2012 กำลังจะจบ ม6
ตัวเอง > เพื่อน > งาน > แฟน > ครอบครัว
(เด็กบ้านแตกอีกคน)
ตัวเองนี่ก็ คิดว่าทำอะไรไปทุกอย่างนี่เพื่อตัวเองทั้งนั้นแหละค่ะ ๕๕
ตอนนี่คิดว่าเอาตัวเองให้รอดก่อน แล้วถึงจะไปทำอย่างอื่นในชีวิตได้ง่ะ
เพื่อนมาอันดับสองเพราะช่วงนี้เป็นช่วงชีวิตมัธยม
คล้ายๆของผู้ใหญ่ที่เห็นว่างานต้องมาก่อนแหละค่ะ ต้องรีบกอบโกยเอาไว้
งาน คิดว่ายังไมไ่ด้มีงานอะไรจริงๆจังๆที่ต้องรับผิดชอบเลย
เรื่องเรียนตอนนี้ก็นิ่งแล้ว ไม่ต้องดิ้นรนสอบแข่งขันอะไร
แล้วก็ยังไม่อยากรีบเรียน รีบฝึกทักษะ คืออยากให้มันไปพร้อมประสบการณ์ในชีวิตด้วยอะ
แฟน ที่มาก่อนครอบครัวก็เพราะถ้าเลือกได้เวลาไปกรุงเทพจะเลือกไปเจอแฟนมากกว่าครอบครัวที่กรุงเทพ
แต่แฟนอยู่หลังอันดับอื่นๆก็เพราะอยู่ไกลกันประมาณนั้น
ครอบครัว คือโดยหลักการแล้วไม่น่าจะอยู่ท้ายสุด
แต่บอกตามตรงว่าทุกวันนี้ยังรู้สึกไม่ชอบครอบครัวตัวเองอยู่เลย
ลำบากนะ เป็นเรื่องเดียวที่เราไม่ชอบแล้วเปลี่ยนไมไ่ด้ หนีไม่ได้
คือรู้สึกอึดอัดใจที่ตัวเองต้องเป็นตัวกลางเรื่องขอเงินเค้าใช้ตลอด
บ้านเราเนี่ยผูกพันกันด้วยเงินทั้งนั้น (แต่ไม่งั้นก็อยู่ไม่ได้)
จริงๆด้านดีๆก็มีนะ แต่อคติเห็นชัดกว่าอะ
เป้าหมายระยะยาวคือปรับสมดุลตรงนี้ให้ได้
ทั้งเยียวยาความรู้สึกที่มีต่อที่บ้าน แล้วก็หาเลี้ยงยายแม่น้อง
ระยะยาวที่สุดคือมีครอบครัวดีๆเป็นของตัวเอง
(เหมือนระบายใจยังไงไม่รุ ๕๕)
