เอ้อ แถมอีกนิดนึง
เซ็ตคนถีบรูปที่ชาร์ปว่า แสงโอเวอร์
ผมว่านั่นคือสไตล์นะ สไตล์สแน็ปช็อตที่เค้าฮิตกันในยุค 90
วงร็อคต่างๆจะถ่ายสไตล์นี้แหละ สแน็ปช็อตแฟลชเว่อๆ
แต่ผมคิดว่าอันนี้อ่านแนวคิดแล้ว สื่อไม่ถึง ใช้เทคนิคผิดยุคอีกต่างๆหาก
ยิ่งมาอ่านว่า ยุค 60 อะไรเนี่ย คือจุดจบของเซ็ตนี้ในทันที

แต่ถ้าให้ผมเอาความคิดพี่ชิตและกรรมการ คือแกต้องการกระจายสไตล์ให้หลากหลาย
และนี่อาจเป็นตัวเลือกในสไตล์นี้ที่เหมาะสมโอเคสุด อีกคำอธิบายหนึ่งคือ
ถ้าใครเคยดูภาพถ่ายของปราบดาหยุ่น หรือช่างภาพดังๆระดับโลกหลายคนที่โดดเด่นเรื่องวิธีคิด
เราจะมองหาความงาม"แบบที่เรารู้จัก" ไม่เจอในนั้นเลย คือคนเราพอถ่ายไปนานๆ
มันคงจะเบื่อระบบความงามแบบเก่า แล้วมองหาสิ่งอื่นๆ ที่อาจจะตอบโจทย์เรื่องเทคนิคหรือความงามไม่ครบ
แต่มีวิธีคิดบางอย่างที่"แปลกออกไป"ในนั้น เหมือนคนที่เราก็รู้ว่ามันยังไม่เก่งหรอกในหลายๆเรื่อง
แต่ว่าเรามองเห็นอะไรในตัวมัน แล้วคิดว่าเอามันมาขัดเกลา มันน่าจะให้อะไรดีๆให้เราเห็นได้ ยังงั้นน่ะครับ
นี่ผมเดาล้วนๆเลยนะครับ เพราะยังไม่เชื่อถึงขนาดว่า กรรมการซึ่งเป็นคณะคนหลายๆคน
เค้าจะเอาแต่คนที่ใช้ไม่ได้ ตาไม่ถึง ดูงานไม่ออก ไม่มีความคิดความอ่าน มารวมกันทั้งหมด
แต่ที่แน่ๆที่ผู้จัดเค้าขาดตอนนี้คือ การบริหารจัดการวิกฤติ และภาวะผู้นำ
ไม่สิ อันนั้นภาษาเมเนจเม้นมากๆ อันนี้ต้องเรียกว่า การบริหารจัดการดราม่า
