จริงๆแล้ว แล้วแบบที่เก้อว่ามันก็ไม่เรียกว่าแฟชั่นเต็มตัวนะ
อันนี้คือ แอด(โฆษณา) ที่ใช้แฟชั่นนำเสนอ
มันเลยไม่เหมือนกับ เซตแฟชั่นที่ลงในนิตยาสาร
ที่อันนั้นต้องการนำเสนอ ถึงดีไซน์ของเสื้อผ้า วัสดู แพทเทิร์น มากกว่า
เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นงานแฟชั่นที่เป็นโฆษณา
อันนั้นย่อมขายภาพลักษณ์ของแบรนด์มากกว่าตัวสินค้า
พี่ก็เข้าใจ และมองอย่างนี้นะ
โดยความเข้าใจส่วนตัว มองว่า
นิยามของเก้อเหมือนจะครอบแฟชั่นไว้อีกที
พี่คงหัวเก่าที่ยังเข้าใจว่าแฟชั่นเป็นเรื่อง เสื้อผ้า หน้า ผม เครื่องประดับ การแต่งตัวเทือกนี้
แล้วมองว่าไลฟสไตล์เป็นหัวข้อที่ใหญ่กว่าแฟชั่น มองว่ามันเป็นรสนิยมในการใช้ชีวิตที่ไม่ใช่แค่การแต่งตัว
//แน่นอนว่ามันสรุปลงตรงที่เก้อบอกไว้ว่า
"มันขึ้นอยู่กับจุดประสงค์ของเรามากกว่า ว่าจะถ่ายไปทำอะไรหรือเพื่ออะไร"
Ad บางตัว ถ้าเราเอา Brand Logo และ copy เท่ๆ ออก
เหลือแต่ภาพโล้นๆ เริ่มยากแล้วที่จะตีความแล้วว่าจะสื่ออะไร
แต่ถ้าแบรนด์นั้นๆ สร้างการรับรู้ของคนมาแล้วพอสมควร
สไตล์ของเขาเป็นที่รับรู้แล้ว ไม่ต้อง Hard Sell กันแล้ว
แค่จัดวางโลโก้หรือสโลแกนลงบน Ad ก็เพียงพอที่จะสร้างภาพลักษณ์
อย่าง Ad มาร์ค เจคอบ
แค่ลายเพ้นท์บนตัวนั่นก็พอ ไม่ต้องหนุนกระเป๋ายังได้
แต่นั่นภาพมันต้อง"ถึง"ด้วยองค์ประกอบทางศิลปะ
ดูแล้วเกิดอิมแพก กระแทกใจ สื่อสารความคิดให้คนดูได้
ซึ่งหลายๆ ภาพที่เห็นในนั้นไม่ถึงแม้แต่น้อย
ทั้งจะสื่อสารความคิด หรือความงดงามทางองค์ประกอบศิลป์
อ้อ มีเขียน mommy เป็น momy ด้วย
บวกให้พลัม พี่ร่ม เก้อ
