หน้า: 1 2 3 [4] 5 6 7 8
 
ผู้เขียน หัวข้อ: facebook หลังความตาย  (อ่าน 25713 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
ถ้าเจอในบางคนหลอกหลอนในทวิตเตอร์ ทวีตว่า..
"ผมไปแล้วนะครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ลาก่อน" บรึ๋ย..คงขนลุกไม่เบา

//ตอนตอบกระจู๋ มีเสียง msg สามครั้ง.. แทบตกใจ
บันทึกการเข้า

เคยคิดแค่ว่าเขียนอะไรลงบล็อกถึงคนใกล้ตัวอ่ะ
กับสั่งเสีย กร๊าก

แต่หวงพาส ไม่รู้จะเอาพาสให้ใครยังไงต่อดี หมีโหด~
บันทึกการเข้า

ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม
แต่มันก็ดีที่อย่างน้อยได้จดจำ
ว่าครั้งนึงเคยก้าวไป...
เขียน user กับ pass ลงในพินัยกรรมครับ น้องดำ
บันทึกการเข้า

เขียน user กับ pass ลงในพินัยกรรมครับ น้องดำ
บันทึกการเข้า

มีแฟน (ดีๆ สักคน) ครับ น้องดำ
บันทึกการเข้า

<a href="http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf" target="_blank">http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf</a>

A Long Patience: Wish Us Luck (and Happy Anniversary)
เห็นจู๋นี้ก็คิดว่าเป็นเรื่องเก่าซะอีก เพราะเราเคยคุยกันเรื่องนี้มาทีนึงแล้ว กร๊าก
ตอนนั้นตูบอกว่าถ้าตูตายก็พวกรห่งรหัสทั้งหมดมีอยู่ที่โอ้เอ้นะครับ

แต่ว่าถ้าเป็นยุคที่ Social Network ผลิบานเนี่ย อันนี้ยังไม่ได้คุยกัน
ตูก็มีน้องที่ตายไปโดยที่มันปกปิดข้อมูลตัวเองในฮิห้าเอาไว้และยังไม่ได้แอดตู โวย
แต่นั่นก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะตอนที่น้องชายตูตายไปจริงๆ มันโทรมาหาตูบ่อยมาก

เพราะพี่ชายตูยึดมือถือมันไปใช้ต่อ แล้วก็ชอบโทรแกล้งชาวบ้าน
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
ใช่ๆ พี่ มันจะต่างจากจู๋นั้น ตรงที่มันมีอะไรที่ซับซ้อนมากขึ้น
ในกรณีที่เป็นเว็บบอร์ดเนี่ย การจัดการอะไรก็คงง่ายกว่า เพราะข้อมูลมันก็รวมๆ กันอยู่
ในขณะที่พวก ฮิห้า หน้าหนังสือ นี่อาจจะยังไม่จบในตัว แต่ยังลิงค์กับ flickr กับ ยูตูบ และอะไรอีกสารพัด
คือผมกำลังสนใจมุมของคนที่ยังไม่ตายมากกว่า ว่าจะจัดการกับของพวกนี้ยังไง
ใครจะมีสิทธิ์ในข้อมูลพวกนี้หรือเปล่า สมมติแม่อยากให้ลบ แฟนอยากให้เก็บ ผู้ให้บริการจะจัดการเหมือนกรณีที่ยูสเซอร์เืบื่อ เลิกเล่นไปแล้วรึเปล่า
ตอนนี้กำลังค้นอยู่ว่ากฏหมายที่ประเทศอื่นเค้ารองรับเรื่องนี้กันมั้ย

ไว้ได้ข้อมูลเยอะๆ แล้วจะมาเปิดประเด็นใหม่  หยี
บันทึกการเข้า
อ้ะ โอเค
คือถ้าเป็นตูมันก็เป็นเรื่องเดียวกะเรื่องอื่นๆ ในชีวิตนั่นแหละ
คือติดนิสัยที่ชอบฝากฝังอะไรไว้ให้คนอื่นก่อนตายอยู่แล้ว (มันเป็นนิสัยที่ดีไหมเนี่ย)
ดังนั้นถ้าตายไปก็จะมีคนรู้รหัสแต่ละที่ที่ไปจดไว้หมดแหละ
ไม่รู้คนอื่นเป็นมั่งไหม

