โชห่วย (แตกหน่อ)

[มังกร]

แถวบ้านก็มีเหมือนกัน
มันน้อยร้านที่จะมีไง  เข้า 7-11 ชัวร์กว่าว่ายังไงก็มี 

ข้าวผัดปู เซเว่น แพงเหรอพี่ เมื่อเช้าโบว์ก็กิน 29 บาทเองนะ
อร่อยกว่าร้านลุงในซอยแล้วถูกกว่าอีก

ตัวข้าวผัดปูไม่ได้แพงหรอก
มีตัวอื่นๆ แพงเหมือนกัน
ว่าแล้วเมื่อวาน พ่อข้าวผัดปู
ลูกผัดไทย แต่ผัดไทยน้อยมากนะ

[มังกร]

โชว์ห่วยเจ๋งกว่า ..ซื้อเหล้าขาวแบบแบ่งขายได้ด้วย   

บุหรี่ก็ได้ด้วยนะ เวลามีคนมาเนียนขอแบ่ง จะได้บอกว่า ผมซื้อมาแค่ 3 ตัว เศรษฐกิจพอเพียงครับ

ผมซื้อโชห่วยข้างหอเป็นประจำ
จนตอนนี้สนิทกันแล้ว

ถ้าเป็นเซเว่นรึ
ไม่มีการถามสารทุกข์สุกดิบ

[มังกร]

ผมคิดนะคับ ว่าจุดเด่นของเซเว่น คือ ร้านสว่าง เข้าไปแล้วสบาย มีแอร์เย็นๆ มีสเลอปี้
ราคาสินค้าก็ไม่ได้ห่างกันเท่าไหร่ แต่มีบางชิ้นที่เซเว่นแอบผูกขาด แต่ส่วนน้อย


เลยคิดเล่นๆว่า ทำไม ร้านโชว์ห่วยในไทย ไม่ร่วมมือกันอะ
ทำเป็นสมาคม มีการจัดซื้อสินค้าได้ในราคาถูกโดยมีรัฐเป็นคนสนับสนุน มีการจัดการร้านในทางเดียวกัน
ไม่ต้องเปิดตลอดก็ได้ แค่ทำร้านให้มันน่าเข้า ให้มันเป็นแบรนด์ไทยไปเลย จะติดแอร์ ทำประตูเลื่อนอะไรก็ว่ากันไป

มัวมาโวยวายว่าเขามาแย้งการทำมาหากิน แต่ตัวเองไม่ยอมพัฒนา หรือพัฒนาแบบตัวใครตัวมัน
แล้วจะสู้เขาได้ไงอะ

อยากพัฒนา
แต่ปัญหาคือไม่มีเงินทุนครับ
และชุมชนของเราไม่เข้มแข็ง

ลำพังแค่ซื้อของจากยี่ปั๊ว
ต้นทุนก็แพงกว่าของชิ้นเดียวกันจากเซเว่นแล้ว

อย่างที่อังกฤษ ตามต่างจังหวัด
ชุมชนบางชุมชนเขาเข้มแข็งมาก
พวกเชนซูเปอร์มาเก็ตใหญ่ๆ ไปเปิดยังเจ๊ง
เขาจะซื้อร้าน Local กัน
ถึงแม้จะแพงกว่าซูเปอร์ก็ตาม

ถามลูกค้าว่าทำไมคุณถึงซื้อของที่นี่ทั้งๆ ที่แพงกว่า
ลูกค้าบอกว่า ฉันต้องการสนับสนุนร้านของคนในพื้นที่
แนวคิดเดียวกันนี่แหละ ทำให้ฟุตบอลลีกของอังกฤษ
โด่งดังอย่างที่เราเห็นในทุกวันนี้

อ่อ กฎหมายเขาคุ้มครองร้านค้าปลีกรายย่อยด้วยนะ

ดังนั้น Tesco ของอังกฤษ เลยมาเปิดโลตัสห้างใหญ่ๆ
ขายตัดราคาในประเทศที่ล้าหลัง และยังไม่มีกฎหมายควบคุมแทน 

ก็ต้องยอมรับเรื่องมาตรฐาน และ การจัดการที่ดีกว่า (แอร์ สว่าง สะอาด ของเป็นระเบียบ ฯลฯ)
และ แน่นอนถูกกว่า (ก็มันรายใหญ่)

