น้องสาม สุดยอดครับ นี่แหละ คิดจะสร้างตำนาน ไม่ต้องฝันเลยครับน้อง
ร่มไม้ไหนก็ย่อมมีรากที่สวยงามในแบบของมัน
พี่เป็นเด็กราชภัฎ โดนตราหน้าว่าเป็นสถาบันดักลาว
เคยถูกหยามตลอดมาว่า เด็กราชภัฏที่นี่เดินข้ามถนนรถไม่ชนก็จบได้
แต่ก็นั่นแหละครับ หลักสูตรกิจกรรมก็เป็นอย่างเขาหยามจริงอันนี้ไม่ปฏิเสธ
นักศึกษาก็เหมือนปิดหูปิดตา อาจารย์ก็รู้สึกจะหัวโบราณกาล
หรืออะไรที่ไม่มีผลประโยชน์ไม่ทำกันหรือเปล่า อันนี้ก็ไม่อยากกล่าวหา
สิ่งที่เราทำได้จริงๆ คือลดคำดูหมิ่นนั้นด้วยการสร้างตำนาน นั่นแลครับ
และผมก็ภูมิใจที่เป็นตัวตั้งตัวตีชักจูงอาจารย์และบุคลากรจัดกิจกรรมโดยไม่หวังพึ่งงบสถาบัน ครั้งหนึ่ง
ชักชวนอาจารย์เสนอแผนงานจัดนิทรรศการ และเชิญศิลปินมาสัมนา โดย หาแรงสนับสนุนจากศิษย์เก่า
เรียกได้ว่า เป็นครั้งแรก ที่มีงานเล็กๆ เพื่อจุดประกาย ให้นิสิตในคณะให้ไม่รู้สึกดูถูกตัวเอง
และที่ผมยังปลื้มไม่หายก็ที่เห็นว่าอาจารย์หลายท่าน ก็สืบต่อเจตนารมณ์นี้ร่วมกันมาเรื่อยๆ
และ ความเป็นประโยชน์ของมันก็ทำให้ผู้บริหารเข้ามาจัดการดูแลนับตั้งแต่นั้น..
ณ เวลานั้นผม ก็เป็นแค่เด็กในโลกแคบคนหนึ่งที่แม้อินเตอร์เน็ตก็ไม่เคยเล่น ไม่รู้แม้ระบบของมหาลัยอื่นๆ
ไม่รู้ว่า มหาลัยเขามีนิทรรศการตามห้าง ทิสงทีสิตนักศึกษา ไม่รุ้อะไรเลย แต่ก็ยังคิดจะจัดมันทั้งที่ไม่รู้เรื่องพวกนี้
ยังหลงภูมิใจตัวเองตั้วนาน ว่าตูคิดได้ไงวะให้เพื่อนทำโปรเจ็คแล้วจัดนิทรรรศการให้คนนอกเข้ามาดู
แต่พอได้ทำงานท่องเน็ตรู้จักฟอนต์ ทำให้รู้ว่าที่ผมคิดนั่นเขาคิดกันไปถึงไหนต่อไหนไปนานแล้ว
และทำได้ดีกว่างานนิทรรศการเล็กๆ รั่วๆ อันนี้ซะอีก แต่ก็นั่นแหละ จะเล้กจะรั่วอย่างไง ก็คิดว่ายังได้ฝากอะไรเอาไว้
และวันนั้น เป็นวันที่ เพื่อนร่วมคณะ เห..ตามผมมากที่สุดเลย ให้ความร่วมมือเยอะสุดรวมทั้งอาจารย์หลายท่าน
กล่าวชื่นชมพวกเราไม่ขาดปากยิ่งกว่ากิจกรรมไหนๆ ที่เคยมีเลย ...
ตอนสัมนา อยู่ดีๆ ผอ. รอง ผอ. ก็เข้ามาดูกันเยอะแยะ อาจารย์หัวหน้าภาคหน้าบานเลยทั้งที่อาจารย์นั่นก็ไม่รุ้เรื่องอะไรมาก่อนเหมือนกัน
คงงงอ่ะ อยู่ดีๆก็โดนชม
แล้วก็เรียกผมไปอธิบายคอนเซ็ปต์
เล่าซะยาวเลย จะมากล่าวชื่นชมความมุ่งมั่นของบักสาม
กลับมานั่งภูมิใจสิ่งที่ตัวเองคิดว่าเป็นตำนานซะอีกแนะ
แต่ก็นั่นแหละครับน้องสาม ดีใจครับ ที่ได้เฝ้ามองน้องสามและเด็กๆ จากที่นี้เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ทั้งตัวและใจ
สุดท้ายก็ไม่รู้จะบอกอะไรแก่น้องๆ ดี ก็ขอบอกแค่ว่า "ฝากประเทศด้วยเน้อ"
โอ้ย ... เห็นเด็กๆ มีอุดมการณ์แล้วมันอดตื้นตันไม่ได้
