สมาคมนักถ่ายภาพแห่งฟอนต์

แปะในนี้ละกัน

http://baramee.multiply.com/journal/item/15/15

แอบอ้าง

ความแตกต่าง?

ถึงวันนี้ผมถ่ายรูปมาได้ จะ 15 ปีแล้ว ตอนเริ่มๆถ่ายมาไม่กี่ปีก็กระโดดเข้ามาในวงการหนังสือและเริ่มเรียนรู้สิ่ง ต่างๆจากคนเก่งๆรอบข้าง มาถึงวันนี้ผมนั่งนึกๆ มีคำถามที่ผมเคยคิดสมัยที่หัดถ่ายรูปใหม่ๆ จนเมื่อผมก้าวเข้าสู่เส้นทางของมืออาชีพแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ จนทุกวันนี้ยังมีคนที่มาถามผมด้วยคำถามที่ผมเคยคิดอยู่ในใจ

มีคนถามมาเยอะว่ารูปถ่ายราคาแพงๆนี่ต่างกับถูกๆอย่างไร เห็นถ่ายออกมาเหมือนๆกันไม่เห็นจำเป็นต้องใช้มืออาชีพ

ในฐานะที่ทำงานหาเลี้ยงชีพด้วยการถ่ายรูป ก็อยากจะบอกว่ามันต่าง ต่างกันมากตั้งแต่วิธีคิด วิธีทำ
วิธีคิดนั้นเอาแค่ว่าคนชอบถ่ายรูป...เหมือนๆกัน บางทีไปเจออะไรเหมือนๆกัน ถ่ายมาเหมือนๆกัน
แต่ อาจแตกต่างที่มืออาชีพ คิดมุม วาดจินตนาการ ไปในสถานที่จริง เฝ้ารอโอกาส เก็บบันทึกภาพและเมื่อได้ภาพอย่างที่ใจนึกแล้วก็ยังคงเดินทางไปในที่เดิมๆ ถ่ายแล้ว ถ่ายอีก บันทึกภาพยากๆเป็นว่าเล่นแต่ยังคิดว่าภาพใช้ไม่ไ้ด้อยู่เสมอๆ
มือสมัคร เล่น เดินทางไป อาจเตรียมตัวหรืออาจไม่เตรียมตัว เจอจังหวะดีๆเก็บมาได้ แล้วภูมิใจกับภาพที่ได้หลังจากนั้นไม่คิดจะกลับไปถ่ายใหม่ ภาพที่ได้ถือเป็นสุดยอดเสมอๆ บันทึกภาพที่ช่างภาพอาชีพถ่ายแบบง่ายๆชิลๆแต่คิดว่าภาพที่บันทึกได้้นั้นยาก หนักหนา สุดยอดที่สุด

สิ่งที่แตกต่างกันมากคือวิธีคิด มืออาชีพหลายๆคนที่ผมรู้จัก คิด วางแผน รอจังหวะ มองภาพเป็นชุดๆที่สามรถแยกออกมายืนเป็นภาพเดี่ยวๆได้ด้วยตัวเองและยังมีความ หมายที่ดี บางคนคิดขนาดว่าภาพนี้ต้องเป็นภาพเปิดหน้าในคอลัมน์ เป็นภาพปก พร้อมสามารถคัดภาพนับร้อยให้เหลือไม่กี่ภาพเพื่อบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมด

มือ สมัครเล่นออกไปถ่ายเพราะความอยาก เป็นงานอดิเรกไม่มีแพลนปล่อยมุมมองตามใจที่เท้าจะพาไปหามุม เมื่อเจอกดชัตเตอร์บันทึกภาพถือเป็นจบ ได้ภาพสวยๆเอาไว้คุย โดยไม่มีเรื่องราวมารองรับ พร้อมกับลงรูปทีหลายสิบหลายร้อยแต่ไม่แตกต่าง

มือ อาชีพ ก็ทำแบบที่มือสมัครเล่นเพราะมืออาชีพก็เป็นสมัครเล่นมาก่อนเพียงแต่หลังๆ เล่นไม่เลิกเล่นจนหลงเล่นจนรักเล่นจนทุ่มเท เล่นจนพัฒนาเป็นมืออาชีพหรือถ่ายภาพได้เทียบเคียงมืออาชีพ พวกนี้ประสบการณ์เริ่มมากจึงกินกันที่ความเก๋า
เวลาออกไปถ่ายมีเป้าหมาย มีภาพชุดอยู่ในหัว อาจบันทึกจากต่างที่ต่างเวลา หรือจากการวางแผนลงไปทำงานเพียงครั้งหรือสอง หรือไปเรื่อยๆจนได้ภาพที่พอใจ เป็นภาพชุดที่คิดไว้แต่แรก นำรูปต่างเวลามาต่อรวมเป็นเรื่องราวเดียวกันอย่างน่าทึ่ง ภาพสุดท้ายที่มืออาชีพเฝ้ารอมักเป็นภาพยากๆที่มือสมัครเล่นคิดว่าไม่มีทาง ถ่ายได้ ภาพชุดของมืออาชีพจึงแตกต่างและโดดเด่นกว่ามือสมัครเล่น

