มาเล่าให้ฟัง เผื่อหนุ่มไหนอยากมีน้ำใจช่วยสาวถือของที่ไม่รู้จักกัน...
วันนี้ขึ้นรถไฟใต้ดินไปหาเพื่อนแถวรัชดา
ระหว่างกำลังยืนหิ้วกระเป๋าโหนอยู่ในรถใต้ดิน
ก็มีหนุ่มคนนึงขึ้นมา พร้อมกับเพื่อนผู้หญิงหนึ่งนาง
//จ้องหน้าแล้วยิ้มให้ เพื่อนผู้หญิงที่มากับเค้าก็ยิ้มให้
//ทำหน้างงๆ แล้วยิ้มให้ผู้หญิงที่มากับเค้าแทน
ผ่านไปหนึ่งสถานี...
กลับบ้านเหรอครับ
เปล่าค่ะ..
dead air ไปสองสถานี... ฝ่ายนั้นหันกลับไปหาเพื่อนสาวคุยเรื่อยเปื่อย ซักพัก...
กระเป๋่าท่าทางหนักนะครับ ให้ช่วยถือไหมครับ
ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ
หันกลับไปคุยกับเพื่อนต่อ จนก่อนถึงสถานีที่จะลง
ลงสถานีไหนเหรอครับ
อ่าาา... สถานีนี้น่ะค่ะ
// รีบเดินไปที่ประตู
// เดินมาจับไหล่... ขอเบอร์หน่อยดิ
มีแฟนแล้วค่ะ่
เอามาเหอะ.. คุยเล่น!!
เลยรีบเดินออกมาแบบไม่หันกลับเลย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...
- นอกจากสภาพจำเป็นแล้วอยากช่วยจริงๆ เช่นของพะรุงพะรังมาก ...อย่าช่วยผู้หญิงถือของถ้าเค้าไม่ได้ขอ
- ถ้าผู้หญิงไม่คุยด้วยก็อย่าเซ้าซี้เลยจ๊ะ.. อึดอัดจริงๆจ๊ะ
- อย่าจับตัวผู้หญิงที่ไม่รู้จัก (โดยเฉพาะอร) เพราะรู้สึกโดนระรานมากๆเลย ไม่สุภาพด้วยนะจ๊ะ
- ถ้าผู้หญิงไม่สนใจ.. อย่าทำท่าไม่พอใจหรือพูดไม่ดีใส่
สำคัญมากๆอีกข้อคือ...
- ถึงผู้หญิงไม่สวย ก็ไม่ได้แปลว่าจะดีใจหรือชอบเวลาผู้ชายมาจีบนะ
ถ้าพี่เป็นผู้ชาย จะบอกว่า..
น้องตาเล็กจังครับ..มองทางเห็นไหมครับ
ตัวน้องเหมือนจะหักอยู่แล้ว เอาไส้ไปเก็บไว้ตรงไหนครับ
เดี๋ยวไงพี่ช่วยถือของละกัน
// เป็นพี่ถ้าโดนขอเบอร์แบบนี้ คงหันไปยิ้มหวาน แล้วบอกว่าขอเบอร์พี่ผู้หญิงแทนได้มั้ยคะ
พอดีชอบผู้หญิงน่ะค่ะ
