ถ้าใครเห็นบ้านที่นนท์จะรู้เพราะบ้านตั้งอยู่หลังเดียวกลางสวน ที่เป็นที่ของที่บ้าน
ประมาณ 500 เมตรรอบบ้านจึงไม่มีบ้านเพื่อนบ้านเลย เพิ่งจะมีบ้านตรงข้ามฝั่งถนนก็ตอนโตแล้ว
ตอนเด็กเลยต้องเล่นคนเดียวเพราะไม่มีเพื่อนบ้านเลยวันใกล้ๆกันให้เล่นด้วยเลย
ผลก็คือคุยคนเดียว เล่นคนเดียว คุยกับต้นไม้ หยิบไอ้นั่นไอ้นี่เล่นต่อสู้ ไปผจญภัยในสวน
อารมณ์ bridge to terabithia เลยมีจินตนาการสูงเพราะต้องคิดแทนเพื่อนเวลาเล่นคนเดียว
แต่พอโตมาก็ไม่มีปัญหาการเข้าสังคมนะ มีผู้ชายเข้ามาหาเอง
แต่มันทำให้มีข้อดีอย่างนึง(ไม่รู้ข้อดีรึเปล่า)คือสามารถอยู่บ้านคนเดียวเป็นอาทิตย์
โดยไม่ต้องติดต่อสื่อสารกับใครได้แบบชิวๆ ไม่รู้สึกเหงาหรืออยากมีเพื่อนคุย
ป.ล. ด้วยความที่มีโอกาศได้อยู่กับตัวเองคนเดียวตั้งแต่เด็ก ทำให้รู้ตัวตั้งแต่จำความได้ว่าเป็นตุ๊ด
เป็นอีกหนึ่งเคสที่การเลี้ยงดู หรือสิ่งเร้าตอนเด็ก ไม่ได้มีผล
