เด็กไม่ธรรมดา (แตกหน่อจาก ขจกต)

[มังกร]

แต่ย้ายโรงเรียนชั้นก็หายนะ

ปกติสุขดีนับจากนั้น

[มังกร]

ไปตบอีปลากัน 

[มังกร]

โรงเรียนตูไม่มีแบบนี้

[มังกร]

อยากตบมาก
ถ้าเจอตอนนี้แล้วยังนิสัยเหมือนเดิมอีกนะ

จะเอาคืนให้สาสม


ส่วนอดีตเพื่อนสนิทที่ตบหลังอิ่ม
บังเอิญว่าแม่เราสองคนรู้จักกัน
แม่อิ่มทำงานที่ราชวิถี
แม่เค้าทำงานโรง'บาลเด็ก
เวลาเจอกันนี่ปั้นหน้าไม่ถูกทีเดียว

[มังกร]

เฟซบุ๊คทำให้เจอเพื่อนสมัยเด็ก
มีอยู่คนนึง ชีเคยเป็นมาเฟีย แล้วก็นิสัยไม่ดีมากๆ แทบไม่มีเพื่อนเลยอะตอนเด็ก ไม่รู้เป็นอะไร
(เป็นลูกเจ้าของโรงเรียน นั่นแหละที่ชีเป็น - ครูคนไหนดุ ชีก็ขู่จะไล่ออกกลางห้องเลยนะ ใช้คำ กูมึง ด้วยนะ)

ตอนนี้เปลี่ยนไปหน้ามือเป็นหลังมือ เป็นสาวหวาน น่ารัก ใจดี รักศิลปะ รักเด็ก
สืบทอดกิจการโรงเรียน ทุ่มเทให้กับงานสุดๆ เชื่อเลย คนเรามันเปลี่ยนกันได้จริงๆ 

[มังกร]

ตอนเด็กๆ คงถูกสปอยล์มากแหละมั้ง

[มังกร]

ตอนเด็กๆ นานาก็หัวโจกแบนเพื่อนนะ 
ตอนนั้นเกลียดขี้หน้ามันมากกกก แล้วก็ได้อยู่ห้องเดียวกันมาตั้งสามปี
แต่สุดท้ายตอน ป6 ดันกึ่งๆจะเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันซะงั้น   

เพื่อนที่อยู่คนละกลุ่มกัน เกลียดกันมากๆ
ปัจจุบันเป็นเพื่อนสนิทกัน นิสัยไม่เหมือนกันเลย
ต่างสุดขั้ว มีแต่คนถามว่ารู้จักกันที่ไหน
สังคมเธอ 2 คนไม่น่ามาเจอกันได้

[มังกร]

ไม่แปลกใจ ดูบุคลิคนานาแล้ว 

[มังกร]

น่ารักใช่มะ

[มังกร]

อยู่หมวดเด็กโดนแกล้งอ่ะ ตั้งแต่อนุบาลจนประถมปลายเลย แต่ไม่ได้ถึงกับโดนแบนอะไร
ออกแนวเป็นเด็กขี้เหร่ โดนล้อ โดนแกล้งหนักๆ ตอนประถม แต่พอโตกันขึ้นก็เริ่มซาๆ กันไป

ตัดปัญหาด้วยการเข้าห้องสมุดทุกพักเที่ยงจะได้ไม่ต้องไปเจอคนอื่น ก็โอเคนะ...
นั่งวาดรูป อ่านหนังสือเรื่อยเปื่อย เล่นเกมคอมพิวเตอร์ แอบเล่น Pirch95 อะไรเงี้ย
ไม่มีคนจามมาวอแว มีมุมของตัวเอง ..แต่จริงๆ ก็ไม่รู้สึกตัวเองแปลกนะ รู้สึกธรรมดา คนอื่นก็เป็น  

อยู่หมวดแกล้งเพื่อนอะ ดูเล๊วเลว 
เคยเจอเขียนลงสมุดพกด้วยตอนป 4
พอโตขึ้นมาอ่านแล้ว อับอายขายขี้หน้ามาก

[มังกร]

กดข้ามมาหน้าท้ายเลย คุยถึงเรื่องไหนแล้วหว่า

อ่อ นัดจัดเป็นกลุ่มคนดีนะ แบบเพื่อนแม่งไม่ถูกกันก็พยามเป็นตัวกลางตลอด
ไปๆ มาๆ โดนมองว่าอยู่อีกกลุ่มนึง กลายเป็นเพื่อนน้อยซะงั้น

