ไล่อ่านมาทุกคนเลยครับ เพราะอยากรู้ว่าทุกคนมีมุมมองในการศึกษายังไงบ้าง
ส่วนตัวแล้วก็จบอิ๊งมาโดยตรงครับ บอกได้เลยว่าสื่อสาร/พูด/เขียนได้สบาย
แต่มันก็มีผิดอยู่วันยังค่ำผมก็ไม่ได้เก่งกาจอะไร อาศัยหาโอกาสเข้าหาฝรั่งบ่อยๆ
คุยบ่อยๆ ในช่วงเรียนมหาลัย จนเคยมีคนฝรั่งถามว่า นี่ไปอยู่เมืองนอกมาหรือเปล่า
ผมก็บอกว่าไม่ มันก็ไม่เชื่อกัน (อยากไปใจจะขาดดิ้นอยู่แล้ว
)
เข้าใจพี่ส้มเลยอ่ะ เวลาสื่อสารกับชาวอะไรก็ตามที่ภาษาพ่อแม่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ
สำเนียงมันแบบว่าสุดจะเล่นเกมส์เลย ต้องเดาให้ออกว่ามันกำลังจะพูดอะไร
เดาผิด เราผิดอีก
เคยไปทำล่ามให้นศ.ป.โท สวีเดนอยู่เดือนนึง แม่เจ้า... อาทิตย์แรกผมควายมากๆ มันพูดอะไรไม่รู้ แต่เค้าก็ยืนยันว่าพูดภาษาอังกฤษกัน
ไหนจะศัพท์แสงเฉพาะทางระดับ ป.โท ทริปนั้นผมไม่คิดว่าตัวเองได้ทำงานล่ามเลยครับ ไปเรียนภาษาเพิ่มซะมากกว่า
เห็นด้วยกับหลายๆความเห็นครับ ว่าประดิดประดอยภาษาไปให้ชาวอื่นๆที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันพูดนั้น รังแต่จะทำให้งงกันเปล่าๆ
เผลอๆ เราใช้คำผิด ความหมายผิดไปซะงั้น
ดังนั้นเวลาเขียนคอลัมน์ หรือเขียนอะไรก็แล้วแต่ ผมจะพยายามเขียนอะไรที่มันซิมเปิ้ลๆไว้ก่อนอะครับ มีคอมเพลกซ์บ้างให้ดูมีรสชาติ
อย่ากระนั้นเลย
จะเก่งภาษามาจากไหน ยังต้องให้เจ้าของภาษาตรวจทานเพื่อความถูกต้องอยู่แล้ว
เห็นมาจังๆจากอาจารย์ที่ม.เลยครับ อาจารย์ไทยเค้ายังต้องให้เชคภาษากับอาจารย์ต่างชาติเลย
ปล. เรื่องดูหนังนั้น ช่วงนี้ผมชอบเปิดซับไตเติ้ลภาษาไทยอะครับ เพราะอย่างรู้ว่าเค้าแปลประโยคนั้นๆกันยังไง เคยเปิดซับอิ๊งอยุ่ระยะนึง มันก็ดีนะ ได้เห็นรูปประโยค ...แต่บอกตรงๆเลยครับ ไม่รู้เรื่องอ่ะ พอหลุดปุ็๊บ แม่มหลุดหมดเลย กว่าจะแกะได้ มันไปประโยคใหม่กันแล้ว
ปอ. อย่าอายที่จะผิดครับ เพราะว่าผิดเป็นครู เดี๋ยวมันต้องมีคนแก้ให้ ทีนี้แหละ..ต้องหัดและจำ
ปฮ. พี่ส้ม มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะแจร๊ะ
