยอ่านอะ ดีมั้ย 

นึกภาพพี่แอ้ที่สู้ยิบตา ฆ่าไม่เลี้ยงก็ได้ครับ นั่นแหละชีวิต

ชีวิตไม่ใช่เรื่องยาก ใครขวางจับฉีกก็หมดเรื่อง 

[มังกร]

มาแนะนำตัวในฐานะ.. "ผู้ป่วย" อีกคนค่ะ

อ่านไม่ผิดหรอก​ หาหมอมาสองปีแล้ว

อาการซึมเศร้าของเรามาจากสิ่งที่เรียกว่างาน
ไม่เสร็จไม่กลับ​ ไม่อยากให้ใครด่าก็ต้อง​ ทำให้ดีที่สุด
อิ่มเคยทำงานออฟฟิศเดียวกะเรา
จะเคยเห็นเราอัดยาแก้ปวดตอนที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำ

ผลกระทบมาถึงวันนี้​
วันที่เราเป็นไมเกรน
แล้วยาเดิมไม่สามารถแก้ปวดให้เราได้อีกต่อไป

หมอแนะนำให้เลิกคาเฟอีนก่อน
แน่นอนว่า​ ต้องหยุดทุกอย่างที่มีคาเฟอีน
อันได้แก่​ กาแฟ​ ชา​​ ช็อคโกแลต เป๊บซี่​ โค้ก
สภาพตอนนั้นเหมือนคนเลิกยาเลย​ ปวดหัวมาก​
ยาแก้ปวดแบบเดียวกับที่แก้ปวดเก๊าท์ กินไปก็ไม่ช่วยนะ
เป็น​ 2​ อาทิตย์ที่ทรมานมากๆ

เวลาผ่านไป​ เราแต่งงาน
เราคาดหวังชีวิตหลังแต่งงานยังไง..
ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก​
เพราะพบว่าตัวตาแว่นเองเป็นคนไม่ค่อยเปลี่ยนอะไร
นางก็กลับบ้านห้าทุ่มเที่ยงคืนเหมือนเดิม
แล้วเรา​ ต้องนอนสามทุ่มครึ่งเพราะหมอสั่ง

เวลาชีวิตของเราไม่ตรงกัน​ สามีนอนนอกห้อง​ เรานอนในห้อง
เราเครียดปวดหัวจนต้องเข้าโรงพยาบาล​ ไม่เคยคิดเลยว่า
จะต้องมาแอดมิตเพราะโรคบ้าๆ​ แบบนี้ได้

เราตัดสินใจคุยกะหมอไมเกรนว่า​เราอยากคุยกะจิตแพทย์
หมอก็นัดให้ดิบดี​ จากวันนั้นถึงวันนี้​ก็สองปีแล้ว

หนึ่งปีที่ตัดสินใจออกมาอยู่คอนโดคนเดียว
เพื่อยับยั้งการฆ่าตัวตายของตัวเอง
หลายครั้งที่อยากฆ่าตัวตาย​
เพียงเพราะเพื่อนร่วมงานด่าว่า
งานคุณแม่งห่วยแตก​ ผิดซ้ำซาก​
ร้องไห้ไปเหอะไม่มีใครสงสารหรอก
เอาความคาดหวังจากงานของเราไปเทียบกะน้อง​ในแผนก
น้องยังทำงานดีกว่าเราเลย​

เราทำงานแบบไม่มีเพื่อนกินข้าวด้วยนะ
อยู่แบบตัวคนเดียวโดยแท้จริง


ทุกวันนี้ก็ยังกินยา​ วันละสิบกว่าเม็ดทุกวัน​
ล่าสุดหมอจิตบอกว่าเรามองโลกในแง่ร้ายด้วย
​เอ้าเพิ่มยาโลกสวยไปกินต่ออีก

ทั้งๆ​ ที่​สิ่งแวดล้อมที่ทำงานไม่เป็นใจ

ทุกวันนี้ไม่ได้เป็น​โปรแกรมเมอร์แล้ว​ เป็นเทสต์​เตอร์
แต่มาทำงานทุกวันไม่มีความสุขเลย​ มันกลัวคนจับผิด​
งานเราผิดพลาด​ เขาก็ด่า​ พองานเราดีมันก็เสมอตัว
ทีนี้งานมันเยอะกว่าคน​ มันก็เลยเครียด​ นอนไม่พอ​
จะให้ทำตามที่หมอขอร้องเช่น​ นอนสามทุ่มครึ่ง​ กินยาตรงเวลา​
ทำงานแล้วเลิกงานตรงเวลา​ อย่าเอางานกลับมาทำที่บ้าน