ส่วนถ้าเกิดกรณีนี้ขึ้นมา ทางผู้ให้บริการยุคใหม่ๆ เนี่ยเขาไม่ลบนะ
เพราะการลบ User หนึ่งคนมันไปกระเทือนถึงคนอื่นด้วย
เช่นตูเป็นเพื่อนเต่าและฝากข้อความไว้มากมายถึงเอ็ง
ข้อความเหล่านั้นทรงคุณค่ามากๆ แต่เสือกมาลบของตูเพียงแค่อีเต่าตาย
ตูจะฟ้อง
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
เรื่องน่าสนใจมากเลยนะเนี่ย
บันทึกการเข้า

รับงานถ่ายภาพ
www.rpash.com
ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะเคยมีกรณีฟ้องร้องนะคะ

เมื่อ Facebook ถูกกฎหมายแคนาดาเล่นงาน
http://blognone.com/node/12440

ไม่รู้ผลเป็นไง



ส่วนเรื่องข้อมูลที่ลบไปแล้วกับทวิตเตอร์


Twitter Search ลบทวีตที่ผู้ใช้สั่งลบแล้ว
http://blognone.com/node/13653


คือลบออกจาก search แต่ใน server ยังอยู่ งง
บันทึกการเข้า

ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม
แต่มันก็ดีที่อย่างน้อยได้จดจำ
ว่าครั้งนึงเคยก้าวไป...
อ้ะ โอเค
คือถ้าเป็นตูมันก็เป็นเรื่องเดียวกะเรื่องอื่นๆ ในชีวิตนั่นแหละ
คือติดนิสัยที่ชอบฝากฝังอะไรไว้ให้คนอื่นก่อนตายอยู่แล้ว (มันเป็นนิสัยที่ดีไหมเนี่ย)
ดังนั้นถ้าตายไปก็จะมีคนรู้รหัสแต่ละที่ที่ไปจดไว้หมดแหละ
ไม่รู้คนอื่นเป็นมั่งไหม

ส่วนถ้าเกิดกรณีนี้ขึ้นมา ทางผู้ให้บริการยุคใหม่ๆ เนี่ยเขาไม่ลบนะ
เพราะการลบ User หนึ่งคนมันไปกระเทือนถึงคนอื่นด้วย
เช่นตูเป็นเพื่อนเต่าและฝากข้อความไว้มากมายถึงเอ็ง
ข้อความเหล่านั้นทรงคุณค่ามากๆ แต่เสือกมาลบของตูเพียงแค่อีเต่าตาย
ตูจะฟ้อง

เรื่องฝากฝังรหัสนี่โดยส่วนตัวสำหรับผมเอง จะมีอยู่แล้วครับ....
อย่างน้อยก็น้องสาว หรือพี่สาวที่น่าจะรู้ (เว้นแต่มันจะลืมกัน)

ถ้าเราตายไปเองก็คงไม่ทันได้รับรู้อะไรเท่าไหร่
คนที่อยู่นี่สิเนอะ....

แต่ถ้าถามว่าจะจัดการยังไง ถ้าเราเป็นญาติ
โดยส่วนตัวถ้าเป็นคนที่เรารักมากตายไป.....
เป็นผม ผมคงไม่กล้าลบนะ.... เพราะนั่นนับเป็น "ตัวตน" ของคนๆนั้น ที่ตายจากเราไปแล้ว เช่นกัน....
สิ่งที่เขาเม้นท์ หรือพิมพ์ มันเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่เขายังมีชีวิตอยู่....

