ครับ ว่างมาลงสักกะที
ตอนเด็กๆ ผมก็ไม่มีความฝันว่าจะแต่งโคลงกลอนอะไรนะครับ ผมเริ่มแต่งตั้งแต่อยู่เรื่อย ๆ ตั้งแต่ ป.3 ก็คือกลอนสี่อันนี้
แต่ผมก็ไม่ได้ชอบอะไรมาก เอาแค่พอว่างก็ทำ
แต่พอโตมาตอน ม.1 เราก็ได้เรียน "โคลง" ครับ ใช่ครับ สิ่งที่ผมแต่งได้ถนัดที่สุดตอนนี้คือ โคลงสี่สุภาพ นั่นแหละครับ ตอนอยู่ ม.1 ก็ไม่ไปติดพันชอบอะไรหนักหนา ก็แต่งๆ ไปตามประสาเด็กประมาณนี้
//เอาแค่นี้พออายเค้า
เพราะความไม่รู้ในตอนเด็กครับ สักแต่จะเอาคำมายัดๆ ให้มันลงเสียงไปก็พอ แก้ทียาวครับ
แต่ช่างเถอะครับ เพราะตอนนี้ผมเองก็เห็นคุณค่าของมันแล้วหล่ะ คราวนี้ก็มีการหาคำมาลงที่สละสลวยถูกต้องมากขึ้น และก็มีผลงานอีกมากมายที่จะเอามาลงครับ ซึ่งผ่านการคัดกรองคำจากครู (เยอะ) ทีเดียวครับ
ยังมีอีกมากมายนะครับ เพราะถือว่าเป็นช่วงทองที่แต่งเยอะที่สุดเป็นประวัติกาลเลยก็เป็นได้
แต่ส่วนใหญ่จะเป็นสิ่งที่เกิดกับโรงเรียนมากกว่า
คราวหน้าจะมาต่อเรื่องต่อไปนะครับผม
"วางมือจากโคลงซะ" ติดตามกันด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
