อาลัย แด่ แคน สังคีต

[มังกร]

แด่พธู ผู้ผ่านไป ในอดีต
3 ต.ค. 2551, 12:16 น.

จำเพื่อลืม ดื่มเพื่อเมา เหล้าเพื่อโลก
สุขเพื่อโศก หนาวเพื่อร้อน นอนเพื่อฝัน

ชีวิตนี้ มีค่านัก ควรรักกัน
รวมความฝัน กับความจริง เป็นสิ่งเดียว

หยิบความรัก มาถักเป็น เส้นสายสร้อย
เอาความชัง มานั่งร้อย เป็นสายสิญจน์

วันจะชื่น คืนจะชัย ไร้ไพริน
โอ้! ท้องฟ้า อา! แผ่นดิน ถิ่นสำคัญ

รินอีกสิ รินมา ข้าจะดื่ม
เพื่อจะลืม ความหลัง ที่ฝังฝัน

หน้าที่คือ ซื่อสัตย์ ปัจจุบัน
อนาคต ช่างมัน วันหน้ามี

แด่พธู ผู้ผ่านไป ในอดีต
แด่สังคีต แห่งสินธู และภูเขา

แด่ความฝัน อันลำพอง ของพวกเรา
ดื่มหมดแล้ว เหลือแก้วเปล่า เอ้า! คว่ำลง

จาก...รุไบยาท
โดยโอมาร์ คัยยัม

แปลโดย แคน สังคีต
......................................................................


หลายคน คงไม่รู้จัก แคน สังคีต
ผมเองก็รู้จักไม่มาก และไม่เคยเจอท่าน
บทกวีแปล ข้างบนเป็นบทที่ผมชอบมาก
ชอบจนรู้ว่า แคนสังคีต เป็นคนแปล

ขอจงสู่ สุขคติ







แด่พธู ผู้ผ่านไป ในอดีต
แด่สังคีต แห่งสินธู และภูเขา

แด่ความฝัน อันลำพอง ของพวกเรา
ดื่มหมดแล้ว เหลือแก้วเปล่า เอ้า! คว่ำลง

[มังกร]

แด่ความฝัน อันลำพอง ของพวกเรา
ดื่มหมดแล้ว เหลือแก้วเปล่า เอ้า! คว่ำลง

 

ผมรู้จัก คัยยัม จากบทที่แปลโดย
กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์
สมัยเด็กล้อว่า โอม่า ใครยำ
“ดูหนังดูละคร แล้วย้อนดูตัว
ขำอุราน่าหัว เต้นยั่วอย่างฝัน
ดอกเอ๋ยดอก เจ้าดอกทานตะวัน
ละครคนละคนขัน ประชันกันสนุกเอย”

แคน สังคีต บทต้น
"อย่าเชื่อโลกว่าโชคหนุน หรือบุญส่ง
จะเหมือนหงส์หลงเหิน มัวเพลินหาว
เกิดบนดินอย่าถวิล ดมกลิ่นดาว
รักแต่ชาวดินเถิด เกิดจากใจ"

เมื่อวานไปเสม็ด เปิดเพลง ของจ๊อบบรรจบ
ดู่ ดู๋ ดู ดูเธอทำ ทำไมถึงทำกับชั้นได้ ..
ก็ให้นึกถึง กลิ่นไอ ของ คัยยัม
ท่วงทำนองและความงาม
มีอยู่นานและมาก่อนยุคสมัย

บทกวีของคัยยัม และ
ลีลาคำสัมผัสของแคน
อันเสนาะราวสังคีตสวรรค์
ทำให้แมวเปอร์เซียหลับพริ้มบนก้นแก้ว
และทำให้เราไม่ค่อยเสียดายซีดีบวบมาร์เลย์ ที่หายไป

การขว้างแก้ว
ย่อมไม่เกิดทำนอง
ร่วมอาลัย แคน สังคีต
ผู้สร้างมโหรีแห่งชีวิตน้อย
ผู้เคาะแก้วเปล่า และไม่เคยพลาดเป้า
(ผมยกให้ท่านแม่น ระดับลี้คิมฮวง)

[มังกร]

ผมจำ แคน สังคีต กับ แคน สาริกา
สลับกันตลอด

หาเจอข่าวเสียชีวิต
เมื่อ สิบกรกฎา พอศอ นี้

"แคน สังคีต"นักแปลชื่อดังเสียชีวิตแล้ว
   
10 กค. 2552 16:56 น.

