เป็นประเด็นที่เคยพบปัญหาไม่บาลานซ์ แล้วก็จัดการมันเลยเมื่อซักสามสี่ปีก่อน
สำหรับพี่ความสำคัญจะเป็น ครอบครัว / ตัวเอง / เพื่อน / งาน ณ เวลานี้นะ
เมื่อก่อน เคยเป็นแบบนี้ งาน / เพื่อน-แฟน / ตัวเอง / ครอบครัว
อยู่มาวันหนึ่ง อาจารย์ที่รักมาก เสียไปดื้อๆ โดยที่ไม่ได้ไปดูใจ
เลยตั้งคำถามกับตัวเองละ ว่านี่เราผิดพลาดตรงไหน
และงานสำหรับพี่ก็คืองาน ไม่ว่าเราจะทุ่มเทขนาดไหน เราก็คือคนงานคนหนึ่ง
(เมื่อก่อนอาการหนักมาก ทำงานตลอด เสร็จงานก็หลับ ตื่นมาทำต่อ)
ก็เลยเปลี่ยนงานซะ ได้กลับบ้านบ่อยขึ้น (มาก) มีแผนระยะยาวกับที่บ้าน
มีเวลาให้กับตัวเอง ไปเที่ยวๆๆ ทำอะไรที่อยากทำ อยากเรียนอะไรก็เรียน ตอนที่มันยังมีแรง ไม่รอวันหน้า
มีเวลาให้กับเพื่อนๆ ทุกกลุ่ม ถึงขั้นจัดสรรเลยนะ กลุ่มนี้เจอแล้ว ไปเจอกลุ่มโน้นบ้าง
ส่วนงาน ที่ไปอยู่ท้ายสุด คงเพราะพี่ไม่ได้สนใจเรื่องเงินทองเท่าไหร่ มีก็ดี มีไม่มากก็ไม่เป็นไร
เวลาทำงานก็ทำเต็มที่ ให้เหมาะสมกับ JD กับหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย เหมาะสมกับจรรยาบรรณ
แต่พองานเสร็จก็พอแล้ว ไม่ไปผูกจิตผูกใจไว้กับงานจนไม่เป็นอันทำอะไรอื่น
ถ้าปัจจัยอื่นส่งผลต่อวิถีการทำงาน ก็พร้อมจะเปลี่ยนงานเพื่อซัพพอร์ตปัจจัยอื่น
(เช่น พร้อมจะลาออกกลับมาทำงาน (ที่เงินเดือนน้อยลง) ที่บ้าน ถ้าพ่อแม่ขอ)
ก็จะเป็นประมาณนี้อะจ้ะ ซึ่งพี่ว่าบาลานซ์สำหรับพี่ในตอนนี้ละ
เลยไม่อยากรับอะไรเข้ามาอีกให้มันต้องจัดสรรยาก ตอนนี้ทุกคนในชีวิตพี่แฮปปี้ ตัวเองแฮปปี้
ได้ดูแลทุกๆ คนตามสมควร พ่อแม่ก็เยอะหน่อยเป็นธรรมดา แค่นี้พอแล้ว