ตอน ป.5 มีเพื่อนคนนึงขี้ขโมยมาก เพื่อนโดนกันเยอะ นัดก็โดนล่ะ
แล้วนัดดันสนิทกับเพื่อนสนิทของมัน โดนคิดว่าอยู่กลุ่มเดียวกัน โดนแบนแม่งสามคนเลย

ตอนนั้นเป็นเด็กเอ๋อๆ คนนึง ไม่ค่อยทันคน แล้วไอ้นั่นมารยามาก
เช่น นัด นัดคิดว่าเค้าทำจริงๆ หรอ ถ้าคิดว่าทำก็เอาเลย เอาไม้บรรทัดฟาดเค้าได้เลย
ตูนั่งเหวอ ไม่ทันทำอะไร เพื่อนใกล้ๆ ได้ยินก็แกล้งประชดแบบเอาไม้บรรทัดตีกันเอง

[มังกร]

ขุดๆๆ

วันนั้นน้องมาเล่าให้ฟังว่าไม่อยากไปโรงเรียน
เพราะทุกวันจันทร์จะต้องเข้าไปร่วมกิจกรรมที่หอประชุม
แล้วทีนี้ก็ไม่มีใครอยากนั่งด้วย พอน้องจะไปนั่งเพื่อนก็จะไม่ให้นั่ง แล้วไล่ไปท้ายแถว  

แล้วเวลาเลิกเรียนช้า เพื่อนก็จะโทษว่าเป็นเพราะน้องจดการบ้านช้าที่สุดในห้อง อะไรทำนองนั้น

ละก็โดนนินทาต่างๆนาๆมากมาย   ( อีเด็กพวกนี้นี่   )



ก็เข้าใจว่าเพราะเข้าเรียนช้า(สามปีแหน่ะ) แล้วก็ pass  ชั้น
นอกจากเรื่องนี้แล้วก็ยังมีเรื่องพัฒนาการทางร่างกายที่โตเกินเพื่อนๆในชั้นเดียวกัน
คือดูแปลกแยกทั้งด้านร่างกายแล้วก็การเข้าสังคมนั่นแหละ

แต่พออยู่บ้านน้องเป็นคนละคนเลย ทะเล้นทะลึ่ง ชอบเล่นมุกกากๆ  

ถามแม่ แม่ก็ไม่อยากเคี่ยวเข็ญเพราะสงสารน้อง เพราะอยู่โรงเรียนน้องก็โดนเพื่อนบังคับมาเยอะ
ความคาดหวังในตอนนี้คือ ให้เรียนให้จบตามที่กฏหมายบังคับ
ไม่ต้องเรียนดี เรียนเก่งเลยก็ได้ แต่ขอให้มีความสุข

ตอนนี้ก็ไม่รู้จะเอายังไงดี อยากย้ายโรงเรียนให้นะแต่ไม่รู้จะย้ายไปไหน
โรงเรียนทางเลือกก็แพงแสนแพง   โรงเรียนวัดก็หมาเยอะ (กลัวหมาอีก แต่นานาเข้าใจ )

พาไปหาจิตแพทย์ดีมั้ยอ้ะ

ยืนยันว่าอยู่ที่คนเลี้ยงนะ
ถึงที่โรงเรียนมันจะเป็นปัญหาที่เราควบคุมไม่ได้ แต่พื้นฐานคนมันอยู่ที่บ้าน การเข้มแข็ง ทัศนะคติมันต้องบ้านปลูกฝัง
แม่นานาเหมือนยอมแพ้อ่ะ เหมือนไม่อยากยุ่งกับอะไร แต่อย่าลืมว่าไม่มีใครดูแลฟาฟาไปได้ตลอด
ถ้าคิดว่าการไปหาจิตแพทย์แล้วน้องไม่รู้สึกว่าเป็นปัญหา ก็พาไป
เพราะการคุยกับหมอเป็นเรื่องดีนะ ถ้าตระหนักได้ว่าเราควรไปจริง ไม่ใช่รู้สึกว่าเราเป็นปัยหา ไปหาแล้วจะยิ่งจิตตก
แล้วก็จะไม่อยากไป การบำบัดก็ไม่ต่อเนื่อง ดีไม่ดีหนักกว่าเดิมจ้ะ
ที่สำคัญอยากให้ไปเพราะถ้าหมอพูด แนะนำอะไร แม่น่าจะเชื่อกว่า ดีไม่ดีแม่จะได้คุยกับหมอแทน