หน้า: 1 [2] 3
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ถ่ายภาพ.. ง่ายนิดเดียว (หวานล่ะทีนี้!)  (อ่าน 17147 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
ไม่ค่อยชอบของหวาน
แต่ขอติดตามงานคุณครู อ๊าง~
บันทึกการเข้า

        AH_LuGDeK, AH_LuGDeK_R
รูปมันแบบที่ลงนิตยสารชัดๆ เลย  กรี๊ดดดดด
บันทึกการเข้า

อ่านแล้วก็สงสัย สรุปว่าถ่ายมั่วๆก็ได้ใช่มั้ยฮะ ลันล้า
บันทึกการเข้า

อ่านแล้วก็สงสัย สรุปว่าถ่ายมั่วๆก็ได้ใช่มั้ยฮะ ลันล้า

ใช่แล้วฮะ ลันล้า
จริงๆ มั่วๆ ก็ฟังดูไม่ได้แย่อะไรนิ *-*
อิอิ ขอบคุณทุกคนที่แวะมาค่ะ ไหว้

- - -

//ต่อไปนี้ไม่เกี่ยวกับข้างบน วันนี้ขับๆ รถแล้วนึกขึ้นมาได้
ไม่อยากเบิ้ล พิมพ์ต่อเลยนะ หยี

เรื่องถ่ายภาพ หยกว่าน่าจะอยู่ที่เป้าหมายนะคะ เหมือนชีิวิต เหมือนการทำอะไรต่างๆ ในชีวิต
อะไรล่ะที่เราต้องการ เก่ง? สะดวกสบาย?(บางคนใช้คำว่ารวย) หรือความสุขในช่วงนั้นๆ? หรืออะไร?

การที่คนเราอยากทำอะไรให้เก่ง ให้ได้ที่ 1 หรือให้ดีๆ จริงๆ แล้วเราอยากให้มันเป็นแบบนั้นเพราะอะไร
บางคนอาจจะบอกว่าเพราะพอเราเก่ง เราก็จะมีความสุข เป็นความสุขอย่างหนึ่ง
มันเป็นแบบนั้นจริงเหรอ? ถ้าจริง แล้วทำไมเราต้องเดินอ้อมไปไกลขนาดนั้น
ถ้าอยากมีความสุข สู้เราปรับวิธีคิดในการถ่ายภาพให้เป็นไปอย่างมีความสุข ไม่ง่ายกว่้าเหรอ หยี

บางคนอาจบอกว่าถ้าเรารวย เราจะทำอะไรก็ได้ (นับเฉพาะเรื่องที่ดีๆ แล้วกัน ทำเรื่องเลวๆ ไม่นับก่อน ฮิ้ววว )
บางคนอาจบอกถ้าเรามีความสะดวกสบาย เราก็ทำอะไรได้ง่ายขึ้น เป็นทางลัด (อยากได้เลนส์กี่ตัวก็ซื้อไป อะไรแบบนี้)
หยกว่าก็จริง ความสะดวกสบายมีข้อดี แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีข้อเสีย
แต่ที่แน่ๆ ความสะดวกสบายไม่ใช่สิ่งเดียวกับความสุข ไม่อย่างนั้นคนรวยคงมีความสุขกันหมด ไม่ต้องฆ่าตัวตายเยอะแยะแบบนี้ ความสะดวกสบายอาจพาความสุขมาให้เราได้ แต่การที่เรามีความสุขได้โดยแท้ จริงๆ อาจไม่ต้องเกี่ยวกับเงิน หรือความสบายอะไรเลย อย่างความสุขที่เกิดระหว่างคู่รัก บางทีไม่ใช่เพราะคนคนนี้นำความสะดวกสบายมาให้ แต่มันเป็นความสุขที่ทั้งคู่ได้รับโดยไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินทอง

