โรงเรียนผมตอนมัธยม ค่อนข้างเป็นที่ขึ้นชื่อว่า
เรื่องเลือกตั้งประธานนักเรียน คณะกรรมการนักเรียน
เป็นกระบวนการที่จริงจังมากๆ เอาเป็นเอาตายกันมากๆ
ทำป้ายแบนเนอร์ ทำโปสเตอร์ ใบปลิว คิดการแสดง ร่างคำพูด
เตรียมคำดีเบต ถามตอบหน้าเสาธง(มีทุกเช้าหน้าเสาธงของช่วงหาเสียงเลือกตั้ง)
คนสมัครหรือพรรคที่ลงเนี่ย ช่วงหาเสียงแทบไม่ต้องเรียนหนังสือกัน
เป็นกระบวนการที่คนมีส่วนร่วมเยอะมากๆ และเป็นเทศกาลที่สนุกมากของปีเลย
ซึ่งท่านทายถูกแล้วครับ ผมก็หนึ่งในนั้น
ปีนั้นผมไม่ได้ พรรคผมก็ไม่ได้ แต่ตอนทำงาน รู้สึกว่าทำเยอะกว่าคนที่ได้อีก
(พูดเอาดีเข้าตัวเห็นๆ) คือไอ้คนและพรรคที่ได้ มันพูดเก่งมากกก มากจนน่าตกใจ
มันมีเป้าหมายในชีวิตชัดว่า โตขึ้นจะเป็นนักการเมือง เป็น ส.ส.
แต่กว่าจะเรียนจบก็นาน ติด 0 ติด ร. เยอะแยะไปหมด แต่มันพูดดี หลักการดี
จะว่าไปก็เหมาะจะมาเป็นนักการเมืองจริงๆนั่นแหละ
คำแนะนำ : ทำๆไปเถอะครับ มันไม่คิดไรกันมากหรอก
พูดดีๆน่าฟังหน่อย ฮาๆหน่อย ทำตัวป็อปๆเป็นที่รู้จักหน่อย เค้าก็เอาแล้ว
