ประถมอ่านหนังสือจากห้องสมุด
เจออะไรอยากอ่านก็อ่าน
สารานุกรมก็เคยอ่านนะ จำได้เลาๆ ว่าอย่างนั้น
ไม่รู้ทำไมถึงชอบอ่าน เดาว่าติดนิสัยมาจากพ่อส่วนนึง (พ่อเป็นคนชอบค้นคว้ามาก)
ส่วนนึงเพราะการอ่านคือการปลดปล่อย การสร้างจินตนาการที่ดีมาก
ตอนเด็กเดือนมีความบันเทิงในชีวิตค่อนข้างน้อย ทีวีก็ไม่ค่อยได้ดู
(โตมาเลยเขียวแปร๊ดๆ)
เคยซื้อขายหัวเราะ มหาสนุก สะสมด้วย แล้วแม่ก็เอาไปทิ้ง
มัธยมยังมีอ่านหนังสือจากห้องสมุดโรงเรียนอยู่ (เป็นบรรณารักษ์ด้วยล่ะเออ)
ยังจำหนังสือพวกโต๊ะโตะจัง มาร์ดี้พี่สาวจอมป่วน ในสวนศรี แมรี่ป๊อปปิ้นส์ได้อยู่เลย
นอกจากห้องสมุดโรงเรียนก็มีไปที่ห้องสมุดประชาชนด้วย
เริ่มอ่านนวนิยาย อ่านนิยายเล่มละสิบบาท
อ่านการ์ตูนตาหวานตามเพื่อนๆ (อีจังหวะร็อก ดนตรีรักนี่เมพมากในตอนนั้น)
แฮร์รี่ พอตเตอร์ก็มีตอนอยู่ ม.1 อายุเท่ากันพอดีเลย เลยรู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับตัวละครสุดๆ เพราะเราอายุเท่ากัน
(ถึงตอนปี 7 ของแฮร์รี่จะมาตอนเราปี 4 แล้วก็ตาม
)
นิตยสาร .. เคยซื้อ "ชีวิตจริง" เก็บอยู่ช่วงนึง
อ่านชีวิตจริงเพราะพี่สาวอ่าน แล้วนิยายเป็นตอนๆ ของมันก็สนุกดี
เพิ่งเริ่มอ่านการ์ตูนผู้ชาย ตอนอยู่มอปลายเองล่ะ
มหาวิทยาลัยก็ยังชอบอ่านและอ่านอยู่เนืองๆ
ยิ่งทำงานพิเศษร้านการ์ตูน ยิ่งทำให้หานิยายกับการ์ตูนอ่านง่ายใหญ่
เพิ่งเริ่มอ่านหนังสือแนวอะเดย์ตอนอยู่มหาลัยเองล่ะ
--
ตอนนี้ก็ยังชอบอ่านและอ่านอยู่
ว่างๆ ก็ยังชอบที่จะไปยืมนิยายหรือการ์ตูนจากร้านเช่ามา วันละเล่มก็ยังดี
