ตอบในนี้ก่อน ถ้าเห็นว่าควรย้ายก็ย้ายคำถามนานาไปด้วยละกันนะ
เด็กเป็นเหมือนคนเลี้ยงจ้ะ
วิธีแก้แบบที่ต้องเปป็นคือ แม่กับยายต้องลุกขึ้นมาทำอะไรบ้าง นอกจากนอนอ่านนิยาย กับดูซีรี่ย์
คือให้สอนดีแค่ไหน แต่สิ่งแวดล้อมคือคนเลี้ยงไม่เวิร์คก็จบครับ
สอนให้หากิจกรรมทำ ออกกำลังกาย ให้เข้มแข็ง แต่คนรอบข้างไม่เป็นให้เห็นก็จบ
ถ้าบอกว่ากลัวน้องจะเป็น loser ก็ต้องสอนให้เข้มแข็งจากภายใน
ซึ่งจะเข้มแข็งก็ต้องเริ่มจากความมั่นใจและเห็นคุณค่าในตัวเองก่อน
ซึ่งเคสของฟาฟานั้นพี่ว่ายาก
หนึ่งคือมันมีความเข้ากันกับสังคมเพื่อนไม่ได้จริงๆ อยู่ที่อายุ รูปร่าง โรคประจำตัว
แต่เคยเห็นเพื่อนตั๊ก บงกชตอน 16 มั้ย ตั๊กก็ดูไม่เข้ากับเพื่อนเลยยยยยยย
(เรื่องตัวจะเท่านานานี่ไม่นับ เพราะเอ็งเตี้ย
)
แสดงว่านั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ที่สุด
ที่ยากคือทุกคนโอ๋มาตลอดชีวิต แล้วบ้านนานานั้นมีหลากหลายปมเหลือเกิน
ตูเชื่อว่าแม่และยายนั้นมีใจอันเป็นดราม่าซะขนาดหนัก
(อันนี้เทียบเคียงจากแม่และยายตัวเองในเคสคล้ายๆ กัน)
ดังนั้นฟาฟาก็จะมีใจอันเป็นดราม่าอยู่เยอะ (เอ็งก็เป็นนะ ไอ้อารมณ์แบบเอาอารมณ์อยู่เหนือเหตุผลน่ะ)
ทีนี้จะให้แม่และยายสอนยังไงก็ไม่พ้นอีหรอบเดิม เปลี่ยนเด็กว่ายากแล้ว
เปลี่ยนผู้ใหญ่กับคนแก่นี่แม่งโตรยาก
ก็จะกลายเป็นว่าแม่กับยายนี่แหละ เกราะอย่างดีเลยสำหรับการจะไม่ก้าวไปไหน
เพราะแม่กับยายใจก็ไม่อยากให้ออกไปไหนซักเท่าไหร่
ดังนั้นตัวแปรสำคัญก็คือเอ็งนั่นแหละ เพราะเอ็งก็โตมาในสิ่งแวดล้อมที่คล้ายน้องที่สุดละ
(ไม่นับโรคหัวใจ กับความสบาย ทันสมัยที่มากขึ้นตามยุค)
ลองนึกย้อนกลับไปสิว่าอะไรที่ทำให้เด็กเนิร์ดติ๋มออกมาโลดแล่น(แฮ่น)ได้
เพราะเอ็งหาอะไรเจอที่จะยึดเอาไว้เป็นคุณค่าของตัวเอง (ปู่ค่อมของเอ็งนั่นแหละ)
แล้วเอ็งทำยังไงให้ตัวเองเป็นเด็กที่ชอบทำกิจกรรมกับเพื่อนได้
ค่อยๆ แงะตัวเองออกมาดู แล้วเอาไปสอนน้อง
ความที่อายุใกล้กันมากกว่านี่พอจะช่วยบอกฟาฟาได้ว่า นานาเข้าใจมากกว่าแม่และยาย
ฟาฟาควรจะเป็นนานามากกว่าแม่และยาย
น้องไม่มีเพื่อน แต่ถ้ามีพี่ อย่างน้อยก็ตั้งตัวได้ในระดับนึง
ที่แนะนำแบบนี้เพราะเห็นไฟในตัวนานาว่าอยากเปลี่ยนน้อง อย่าท้อ อย่ารำคาญซะก่อน
เพราะเอ็งก้น่าจะต้องมีอะไรอยากทำซะเยอะ กลัวว่าวันนึงถ้าฟาฟาเห็นเอ็งเป็นที่พึ่งจริงๆ
แล้วเอ็งหายไป โดยที่เค้ายังยืนอยู่ด้วยตัวเองไม่ได้ คราวนี้แหละ ยุ่งของจริงเลย