ผู้ใหญ่บางคน (จำนวนมากทีเดียว) เข้าใจเป็นอย่างดี เวลาเห็นเด็กๆ ต้องเรียนอะไรต่างๆ มากมายโดยที่ไม่ใช่ตัวตนแท้จริงหรือไม่ใช่ข้างในของเด็กคนนั้น แต่ผู้ใหญ่คนเดียวกันนั้น บางทีกลับไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมเราถึงอยากทำอะไรให้ดี ให้เก่ง ให้เป็นเลิศ ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ชอบ ไม่ได้รัก ไม่ได้ถนัด .. บางคนที่อยากจะถ่ายภาพให้เก่ง โดยที่เขาเหนื่อยมากๆ หยกก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าเขาต้องการแบบนั้นไปเพื่ออะไร

ปล. ย๊าวยาว หยี
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10 มิ.ย. 2009, 17:16 น. โดย วันดี.goodday » บันทึกการเข้า

http://wdgd.multiply.com/journal/item/149
วางแผงแล้วจ้า (^0^)/
สวัสดีครับคุณครู นึกตั้งน๊านนนนนนนนาน
ว่าชื่อนี้ คุ้นนนนนมาก

ทั้งหวานทั้งคม
กว่าจะนึกออก อ๊าง~
บันทึกการเข้า

บล็อกในมุมมืด
because we always.....expecting
ไปเจอที่ไหนมาคะ ไอ้มืดหมี

ปล. เดี๋ยวจะหาเวลามาแปะๆ ภาพเพิ่มนะคะ
(ก็ไปลอกมาจากลิงค์ที่ให้ไว้นั่นแหละ แต่อาจจะโรยมุกเพิ่มเติมให้ลื่นเล่น กร๊าก)
บันทึกการเข้า

http://wdgd.multiply.com/journal/item/149
วางแผงแล้วจ้า (^0^)/
2how

เมื่อก่อนนู้นนนนนนนน
ไม่รู้จำผมได้ไหม (อิอิ)
บันทึกการเข้า

บล็อกในมุมมืด
because we always.....expecting
กรี๊ดดดดด ต๊าย คมคายถูกใจครับครู

นั่นแหละๆ เป็นอย่างที่ตัวเองรัก เป็นอย่างที่ตัวเองเป็น สำเหนียกในตัวเอง
แล้วโลกจะหลากหลายและมีสีสันครับ ไม่งั้นก็คงทำผมทรงเกาหลีกันทั้งโลก
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
2how

เมื่อก่อนนู้นนนนนนนน
ไม่รู้จำผมได้ไหม (อิอิ)

พอบอกแล้วชื่อเริ่มคุ้นเลยค่ะ (เป็นคนจำอะไรไม่ค่อยได้) อ๊าง~

ไม่งั้นก็คงทำผมทรงเกาหลีกันทั้งโลก

555 โดนใจมากค่ะประโยคนี้

//

ครูหยกบอกว่ามีหลายเม็ด  กรี๊ดดดดด

แวบแรกสมองนึกถึงขี้มูกล่ะ  ง่ะ

ยังจำรูปถ่ายสองนิ้วเท้า ไม่เคยลืมเลือนครับ :)

ลืมเต๊อะ อย่าจำเลย เก่าแล้ว กร๊าก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10 มิ.ย. 2009, 21:09 น. โดย วันดี.goodday » บันทึกการเข้า

http://wdgd.multiply.com/journal/item/149
วางแผงแล้วจ้า (^0^)/
ใช่แล้วฮะ ลันล้า
จริงๆ มั่วๆ ก็ฟังดูไม่ได้แย่อะไรนิ *-*
อิอิ ขอบคุณทุกคนที่แวะมาค่ะ ไหว้

- - -

//ต่อไปนี้ไม่เกี่ยวกับข้างบน วันนี้ขับๆ รถแล้วนึกขึ้นมาได้
ไม่อยากเบิ้ล พิมพ์ต่อเลยนะ หยี

เรื่องถ่ายภาพ หยกว่าน่าจะอยู่ที่เป้าหมายนะคะ เหมือนชีิวิต เหมือนการทำอะไรต่างๆ ในชีวิต
อะไรล่ะที่เราต้องการ เก่ง? สะดวกสบาย?(บางคนใช้คำว่ารวย) หรือความสุขในช่วงนั้นๆ? หรืออะไร?