ถ้า "ตัวตน" ที่เป็นข้อมูลเหล่านั้นมันจะตาย ผมว่าให้มันตายไปพร้อมกับระบบของเว็บนั้นดีกว่า...

เพราะอย่างน้อย ผมเองก็คงอยากเหลืออะไรไว้ให้นึกถึงวันเวลาเหล่านั้น วันที่เขายังมีชีวิตอยู่...

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02 พ.ย. 2009, 15:35 น. โดย ปริ๊นซ์ » บันทึกการเข้า

You Want Me To Believe?, Then Sworn Through Swords...


เหมือนกันเลย ถ้าเอตายไปข้อมูลก็ยังอยู๋ในระบบนั้นแหละ  น้องดำ

มีแค่คนเดียวที่พอจะเดา password เอได้ทั้งหมด
บันทึกการเข้า

เราจะต้องการอะไรมากมายไปกว่า อะไรมากมาย
แสดงว่าใช้อยู่พาสฯ เดียวสินะ น้องดำ
บันทึกการเข้า

<a href="http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf" target="_blank">http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf</a>

A Long Patience: Wish Us Luck (and Happy Anniversary)
พวกพาส user ก็คงมีแต่แฟนอ่ะที่พอจะรู้ หรือถ้าไม่รู้ก็คงพอเดาได้  น้องดำ


แต่ตอนนี้โสดแล้วนี่สิ  ฮ่าๆ ฮือๆ
บันทึกการเข้า

แล้วถ้าไอ้คนเก็บรักษาไว้ตายไปล่ะ
เช่นถ้าเจนตาย ติ๊กก็คงเก็บไว้
แล้วถ้าติ๊กตาย

แล้วตูซึ่งไม่ใช่คนใกล้ชิดขนาดนั้น แต่ยังอยากเห็นเจนมันอยู่ต่อไปล่ะ
ซึ่งเจนมันก็ไม่ใช่ไมเคิลแจ๊กสันที่คงมีการเก็บไว้เป็นหลักฐานประวัติศาสตร์ซะด้วย

เออ พอพูดอย่างนี้ข้อมูลเหล่านี้มันจะอยู่ต่อไปอีกนานแค่ไหนนะ
มันจะเป็นศิลาจารึกรึเปล่า
แบบคนรุ่นหลังมาเปิดไฮไฟ เฟซบุ๊กทำวิจัยหาว่าภาษาไทยเริ่มงุงิกันเมื่อไหร่

แล้วถ้าแบบนั้น ในอนาคตก็ต้องมีเฟซบุ๊กมากขึ้นเรื่อยๆ และใช้เนื้อที่มากขึ้นเรื่อย
แล้วเมื่อไหร่มันจะมีการล้างเครื่องกันนะ
คงมีการส่งข้อความมายืนยันให้ผู้ใช้ยืนยันกลับว่ามีคนใช้อยู่ อะไรแบบนั้น
หรือถ้ามันนิ่งเกิน 1 ปีก็จะล้างอัตโนมัติ อะไรทำนองนั้นมั้ง

แต่ถ้ามีคนไปโพสต์ต่อเรื่อยๆ ล่ะ แบบเจนตายตูก็ไปโพสต์ระลึกถึงทุกเดือน
แล้วก็สั่งในพินัยกรรมว่าถ้าตูตายก็ให้เหม่งโพสต์ต่อไป และทำเป็นประเพณีของตระกูลไป
มันจะลบไอ้เจนทิ้งมั้ย

น่าสนใจแฮะ


ป.ล.


เหมือนกันเลย ถ้าเอตายไปข้อมูลก็ยังอยู๋ในระบบนั้นแหละ  น้องดำ

มีแค่คนเดียวที่พอจะเดา password เอได้ทั้งหมด

คนที่เปลี่ยนพาสเวิร์ดเค้าหนีเอ็งไปแล้วน่ะนะ  น้องดำ
บันทึกการเข้า

<a href="http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf" target="_blank">http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf</a>
หน้า: 1 2 3 [4] 5 6 7 8
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!