ลองแล้วโบนัสหายไป​ 4​ เดือนค่ะ​ นายด่าอีกด้วยว่าทำไมไม่อยู่ช่วยงาน
มีปัญหากะน้องในแผนกอีก​ ไอ้ที่เป็นๆอยู่​คนในแผนกเข้าใจว่าแกล้งป่วย
เฮ้ย​ เราต้องเอาใบรับรองแพทย์มาแปะหน้าเลยมั้ยว่าเป็นจริงๆ
คำพูดที่บอกว่าพูดลอยๆแต่จริงๆว่าเราเต็มๆอะมีทุกวันค่ะ​ บั่นทอนมากๆ

เพราะรู้ว่าตื่นมาทำงานแล้วต้องเจอกับอะไร.. ดาวน์เลยค่ะ​
คือไม่อยากตื่นมาเจออะไรอีกแล้ว​
โลกนี้ทำไมมันโหดร้ายแบบนี้

ล่าสุดคุยกะหัวหน้า​ ยังร่ำๆ​ กะหัวหน้าอยู่เลยว่า​
หรือเราต้องเข้ารับการบำบัดจริงจังที่โรงพยาบาลโดยเฉพาะ
เช่น​ ศรีธัญญา​ มนารมย์  แต่ก็ต้องมีทุนรองรัง​
เพราะคงไม่มีประกันอันไหนที่จ่ายยานอกได้
แต่กวางจะทนทำงานด้วยสภาพจิตแบบนี้ไปได้อีกนานเท่าไหร่นี่แหละ


หรืออาจจะได้โดดตึก​ไปก่อนก็ไม่รู้แฮะ..

[มังกร]

  เย้ย!! อ่านเรื่องของกวางแล้ว รู้สึกตัวเองก็เข้าข่ายเหมือนกันนะกับโรคซึมเศร้า แต่ว่ายังดีอยู่หนึ่งอย่างคือ ผมมีระบบอัตโนมัติ
ที่พอเมื่อรู้สึกอึดอัดตรึงเครียดสุดๆ แล้วเจ้าพฤติกรรมของระบบอัตโนมัติจะมาทำการคูลดาวน์ตัวเอง มันจะค่อยๆ เย็นลงเองและในหัวจะ
มีแนวคิดเชิงบวกเข้ามาหักลบ นอยด์ๆ สักวันแล้วอีกวันก็โกออน ยิ่งได้อาหารอร่อยบำบัดนะ หายไวเชียว 

ยังไงก็เอาใจช่วย จะด้วยหมอด้วยยาด้วยอะไร ก็ขอให้กวางโอเคขึ้น ไม่มีใครเข้าใจตัวเราเองได้เท่ากับตัวเอง แต่พอตัวเราเองไม่เข้าใจตัวเอง
มันก็ควรจะมีคนอีกคนข้างๆ เรา ที่จะต้องเข้าใจตัวเราแทนเรา อ่านแล้วอย่างงเด้อ ถึงชีวิตจะมีงานเป็นสรณะ แต่ก็อย่าให้งานนำความมรณะมาสู่เรา
เราไม่ใช่เสาหลักค้ำจุนอะไรให้บริษัท เราก็แค่หมุดตะปูตัวเล็กๆ ที่ช่วยยึดเสาหลักกับพื้น ซึ่งหมุดพวกนี้มันมีหลายตัว แตกหักหลุดไปเขาหาใหม่มา
ทดแทนได้ตลอดละครับ 

ดีแล้วที่มาระบายที่เก่าๆ แบบนี้

[มังกร]

ยิ่งได้อาหารอร่อยบำบัดนะ หายไวเชียว 

​

เคยลองแซลมอนเทอราปี​ เค้กเทอราปี​
มันฮีลได้แปปเดียวค่ะ​ แล้วก็กลับไปดิ่งกับงานต่อ

ยังไงก็เอาใจช่วย จะด้วยหมอด้วยยาด้วยอะไร ก็ขอให้กวางโอเคขึ้น ไม่มีใครเข้าใจตัวเราเองได้เท่ากับตัวเอง แต่พอตัวเราเองไม่เข้าใจตัวเอง
มันก็ควรจะมีคนอีกคนข้างๆ เรา ที่จะต้องเข้าใจตัวเราแทนเรา อ่านแล้วอย่างงเด้อ ถึงชีวิตจะมีงานเป็นสรณะ แต่ก็อย่าให้งานนำความมรณะมาสู่เรา
เราไม่ใช่เสาหลักค้ำจุนอะไรให้บริษัท เราก็แค่หมุดตะปูตัวเล็กๆ ที่ช่วยยึดเสาหลักกับพื้น ซึ่งหมุดพวกนี้มันมีหลายตัว แตกหักหลุดไปเขาหาใหม่มา
ทดแทนได้ตลอดละครับ 