การที่คนเราอยากทำอะไรให้เก่ง ให้ได้ที่ 1 หรือให้ดีๆ จริงๆ แล้วเราอยากให้มันเป็นแบบนั้นเพราะอะไร
บางคนอาจจะบอกว่าเพราะพอเราเก่ง เราก็จะมีความสุข เป็นความสุขอย่างหนึ่ง
มันเป็นแบบนั้นจริงเหรอ? ถ้าจริง แล้วทำไมเราต้องเดินอ้อมไปไกลขนาดนั้น
ถ้าอยากมีความสุข สู้เราปรับวิธีคิดในการถ่ายภาพให้เป็นไปอย่างมีความสุข ไม่ง่ายกว่้าเหรอ หยี


บางคนอาจบอกว่าถ้าเรารวย เราจะทำอะไรก็ได้ (นับเฉพาะเรื่องที่ดีๆ แล้วกัน ทำเรื่องเลวๆ ไม่นับก่อน ฮิ้ววว )
บางคนอาจบอกถ้าเรามีความสะดวกสบาย เราก็ทำอะไรได้ง่ายขึ้น เป็นทางลัด (อยากได้เลนส์กี่ตัวก็ซื้อไป อะไรแบบนี้)
หยกว่าก็จริง ความสะดวกสบายมีข้อดี แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีข้อเสีย
แต่ที่แน่ๆ ความสะดวกสบายไม่ใช่สิ่งเดียวกับความสุข ไม่อย่างนั้นคนรวยคงมีความสุขกันหมด ไม่ต้องฆ่าตัวตายเยอะแยะแบบนี้ ความสะดวกสบายอาจพาความสุขมาให้เราได้ แต่การที่เรามีความสุขได้โดยแท้ จริงๆ อาจไม่ต้องเกี่ยวกับเงิน หรือความสบายอะไรเลย อย่างความสุขที่เกิดระหว่างคู่รัก บางทีไม่ใช่เพราะคนคนนี้นำความสะดวกสบายมาให้ แต่มันเป็นความสุขที่ทั้งคู่ได้รับโดยไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินทอง

ผู้ใหญ่บางคน (จำนวนมากทีเดียว) เข้าใจเป็นอย่างดี เวลาเห็นเด็กๆ ต้องเรียนอะไรต่างๆ มากมายโดยที่ไม่ใช่ตัวตนแท้จริงหรือไม่ใช่ข้างในของเด็กคนนั้น แต่ผู้ใหญ่คนเดียวกันนั้น บางทีกลับไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมเราถึงอยากทำอะไรให้ดี ให้เก่ง ให้เป็นเลิศ ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ชอบ ไม่ได้รัก ไม่ได้ถนัด .. บางคนที่อยากจะถ่ายภาพให้เก่ง โดยที่เขาเหนื่อยมากๆ หยกก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าเขาต้องการแบบนั้นไปเพื่ออะไร

ปล. ย๊าวยาว หยี


เห็นตรงนี้ แล้วคงไม่ติดใจอะไร
ถ้าครูหยกไม่ใช่คนสอบได้ที่หนึ่งมาตลอด   เจ๋ง
นักเรียนทุนภูมิพล เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง
ึคงไม่ใช่ มั่วๆ แล้วจะได้มามั๊งครับ

มันต้องมีเคล็ดวิชา หรือแนวคิดอะไรแน่ๆ
ที่สามารถปรับวิธีคิดให้มีความสุข
ซึ่งในที่สุดแล้วความเป็นเลิศก็จะตามมา
(แบบนั้นหรือเปล่า  งง)

ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมก็ดูจากภาพถ่ายของครูนี่แหละครับ
ว่ามันดูเรียบง่าย แต่งดงาม และมีความสุขแฝงอยู่
อยากรู้ว่า มีเคล็ดลับอะไร ในการปรับแนวคิดนะ่ครับ  กรี๊ดดดดด

บันทึกการเข้า
เรื่องอยากเก่ง ทุกคนอยากเก่งกันทุกคนแหล่ะ
ถ้ามองในแง่กิเลศตัณหา-ความไม่รู้จักพอ
อยากเก่งก็มีหลายแบบ เช่น เพื่อเอาชนะคนอื่น หรือ เพื่อสนองตัณหาตัวเอง
(ไม่ใช้คำว่าเอาชนะตัวเองนะ มันดูประดิษฐ์คำไป)

อยากเก่ง เพื่อเอาชนะคนอื่นที่เราตั้งมุ่งหมายเอาไว้ มันก็มีหลายวิธี ทั้งแบบดีและไม่ดี วิธีลัด มักง่าย หรือใช้วิธีแฟร์ๆ

อยากเก่ง เพื่อสนองตัณหาตัวเอง ...ถ้าอธิบายง่ายๆก็คล้ายๆกับเวลาเราฝึก Drawing
แรกๆแม่งวาดไม่เป็นหรอก สานเส้น ลงน้ำหนักก็อ่อนหัด ...แต่ยิ่งหัดไปเรื่อยๆแล้วเราทำดีขึ้นๆ
มันเหมือนกับความซาดิสอย่างนึง ที่รู้สึกกระหยิ่มยิ้่มย่องในใจว่าเราวาดได้ดีขึ้น
วาดใกล้จะเหมือนแล้ว ใกล้จะเนี๊ยบแล้ว ...บางทีไม่ได้ใส่ใจหรอกว่าเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆมันงานอย่างเทพเลย
แต่เราก็ไม่ได้เกิดความรู้สึกกับเพื่อนทำนองว่า ปล่อยแม่งไปเหอะ ไอ้นี่มันเทพ
เพียงแต่เี่ราสนใจกับไอ้สิ่งที่เราหมกมุ่นอยู่อย่างเดียว ไม่ได้ใส่ใจกับคนอื่นๆจนเอาเขามาวัดกับเรา

อธิบายเป็นประโยคให้อ่านแล้วเข้าใจลำบาก อ่านแล้วบางคนอาจจะงง   ไม่ล่ะ
เปรียบแทียบแบบหยาบโลนและเข้าใจง่ายกว่า ....
เหมือนกับชายหื่นๆที่มันเกิดอารมณ์
....คนนึงไปทำตัวเป็นพวกวิปริต เช่น ไปสอยกางเกงในป้าข้างห้อง
....กับอีกคนที่หมกมุ่นกับคอเลคชั่นน้องโซระ มิยาบิ ที่สะสมเอาไว้ก็มีความสุขของมันแล้ว

จะทำกระจู๋เป๋ป่าวเนี่ย....
บันทึกการเข้า
คนละทาง คนละแนว


บางคนต้องการเก่งขึ้นเพราะมันเป็นสายงาน เป็นงานที่ต้องทำเงิน และก็เป็นความสุขอย่างนึงด้วย
ถ้าวันนึงผมเขียนเว็บ เขียนได้แต่ html ผมบอกว่า พอแล้ว ความสุขของผม อืมมมมห์ แต่ดั้นเป็น web programmer ลูกค้าจะเอา flash ,xml , php ,asp ก็ตายซิครับ อดตายแน่นอน ฮิ้ววว


พี่ฉึ่งพูดมาก็ถูกครับ บางทีก็เป็นกิเลส แต่ถ้าทุกคนชิวในสายงานตัวเอง ป่านนี้เราคงอยู่ในถ้ำ ล่าวัวมาย่างสดๆไม่ปรุงรสชาติ ไม่พยายามที่จะพัฒนาอะไร เพราะถ้าอยู่แค่นั้นมันก็พอแล้ว มีที่พัก เครื่องนุ่งห่ม อาหาร พอแล้ว

ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ คือรูปครูก็สวยครับ ดูนุ่มดี แต่บางทีเหมือนโดนว่า ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันผิด ฮิ้ววว


คือผมอาจจะผิดก็ได้นะฮะ ที่ดูไม่เคยพอ ดูจริงจัง ซีเรียสและไม่ใช่คนมีความสุข ผมโดนแฟนว่าประจำครับ ว่าคิดมาก จริงจังเกินไป
แต่ทุกคนมีทางที่จะเลือกใช่มั้ยครับ ผมตั้งใจที่จะทำด้านนี้ให้มันดี ใครอยากจะพัฒนาผมก็แนะนำ ใครอยากชิวผมก็ไม่ได้เข้าไปยุ่ง โอเคนั้นพื้นที่คุณทัศนคติของคุณ ผมไม่เข้าไปเปลี่ยนหรอก


สรุปมันก็คนละทาง คนละแนวแหละฮะ
บันทึกการเข้า

เรื่องอยากเก่ง ทุกคนอยากเก่งกันทุกคนแหล่ะ
ถ้ามองในแง่กิเลศตัณหา-ความไม่รู้จักพอ

ครูหยกก็คงจะหมายถึงให้เอาชนะอีกิเลศ ความไม่รู้จักพอนี่แหละ
คือคงไม่ได้ห้ามให้เก่ง หรือพยายามทำตัวให้เก่งขึ้นหรอก
เีพียงแต่อย่าให้ความอยากเก่งนั้นกลับมาทำให้ทุกข์
เช่น ทำไมไม่ได้ที่ 1 วะ หรือ โถ่เว้ย อีกนิดเดียวก็จะ 4.00 แล้ว อาจารย์กดคะแนนแน่ๆ

อย่างครูหยกถ่ายรูป แน่นอนใครเห็นก็ว่าสวยดี
แม้จะไม่ถึงระดับอู้หู อ้าหา หรือเอาไปเป็นเรฟเฟอร์เร้นท์ โชว์เคส อะไรขนาดนั้น
แต่ครูหยกก็มีความสุขดีกับการถ่ายรูปดี
ไม่ได้ต้องแบบว่า เดี๋ยวตูจะต้องไปหัดจัดแสง ซื้อเลนส์ ฟิวเตอร์เพิ่ม งานตูจะได้อัลติเมทกว่านี้
(อันนี้ไม่ได้ว่าคนที่อยากเรียน อยากได้อุปกรณ์เพิ่มนะ)
ก็ทำได้เท่านี้ อุปกรณ์มีเท่านี้ ออกมาถูกใจก็พอแล้ว
ที่ถ่ายรูปก็เพื่อสิ่งนี้เอง

ความอยากเก่ง ถ้ามันคือ อิทธิบาท 4 ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา นั้นก็คงไม่มีใครว่าหรอกครับ
แต่หลักธรรมทุกอย่างนั้นต้องมีสติเป็นเครื่องกำกับเท่านั้นเอง

บ๊ะ อู๋ตัดหน้า ต้องอ่านของอู๋ก่อน
บันทึกการเข้า

<a href="http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf" target="_blank">http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf</a>
พี่อู๋เขียนมาดีเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11 มิ.ย. 2009, 09:26 น. โดย i'sharp » บันทึกการเข้า

รับงานถ่ายภาพ
www.rpash.com
ถ่ายรูปเหมือนกินก๋วยเตี๋ยว
ต่างคนต่างสั่ง
ต่างคนต่างปรุง
ในรสชาดที่ตัวเองชอบ


รอดูงานครูวันดีนะครับ  กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดด
บันทึกการเข้า

nuugo.blogspot.com
instagram.com/nuugo
หน้า: 1 [2] 3
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!