ดักแก่ชัดๆ
เอาวะ ไหนๆ
ตัวนี้ตัวชราเลยด้วย
มะ ประเดิมให้
ตอน ม.๒ เรียนเนตรนารี ก็มีไปเข้าค่าย
เข้าฐานต่างๆ ตอนกลางคืนด้วย แนวจริงๆ กลางวันมันยังไม่อันตรายพอสินะ
มีอยู่ฐานหนึ่งคุณแอ้พลาดท่าตกต้นไม้ สูงราวสี่ห้าเมตรได้ (ต้นใหญ่ๆ เลย)
โอ้โห.. ตกถึงพื้นนี่นิ่งไปเลยมีข้อเท้ากระแทก กับหลังกระแทก (ซึ่งยังมีเอฟเฟคต์อยู่ถึงทุกวันนี้)
เกือบหมดสติไปชั่วขณะ รู้ตัวขึ้นก็ได้ยินเสียง ใครวะร้องโอ๊ยๆๆๆ
อ้อ.. ตูเอง ครูวิ่งเข้ามารุมๆ คงจะคิดว่าซวยแล้วตู เพราะพ่อแม่แอ้ก็เป็นครูอยู่ในฐานไหนซักฐานแถวนั้นแหละ
ครูบอกจะพาไปโรงพยาบาล ไอ้เรากลัวโรงพยาบาลไง พอได้ยินปั๊บ..
ลุกขึ้น เขยกๆ วิ่งหนีครูเข้าป่าไปเลย คืนนั้นทั้งคืนก็ซ่อนอยู่ปะปนกับพวกเข้าฐานนี่แหละ
ครูก็หาตัวไม่เจอ สุดท้ายก็ไม่ได้ไปโรงพยาบาลสมใจอยาก..
แล้วมันก็ไม่หาย ก็เลยปวดๆ ขัดๆ มาจนทุกวันนี้
