หน้า: 1 2 3 4 [5] 6 7
 
ผู้เขียน หัวข้อ: สอนเกรียนเขียนเรื่อง "รัก"  (อ่าน 21721 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
วาบ เฉยๆ จ้ะ
บันทึกการเข้า

 กรี๊ดดดดด  ขอบคุณครับ
บันทึกการเข้า

ล้ำลึกคนึงหาในดวงจิต ใจเคยคิดตัดสวาทมิอาจสิ้น
ดั่งก้านบัวหักกลางชลาสินธุ์ ผิว่าสิ้นไร้เยื่อยังเหลือใย
http://rirs3.royin.go.th/dictionary.asp

อ่ะเอานี่ไป  กร๊าก กร๊าก
บันทึกการเข้า

<a href="http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf" target="_blank">http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf</a>
เช็กทุกคำไม่ไหวมั้ง มาช่วยกันนี่แหละดีแล้ว
เดี๋ยวช่วยเป็นฝ่ายพสอษ.ให้
สะดุดอยู่สองคำ

ชั่งใจ, ยังไงหรือ อย่างไร

ตอนนี้อ่านเพลินเลยพี่กรี
ชอบๆ มาเล่าต่อไวๆ นะ เจ๋ง
บันทึกการเข้า

 ฮือๆ~ น่ารักกันทั้งนั้นเลย
บันทึกการเข้า

ล้ำลึกคนึงหาในดวงจิต ใจเคยคิดตัดสวาทมิอาจสิ้น
ดั่งก้านบัวหักกลางชลาสินธุ์ ผิว่าสิ้นไร้เยื่อยังเหลือใย
เข้ามาดู หมีโหด~
บันทึกการเข้า

งบน้อย
Mr. Fission  กรี๊ดดดดด
บันทึกการเข้า

เช็กทุกคำไม่ไหวมั้ง มาช่วยกันนี่แหละดีแล้ว
เดี๋ยวช่วยเป็นฝ่ายพสอษ.ให้
สะดุดอยู่สองคำ

ชั่งใจ, ยังไงหรือ อย่างไร

ตอนนี้อ่านเพลินเลยพี่กรี
ชอบๆ มาเล่าต่อไวๆ นะ เจ๋ง

ชั่งใจถูกแล้ว กรี๊ดดดดด

ส่วนยังไง กะ อย่างไร

ถ้าใช้ในการเขียนนิยายที่ไม่เป็นทางการเนี่ย ยังไง ก็ใช้ได้นะ
อาจารย์ภาษาไทยก็ยอมรับกันแล้ว จริงๆ มันก็ใช้ต่างกันด้วยแหละนะ เจ๋ง
บันทึกการเข้า

หนุ่มอักษรรักแน่ รักแท้ตลอดกาล~
โอ้วเจ๋ง
บันทึกการเข้า

ล้ำลึกคนึงหาในดวงจิต ใจเคยคิดตัดสวาทมิอาจสิ้น
ดั่งก้านบัวหักกลางชลาสินธุ์ ผิว่าสิ้นไร้เยื่อยังเหลือใย
ตอน ๕...........
..........

บนระเบียงหน้าห้องชั้นสามตึกห้าเพื่อนร่วมห้องของผมต่างทยอยกันมารอท่าเวลาเรียน
เรื่องราวในชั้นเรียนที่ดูจะแปลกตา เพื่อนใหม่ แต่โรงเรียนเก่า
บางคนก็ดูเหมือนจะหน้าใหม่บางคนก็หน้าเดิม
แต่ส่วนใหญ่จะหน้าใหม่กันทั้งนั้นเลย มีหลายคนคงคิดเหมือนผม
....เสียงแวดแว่ววี้ดว๊าดมาแต่ไกล เผยให้เห็นอ่าองค์อนงนาง
ย่างกายมาพร้อมเสียงอันเป็นเอกลักษณ์อันฉงักงัน
เด็กหญิงเสื้อใหม่ไร้คอซองขาวอวบอึ๋มเธอเดินมาสะดุดจุดสดับที่เงียบตับยังกับเสียงเงากระทบกัน
เจ้าหล่อนหันมาทางผมผมมองดูหน้าเธอ พร้อมกับยิ้มเฝื่อนๆ ให้หนึ่งที