ตอนนี้ก็หางานใหม่อยุ่ค่ะ​
ส่วนมากจะมาจาก​ linked​in​ แนะนำ​
และสัมภาษณ์อังกฤษ
จากตะก่อนที่เราเคยกลัวมันมากๆ​
ตอนนี้เราสามารถพูดได้แล้ว
และก็ดูเหมือนว่ามันจะไปได้สวย

แต่พอเราบอกไปว่า​ ​
เออเราก็ไม่อยากโกหกนะ​
เพราะเราก็ไม่อยากโกหกใครว่าทำไมเราป่วยบ่อย
ว่าเรามีโรคประจำตัวอยุ่​ นี้ๆๆ
และอยุ่ในระหว่างการรักษา

มันกลับได้ฟีดแบคหลายๆอย่างกลับมา​
แน่นอนว่าเราบอกเรื่องนี้ในตอนสุดท้ายที่คุยกัน

อีกคนดูโอเคและให้โอกาส​
อีกคนเราสัมผัสได้ด้วยสายตาว่า​ กรุณาไปให้พ้นๆ

ไม่ว่าใครก็อยากได้คนที่ร้อยเปอร์เซ็นเข้าทีม

เหมือนตอนเราเลือกซื้อผักผลไม้
​เราก็อยากเลือกไอ้ที่มันไม่เน่า​หน้าตาน่ากินมาเป็นของเรา

มันก็เหมือนกันนั่นล่ะ
แค่ตอนนี้ฉันเป็นผักหรือผลไม้ที่บอบช้ำเกินไปหน่อย
จะให้กลับมาไม่ช้ำอีกก็คงอีกนานล่ะมั้ง
หรือจะมีใครเห็นประโยชน์จากเรา
​เอาไปทำอาหารแปรรูปแทน​ มันก็คงจะดี
แค่ตอนนี้เรายังไม่เห็นทางนั้นเท่านั้นเอง

[มังกร]

คนเราก็ต่างมีตำหนิด้วยกันทั้งนั้นครับ ตัวเรารับตำหนิของเราได้ก็ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ส่วนอีกครึ่งก็คงต้องลองค้นหา
รอคอย หรือ จู่ๆ มันอาจจะมีอีกครึ่งที่เข้าใจในตำหนิของเราเข้ามาเอง โอกาสยังเป็นของผู้ที่ยังแสวงหาเสมอ 

[มังกร]

สภาพแวดล้อมสำคัญมากจริงๆ ครับ จากที่อ่าน เปลี่ยนงานอาจช่วยได้มาก
ถ้าเป็นคนที่ไม่ได้มีปัญหาเรื่องการเงินมาก เพราะเปลี่ยนงานรายได้ลดลงมาก
ก็ต้องปรับตัวอีก ซึ่งก็อาจส่งผลต่างๆ มาอีกมากมาย กลายเป็นเครียดเรื่องเงินแทน

ไม่รู้ผมโชคดีหรือโชคร้ายที่โตมาในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดีนัก (เพื่อนๆ สมัยเรียน)
เป็นไมเกรนมาตั้งแต่ ม.ต้น มาดีขึ้นตอนเข้ามหาลัย เริ่มแข็งแกร่งขึ้น
แฟนคนล่าสุดก็เป็นโรคซึมเศร้า ทุกวันนี้นางสตรองค์มาก
หลายคนบอกเพราะได้เราเข้าไปทำให้ชีวิตนางเปลี่ยนไป

เข้าใจว่าการจะเปลี่ยนความคิดมันยาก ไม่งั้นคงไม่ป่วยเป็นโรคนี้
เพราะงั้นคงต้องเปลี่ยนสภาพแวดล้อมก่อน แล้วค่อยๆ ปรับไมด์เซ็ทตัวเองใหม่

สู้ๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้
สำหรับผม ยังเชื่อว่า โค้ก และ แซลมอน ยังช่วยเยียวยาได้ ฮ่าๆๆ

กินแซลมอนผสมโค้กเหรอ…

[มังกร]

กินแซลมอนผสมโค้กเหรอ…

อะไรก่อนหลัง ก็ไปผสมกันในท้องอยู่ดี

[มังกร]

กวาง ไม่ได้คุยกันนาน อยู่แถวไหนเนี่ยเผื่อนัดเจอกินข้าวกัน
เผื่อเวลาเราไม่ติดอบรม