ซึ่งโชว์ห่วยเองสู้ไม่ได้แน่ๆ (เอาแค่ไม่ขายของค้างสต๊อก พวกมาม่าไม่กรอบ ทำได้รึเปล่าเหอะ)


ที่จริงอย่างที่เจี้ยมว่า คือมันได้เปรียบตรงความเป็นชุมชนนะ
ภาพโชว์ห่วยที่คุ้นเคยแถวบ้าน(ที่เชียงใหม่) ก็คือ
จำพวกตอนเช้ามีอาหารเช้า (ถุง ห่อ) ขาย กาแฟ ปาท่องโก๋
ตอนเย็นมามีของปิ้ง เหล้าขาวแบ่งขาย มีมะยม มะดันฟรีตามฤดูกาล
ทักทายสารทุกสุขดิบ อย่างน้อยเดินผ่านหน้าร้านก็ทักกัน

ถ้าพัฒนามาตรฐานตัวเองดีๆ แล้วใช้ความได้เปรียบตรงนี้ มันก็น่าจะอยู่ได้นะ

[มังกร]

จำไม่ได้เคยเขียนไว้ที่ไหน .. แต่ตูก็จะเขียนอีกที

วอร์คกิ้งสตรีท ที่มีแต่เหล่าบาร์เบียร์

สมัยที่เซเว่นยังไม่มาเปิด .. ก็มีคนที่เห็นการณ์ใกล้คัดค้านห้ามเด็ดขาด

แต่ผู้ใหญ่ ผู้บริหารบ้านเมืองก็บอกว่าขอ(กูแดก)เถอะ

เซเว่นมันสว่าง อาจช่วยลดอาชญากรรม .. เซเว่นไม่มีผู้หญิง ไม่มีผลกระทบหรอก


ปัจจุบัน .. นักท่องเที่ยว เดินเข้าเซเว่น เพราะเบียร์ และเครื่องดื่มถูกกว่า

นั่งข้างถนนดูโชว์ .. แล้วก็ออฟเด็กกลับไป 

แตกหน่อเรื่องโชห่วยมาแล้วจ้ะ
จำได้ว่ามีจู๋นี้อยู่แล้วทีนึงแต่หาไม่เจอ
ใครเจอฝากรวมให้ด้วยเด้อ

[มังกร]

เซเว่น เติมผักเป็นถุงๆได้

กินน้ำจนหนำใจ แล้วค่อยไปคิดตัง 


(แต่เซเว่นใกล้ๆโรงเรียน จะเขียนป้ายแปะไว้ ว่า กดน้ำได้ครั้งเดียว เพราะ พวกเข้าไปห้าคน กินแก้วเวียนกันอิ่ม แล้วค่อยจ่ายตังค์ อันนี้ก็เกินไป )



----

โลตัส +ห้างต่างๆ

 ของชิ้นเล็กๆ ขนมนมเนย ต่างๆ ถูกกว่า

สมมติ ของชิ้นนั้น ร้านขายของชำเอากำไร ยี่สิบบาท  วันนึงขายได้ 1 ชิ้น ได้แล้ว ยี่สิบบาท
แต่ โลตัส ขายเอากำไร ชิ้นละบาท วันนึงขายได้ หมื่น ชิ้น ก็ได้หมื่นนึง


ของชิ้นใหญ่่ๆ  พวกเครื่องใช้ไฟฟ้า
ลูบได้คลำได้ จับจนพอใจ ดูอยู่ สามชั่วโมงแล้วไม่เอา ก็ได้

สมมติจะซื้อพัดลมซักตัว หลายคนมักจะเลือกไปซื้อที่ห้างมากกว่าร้าน เฮียหมูการไฟฟ้า


เปรียบเทียบแผงหนังสือ กะ ร้านหนังสือใหญ่ๆ
ร้านหนังสือ นี่ไปยืนอ่านนั่งอ่านได้เลย บางที่มีโซฟาให้นั่งอ่านด้วยแหนะ แต่ แผงหนังสือ นี่ไปยืนรอรถเมล์หน้าร้าน ก็โดนไล่และ หาว่ามายืนบังหน้าร้าน 

ผมก็งง ว่าไปตั้งโชว์ห่วยตั้งกะตอนไหน