กาลครั้งหนึ่งสมัยเช่าอยู่บ้านรวมกันกับเพื่อนพี่น้อง
มีพี่ใหญ่ของบ้านชื่อ "พี่เอ๋" (ผู้ชายนะ)
วันหนึ่งตูกับเพื่อนชื่อไอ้น้อต(ผู้พิชิตไอ้เหน่ง)ต้องไปสอบวิชาเดียวกันตอน
เก้าโมงด้วยความที่อ่านหนังสือกันจนเกือบเช้า(
ตีสี่ครึ่ง) ขอนอนซักสามสี่ชั่วโมงก็ตั้งนาฬิกาปลุกไว้
แปดโมงแล้วบอกทุกคนในบ้านว่าถ้านาฬิกาปลุกดังแล้วพวกตูไม่ตื่นช่วยมาปลุกด้วยจะไปสอบ
เวลาผ่านไป พี่เอ๋เข้ามาปลุก "เฮ้ย ร่ม น้อต ตื่นได้แล้ว จะไปสอบไม่ใช่เหรอวะ"
ห้ะ
นี่พวกตูหลับลึกขนาดไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกขนาดนั้นเลยเรอะ
ดูนาฬิกา ไอ้ตายห่า
แปดโมงสี่สิบห้า สองคนรีบเก็บของแต่งตัวกระโจนขึ้นมอไซค์ไปห้องสอบโดยด่วนนนนนน
เพราะกว่าจะออกจากบ้านไปห้องสอบก็ใช้เวลาราวๆ สิบนาที
กว่าจะจอดรถได้ก็ไกลห้องสอบอยู่ วันสอบรถมันเยอะ
"ไอ้น้อตกี่โมงแล้ว"
"ชิบหาย
เก้าโมงห้านาทีแล่ว"
จอดรถก็รีบวิ่งกันหูตูบ ถึงหน้าห้องสอบป๊าบบบ........คนอ่านหนังสือรอเข้าห้องสอบอยู่เต็มเลย
อ้าว ทำไมไม่เข้าห้องสอบกันไปแล้ววะ
หรือกูจำห้องสอบผิด แต่มันก็ต้องเข้าห้องสอบ เก้าโมงทุกวิชาไม่ใช่เหรอวะ
เลยไปถามคนแถวนั้น"ขอโทษครับ มาสอบวิชา....ใช่มั้ยครับ"
"ค่ะ"
"วิชานี้สอบเก้าโมงใช่มั้ยครับ"
"ค่ะ"
"แล้วนี่กี่โมงแล้วครับ"
"
แปดโมงครึ่งค่ะ"
พี่เอ๋
ตั้งนาฬิกาทั้งบ้านรวมทั้งของไอ้น้อตให้เร็วขึ้น 40 นาที ตอนเย็นเจอกัน พี่เอ๋บอกว่า ดีแล้วไงพวกมึงจะได้ไปสอบแบบตื่นตัวเต็มที่
แถมมีเวลาเตรียมเข้าห้องตั้งครึ่งชัวโมง
ถ้าเป็นปกติ พวกมึงตื่นแปดโมงก็โอ้เอ้ งัวเงีย นี่ต้องขอบคุณพี่นะเว้ย