 "จักรี๊!!!.... ในที้สุด แรวก็ได้อยู่ห้องแดวแกรนอีกแล้นน้า..."  
เสียงลิ้นที่เธอกระดกฟังยังกับเสียงรถแข่งเป็นสิบคันที่วิ่งบนสะพานไม้ที่ไม่ได้ตอกตะปู
แต่กระนั้นยังไม่สู้น้ำเสียงและท่าทางที่เธอโบกป่ายบ้ายบ่ายมือทั้งสองข้าง
และฟัดเหวี่ยงบั่นท้ายไปมายังกับเฮลิคอปเตอร์ที่เพิ่งสตาร์ทเครื่อง

ผมไม่รอให้เครื่องเธอติด จึงรีบตัดบท   "เออ จุ๋ม  รู้สึกเราจะเห็นไก่ นั่งอยู่ฝั่งนู้นหน่ะ"
ผมพูดพร้อมชี้มือ
"ว๊ายยย.....จริงเหรอจักรี๊ ... อีไก่ก็อยู่ห้องแดวกับแรวเหรอนี่ ไปหาอีไก่ก่อนแนะจักรี๊ เดี๋ยวเจอกันใหม่นะแจ้ะ"
"แดะๆ เอ้ย!! ได้ๆ"
เจ้าหล่อนรีบปรี่ไปอย่างรวดเร็ว เหมือนหื่นกระหายคู่สนทนาที่ถูกใจมาแรมปี.....


วันแรกที่ได้เจอเพื่อนเป็นวิชาเคมีของเด็กวิทย์คณิตห้องสุดท้าย ที่ดูรายชื่อ ยังไง้ ยังไง เกรดก็ไม่มีใครเกิน 3.2

เรียกว่าเด็กวิทยคณิตห้องบ๊วยก็ว่าได้  ...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22 ก.ย. 2010, 04:59 น. โดย จักรี » บันทึกการเข้า

ล้ำลึกคนึงหาในดวงจิต ใจเคยคิดตัดสวาทมิอาจสิ้น
ดั่งก้านบัวหักกลางชลาสินธุ์ ผิว่าสิ้นไร้เยื่อยังเหลือใย
ยัยคนนี้ใครกั๊น  กร๊ากกกกก!!!


มาๆ พสอษ ทำงานหน่อย

วี้ดว๊าด --> วี้ดว้าด เน้อ อักษรต่ำไม่มีไม้ตรีจ้ะ
ย่างกาย น่าจะเป็น ย่างกราย ไม่ได้เล่นคำใช่ปะ
ฉงักงัน --> ชะงักงัน



เด็กหญิงเสื้อใหม่ไร้คอซองขาวอวบอึ๋มเธอเดินมาสะดุดจุดสดับที่เงียบตับยังกับเสียงเงากระทบกัน


ชอบตรงนี้อะ คิดได้ไง สุดยอด  กร๊าก

บันทึกการเข้า

ชอบสำนวนจักรี (แจ๋ว แจ๋ว)
บันทึกการเข้า
ขอบคุณที่ติดตามอย่างไม่ลดละนะครับ  เดี๋ยว เขียนจบแล้วจะเอาไปลงเฟสบุ๊คไว้ 
แต่ก่อนจะเอาไปลง คงต้องแก้ ตามที่ ฝ่ายพสอษ. แก้ให้ก่อน

ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวพิมพ์เป็นหนังสือ แล้วจะให้เครดิตทุกคนเลย 

แต่เรื่องนี้มันยาวนานอาจจะพิมพ์กันเป็นปีๆ เลยก็ได้   
เพราะมันยิ่งกว่ามัคทายกไหว้(มหากาพย์) ซะอีก




ปูมาตั้งนานเพื่อจะเล่นมุกเดียวนี่แหละ
บันทึกการเข้า

ล้ำลึกคนึงหาในดวงจิต ใจเคยคิดตัดสวาทมิอาจสิ้น
ดั่งก้านบัวหักกลางชลาสินธุ์ ผิว่าสิ้นไร้เยื่อยังเหลือใย
มุกนี้อึ้งไปห้าวิ.





 กร๊าก
บันทึกการเข้า

อนงค์นาง อ๊าง~







อึ้งมุกนั้นไปเหมือนกัน
แต่แค่สามวิ กร๊าก
บันทึกการเข้า

หน้า: 1 2 3 4 [5] 6 7
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!