ชอบ ถ่ายภาพยังไม่พอ รักถ่ายภาพไม่ใช่เหตุผล กล้องดีไม่ได้ทำให้เป็นมืออาชีพ หากอยากทะลุขึ้นมาจากคำว่าสมัครเล่น ต้องจริงจัง ใส่ดีเทลทุกรายละเอียด เปิดใจรับฟังในมุมของคนไม่ชอบงานเราที่มองเข้ามา และบ้าคงไม่พอ มันต้องคลั่งไคล้ พร้อมๆกับเรียนรู้ ปิดช่องโหว่เพิ่มทักษะ ขยายจินตนาการณ์

มือสมัครเล่นอ่อนไหวกับตัวแปรต่างๆ โทษฟ้า โทษฝน โทษอารมณ์ลูกค้า
ในขณะที่มือสมัครอาชีพเจอโจทย์เดียวกันกลับมองเป็นงานท้าทายที่จะกระโจนใส่
และภาพใต้สถาณการณ์เดียวกันก็สามารถเอาตัวรอดได้ดีกว่ามือสมัครเล่น...เสมอๆ
หากตัดจังหวะ โอกาส ดวง ออก มืออาชีพที่มากประสบการณ์ก็จะถ่ายรูปงานออกมาได้ดีเสมอๆ แม้ว่า สถาณการณ์จะย่ำแย่ เพียงใด เพราะถ้าคุณทำไม่ได้ก็อย่าเรียกตัวเองว่ามืออาชีพเลย

สิ่งหนึ่งที่มืออาชีพคิดได้ดีกว่าคือ...ถ่ายยังไงไม่ให้เหมือน ในขณะที่มือสมัครเล่นจะคิดว่าถ่ายยังไงให้เหมือน
ถ่ายให้ไม่เหมือนและเป็นที่ยอมรับดีกว่าถ่ายมาเหมือนแต่ไม่มีใครยอมรับ

รูปเหมือนๆกัน ถ่ายได้เหมือนๆกัน แต่ทำไมมืออาชีพขายรูปได้แพงกว่า
มีคนบอกว่ารูปแบบนี้คนอื่นเค้าขายกันไม่เท่าไหร่..ก็ไปซื้อที่คนอื่นสิ อย่ามาซื้อกับมืออาชีพ

บ้านเรายังมองงานศิลปะทุกแขนงอย่างชื่นชม แต่สำหรับราคางานศิลปะชั้นดี ค่าตอบแทนศิลปินทุกแขนงดูจะสวนทาง

ราคา อาจจะไม่ใช่ตัวแปร ถ้าผู้ที่สนใจ ชอบงานนั้นจริงๆ คุยกันถูกๆคอ...เอาไปฟรีๆยังได้
แต่สำหรับคนที่ไม่รู้คุณค่าของงาน ก็ไม่สมควรที่จะได้งานนั้นไปครอบครอง ไม่ว่าราคาจะอยู่ที่เท่าไร

ก็บอกแล้วไง ราคา ไม่ใช่ตัวแปร

เดี๋ยวนี้มีมืออาชีพจริงๆมีมืออาชีพเก๊ๆมีมือสมัครเล่น มีมือสมัครเล่นที่เก่งพอๆหรือเก่งกว่ามืออาชีพ
ตัวเราเองเป็นแบบใด...ไม่ใช่อยู่ที่เราคิด...แต่อยู่ที่การกระทำของเรา...และอยู่ที่คนอื่นมองเรา

แต่ไม่ว่าคนอื่นจะมองเราอย่างไร...อย่างน้อย
ทุกวันนี้ผมรู้แล้วว่ารูปของมืออาชีพนั้นแตกต่างจากสมัครเล่นอย่างไร

อ่านมาถึงบรรทัดนี้แล้ว....หลายๆคนที่สงสัยอาจเริ่มที่จะเข้าใจ

ปล.บท ความนี้ไม่ได้ดูแคลนมือสมัครเล่น ตรงข้ามอยากให้กำลังใจ เพื่อที่จะพัฒนางานให้เทียบชั้นมืออาชีพ เพียงแต่อยากเตือนว่าอย่าหลงอยู่กับภาพที่คิดว่าดี อย่าหลงอยู่กับกล้องที่ทำให้ดูดีจนทำให้มันกัดกินจินตนาการณ์ในการสร้างสรร
ไม่ได้ยกตัวว่าเป็นมืออาชีพแล้วจะเก่งกว่าสมัครเล่น หลายๆครั้งมุมภาพสวยๆแบบที่ไม่เคยเห็นก็ได้เห็นจากฝีมือของสมัครเล่น
เรามาถ่ายรูปอย่างสร้างสรร เพื่อให้ทุกคนที่ชอบได้สร้างและได้ให้แรงบรรดาลใจกับผู้อื่นต่อๆไป

ได้คิดอะไรเยอะขึ้นมากมาย

	ผู้เขียน	หัวข้อ: สมาคมนักถ่ายภาพแห่งฟอนต์ (อ่าน 194693 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้