    "พิมล แจ่มจรัส" เจ้าของนามปากกา "แคน สังคีต" และ "พิมาน แจ่มจรัส" กวี นักเขียนและนักแปลผู้ยิ่งใหญ่ เสียชีวิตแล้วด้วยโรคมะเร็งเมื่อเวลาประมาณ 02.00 น.ของวันที่ 10 กรกฎาคมที่ผ่านมา ด้วยวัย 75 ปี หลังจากป่วยเป็นโรคมะเร็งลำไส้และเกิดลุกลามไปตามอวัยวะส่วนอื่น
    "พิมล แจ่มจรัส" เกิดที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เคยใช้ชีวิตเป็นครูสอนภาษาไทย เป็นอาจารย์สอนวิชาการเขียน และแต่งตำราเกี่ยวกับการเขียนชื่อ "เขียน" และยังมีผลงานแปลเรื่อง "รุไบยาท" ของ โอมาร์ คัยยาม และผลงานแปลของ นากิ๊บ มาห์ฟูซ์ (Naguib Mahfuz) นักเขียนรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมปี 1988 ชาวอียิปต์ เช่น "ฟ้าสาง ดาวสูญ" (The Beginning and the End), "กลางฝูงหมา" (The Thief and the Dogs) และ "โคตรไคไร" (Cairo Trilogy)
    นอกจากนี้ "พิมล แจ่มจรัส" ยังเคยเป็นอาจารย์ประจำสาขาวิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกริก รวมทั้งเคยเป็นกรรมการตัดสินวรรณกรรมรางวัลซีไรต์ เป็นนักกวี นักเขียน และนักแปล มีผลงานสารคดีด้านประวัติศาสตร์ และเรื่องราวในราชสำนักไทย โดยเฉพาะผลงานแปลและบทกวีนั้นถือว่ามีความโดดเด่นเป็นอย่างมาก

จากกรุงเทพธุรกิจ

[มังกร]

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%A5_%E0%B9%81%E0%B8%88%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%AA

[มังกร]

หนูไม่รู้จัก แต่ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ   

[มังกร]

 

[มังกร]

หนูไม่รู้จัก แต่ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ   

 

[มังกร]

มีงานแปลจากเรื่องของนากิบ มาฟูซ เก็บไว้สองสามเล่มมั้งครับ
ขอแสดงความอาลัย
 

[มังกร]

 

แด่ความฝันที่มีค่า ทั้งหนุ่ม-สาว และวัยชรา
สรรหามาประกอบ ความคำนึงถึงคุณลุงแคน
ขอสรรเสริญด้วยบทแปลเต็ม ที่โยงไว้ให้นี้

http://www.arunsawat.com/board/index.php?topic=6900.0

เตรียมแก้วพร้อมแล้ว ยื่นปากออกมาอย่างมุ่งมั่น
เมื่อแก้วว่างให้หงายไว้ แล้วนอนคว่ำลงก็ได้
ตาเยิ้ม สมองไหลย้อย ปล่อยมันออกมา :)
ค่อย เลื่อน ลง บรร จง อ่าน ไป อย่าง ช้า ๆ

[มังกร]

เมื่อตอนที่ข่าวทีวีออกอย่างสั้นๆช่วงเที่ยง ผมได้ฟังแล้วคุ้นๆแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นหนังสือเล่มนึงที่ไหน
พอกดเข้าไปดูก็เลยเห็นเรื่องรุไบยาต 

 
ร่วมแสดงความอาลัยครับ

       มีกลอนบทหนึ่งที่แต่งโดย แคน สังคีต  และเป็นบทที่แปะเอาไว้ข้างเครื่องฝาห้อง

ตั้งแต่วันแรกที่ได้อ่าน  จนวันนี้...

      ด้วยความรู้สึกว่าเป็นบทที่สะท้อนความเป็นตัวตน และวิถีชีวิตของท่านได้ดีที่สุดค่ะ

(และคิดเอาเองว่า สะท้อนความเป็นตัวเราในบางส่วน)


      ฉันติดคุก   ครั้งนี้   ชั่วชีวิต
 
เพราะทำผิด      คิดรัก  ตัวอักษร

ถูกคุมขัง       ตั้งแต่เช้า  จนเข้านอน

ขอวิงวอน   โปรดอย่า  มาประกัน

      คุกหนังสือ  คือโซ่ทอง  ที่คล้องล่าม

คุกหนังสือ  คือความงาม  แห่งความฝัน

คุกหนังสือ  คือดนตรี  กล่อมชีวัน

คุกหนังสือ  คือสวรรค์  ฉันรักเธอ