ขีดๆ เขียนๆ (ต่อให้เป็นเรื่องเป็นรา

[มังกร]

ผมเดินกลับไปขี้ที่บ้านอีกครั้ง
ระหว่างที่นั่งเบ่งอยู่นั้น ผมก็เหม่ออยู่ในห้วงคำนึงของตัวเอง
"แล้วเมื่อไหร่การผจญภัยของผมจะได้เริ่มขึ้นซะทีนะ"
ในบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยกลิ่นเครื่องเทศ ที่ผมกินไปเมื่อเช้า

นึกแล้วผมก็หิว
นึกอีกผมก็จำได้ว่าวัตถุดิบทำอาหารในครัวของผมหมดแล้ว
ผมนึกไปอีกที เรื่องการนรีไซเคิ้ล
ผมนึกอีกครั้งจึ้งทำการหยิบเครื่องเทศต่างๆ ที่ยังไม่ย่อยสลายหมด ออกมาล้างเก็บไว้ใช้

[มังกร]

บรรยากาศมันช่างผิดเพี้ยนดูพิกล
ผมนี่น่ะหรือกำลังรีไซเคิลขี้ของตัวเองอยู่ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็ตื่นขึ้นมาจากความฝัน
เพื่อพบว่าที่จริงแล้ว การเดินทางของผม กำลังจะเริ่มต้น นับตั้งแต่ก้าวเท้าแรกลงจากเตียง ณ ขณะนี้เป็นต้นไป

[มังกร]

ลองใช้นิ้วหัวแม่ตีนแตะพื้นกระเบื้องข้างเตียงดู อืม... เย็นยะเยียบ
เปลี่ยนใจเป็นซุกตัวนอนซ่อนกายในผ้านวมหนาอุ่นอย่างเดิมดีกว่า

[มังกร]

[สองหน้าแล้ว ยังไม่ถึงไหนเลย] 

[มังกร]

ขณะที่ผมกำลังหลับสบายอยู่นั้น ก็มีหน่วยสวาทบุกเข้ามาที่บ้านกระชากหัวผมให้ลงจากเตียง
แล้วเอาผ้าคลุมหัวหลังจากนั้น ผมก็รู้สึกเหมือนอยู่ในรถตู้ เสียงที่ได้ยินเป็นภาษาที่ไม่คุ้นเคย
เห้ย นี้ตัวตนของเราถูกเปิดเผยแล้วหรือนี้ ...

[มังกร]

มันพาผมไปยังที่ๆ หนึ่ง เหมือนใต้สะพานข้ามคลองที่ไหนสักแห่ง ที่นี่ทั้งมืด และน่ากลัว
มันเปิดผ้าที่คลุมหัวผมออก กระชากหัวผมขึ้นมา แล้วถามว่า "มึงร็อคมั้ย" ผมใจชื้นขึ้นมาทันที
แล้วตอบกลับไปพร้อมกับสะบัดหัวว่า "กูร็อค"

[มังกร]

 

หลังจากถูกปล่อยตัว ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า บวกกับผลของความตกใจ ทำให้ผมรู้สึกยากที่จะประคองตัวอยู่ได้ เข่าเริ่มอ่อน เหงื่อเริ่มแตก ใจสั่นและเต้นรัวราวกลองเพล แล้วสติของผมก็ขาดผึง พร้อมกับร่างที่ลงไปนอนกองกับพื้น แบบที่ไม่สนใจแบคทีเรียรอบข้างเลยทีเดียว

[มังกร]

ไม่รู้ผมสลบไปนานเท่าไหร่ หลังจากรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที
ผมก็ยังนอนกองบนแบคทีเรียอยู่ที่เดิม และไม่มีที่ท่าว่าใครจะผ่านมาเห็นเลย

[มังกร]

ขณะที่สติผมค่อยๆ กลับคืนมานั้น สุนัขจรจัดตัวหนึ่งก้มลงมาดมๆ แล้วเดินจากไป
สายลมวูบหนึ่งที่พัดมาเย็นเฉียบทำให้ผมค่อยมีกำลังวังชา ผมลุกขึ้นสำรวจตัวเอง เมื่อไม่พบว่าได้รับบาดเจ็บร้ายแรงอะไร
จึงค่อยๆ ยันตัวขึ้น ในสมองเต็มไปด้วยความสงสัย ว่าไอ้พวกที่จับผมมานั้นมันเป็นใครกันแน่

[ขอฮาอย่างเดียวได้ไหมเนี่ย  ]

ผมเริ่มตั้งสติ แล้วเดินไปที่ร้านขายของชำตรงหัวมุม เพื่อจะหาซื้อบุหรี่มาสูบแก้เซ็ง
ขณะที่ผมก้าวขา จู่ๆ ก็มียายแก่เข้ามาทักผมว่า ชะตาของโลกนี้ขึ้นอยู่กับเอ็งแล้ว
พ่อหนุ่ม

[มังกร]

ผมคิดในใจ "แค่จะสูบบุหรี่แค่นี้ต้องแบกรับภาระชะตากรรมของโลกเลยเหรอ O_o"

ผมควักเงินขึ้นมาจ่ายค่าบุหรี่
เหลือบดูรูปมะเร็งปอดนิดหน่อย
แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟ

อยู่ๆลมแรงๆก็พัดมา

ไฟแช็คผมดับแล้ว ดับอีก
ต่อบุหรี่ยังไงก็ไม่ติด
สักแป๊บ ไฟแช็คลอยตามลมไป
ตามด้วยซองบุหรี่
แม่งเอ้ย ยังไม่ได้ดูดสักตัว เสียดายเงินชิบหาย
ผมบ่นอุบ

แต่ลมมันชักจะแม่งๆ
แรงจนพัดถังขยะกลิ้งขลุกๆ ละลอยขึ้นไปบนอากศ
อ้าว คุณป้าที่ทักว่าผมจะเปลี่ยนโลกลอยไปด้วยแล้ว
ชิบหาย ผมสบถ
นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย

[มังกร]

แต่ผมกลับเอะใจ ทำไมลมแรงขนาดนั้นไม่มีผลอะไรกับเราเลย
รู้สึกเพียงแค่สายลืมเอื่อยๆ ทั้งๆ ที่สิ่งต่างๆ รอบตัวต่างปลิวไปตามลมที่แรงดั่งพายุ
ความประหลาดใจนี้ ทำเอาผมปวดขี้ขึ้นมาอีกแล้ว ผมจะทำยังไงดี

(ถ้าขี้มาอีกทีเลิกละนะเวัย วนรอบถังขี้มาสามรอบละ  )