ไม่เคยคิดว่าตัวเองใหญ่หรอกครับอาร์ต ไม่ได้อยากผิดใจกับอาร์ตนะ ไม่ใช่เรื่องเงิน แต่มันเป็นเรื่องความรู้สึกมากกว่า
บางครั้งตัวเองอาจจะคิดแทนคนอื่นๆที่ัมันมาแสดงงาน-ช่วยงาน จนเกินไป เพราะเราก็รู้สึกแย่ คนอื่นอาจจะรู้สึกคล้ายๆเรานี่แหล่ะ
ในงานน่ะ พยายามคุยพยายามเคลียร์กัน พอเห็นว่าอาร์ตเหมือนรู้ปัญหาอยู่แล้ว แต่ก็ไม่กล้าที่จะแก้ไขอะไรในบางจุด
แล้วก็ปล่อยให้มันพลาดในจุดเดิมๆ แล้วไปกระทบคนที่เข้าไปยุ่งกับงานบางส่วนอย่างพี่ หรือบางคนที่มันมาช่วยๆ
ซึ่งจุดนี้มันก็รู้สึกแย่ด้วยกันทุกฝ่ายแหล่ะนะ เข้าใจปัญหา แต่ขอระบายหน่อยเถอะ
อาร์ตมีงานที่ต้องคุยในอีกส่วน จนอาจจะไม่มีเวลาดูแลตัวงานโดยรวมทั้งหมด
แต่อาร์ตมอบหมายงานให้คนที่รับผิดชอบผิดคน และเขาไม่ค่อยเป็นงานและตั้งใจจริงๆกันน่ะ รู้สึกแบบนั้นเลย (อันนี้ขอบอกโต้งๆนี่แหล่ะ)
ถ้าคนเป็นงาน มันจะคิดได้ และทำโดยไม่ต้องสั่งไปเสียทุกเรื่อง เอาใจใส่ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ มันมองกันออกเลยตอนทำงาน
ปกติพี่ก็โมโหร้ายนะ เวลาเป็นงี้ ก็วีนใส่ ทำติ๊สแตก อยากทำตัวเป็นศิลปินใหญ่ อยากเอาแต่ใจ อยากทำตัวเหมือนเด็กเรียกร้องความสนใจ
แต่ไม่ได้บ่อยครั้งนักหรอก และเวลาปรี๊ดแตกในลักษณะนั้น เราก็เลือกคนที่เราจะร้ายใส่ (มันเป็นนิสัยแย่ๆของตัวเอง มาแต่ไหนแต่ไร)
ส่วนเด็กที่ตั้งใจทำงานและมันพยายามทำอะไรให้ดี ก็ไม่ได้ไปทำแบบนั้นให้เสียกำลังใจหรอก
อาร์ตก็คงจะพอรู้นิสัยกันดีจากที่ผ่านๆมา แต่อาจจะงง เพราะไม่เคยเห็นอาการเราที่ปรี๊ดแตกถึงขนาดนี้ คือมันสุดๆแล้วน่ะ ไม่ได้เป็นกันบ่อยๆด้วย
ตรงนี้ก็แมนๆ ขอโทษด้วยที่บางทีอาจจะพาลวีนใส่อาร์ต เพราะไม่รุ้จะไปพูดกับใครได้แล้ว
(หลักๆคือไม่ได้โกรธอาร์ตนะ แค่งอนในบางเรื่อง แต่โกรธทีมงานบางคน อันนี้น่ะโกรธเป็นจริงเป็นจังเลย)ถ้าจะไปสั่งอะไรทีมงานของอาร์ตเราก็ทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่ใช่นายเขา แต่ถ้าเขาทำแบบนั้นแล้วงานเสีย มันทนดูไม่ได้น่ะ
ก็ถึงบอกว่ามันเหมือนไปเสือกนั่นแหล่ะ ก็ยอมรับว่าเสือก ซึ่งเด็กบางคนมันอาจจะมองว่าไอ้นี่มันเป็นใคร ทำไมเรื่องมากจัง
แต่สาเหตุที่มาโพสในนี้ เพราะใน f0nt มีคนที่ส่งงานมาแสดงบางส่วน แล้วเราก็เห่ย เขารู้สึกแย่รึเปล่า รู้สึกไม่ดีรึเปล่า
เพราะเห็นเจ้าตัวไปมองหางานตัวเองด้านใน แต่ปรากฎว่ามันทำไม่เสร็จ หรือไม่ได้ทำ เนื่องจากเราผิดพลาดทำให้เขาตามที่รับปากไม่ได้
เราเอางานเขามาทำ เอางานเขามารับผิดชอบ เห็นเขาไม่สบายใจก็ต้องมาชี้แจง แต่ด้วยอารมณ์พาไปเลยเล่าเลยเถิด
ถ้าคิดประสงค์ร้ายจริงๆ คงไปโพสด่าในหลายๆที่แล้วล่ะ หวังว่าจะเข้าใจกัน ทุกคนจัดงานมันก็อยากจะให้ดีๆกันหมดนั่นแหล่ะ
สรุปๆนะ ก็จะสุดท้ายแล้วเหมือนกัน ไม่ต่อความยาวสาวความความยืด และอยากให้จบแบบแฮ๊ปปี้ๆน่ะในบางเรื่องอาร์ตอาจจะไม่ใจพอ ที่กล้าตัดสินบางอย่าง แต่ลูกบ้ามันต้องมีกันบ้าง
แบบว่าทำอะไรให่มันเหนือความคาดหมายนะ ไม่งั้นก็ต้องทำตามรัฐบาลหรือสปอนเซอร์แบบเบื่อๆตลอดไป
ซึ่งอาร์ตก็คงรู้ๆกันอยู่ว่ามันไม่แฮ๊ปปี้หรอก มันลำบากใจ
เรื่องวันสุดท้ายที่พาอาร์ตติสต่างประเทศไปเลี้ยงอย่างเดียวน่ะ ที่พี่บอกว่าอยากไปด้วย น่าพาคนไทยไปด้วย
คงรู้นะว่าเป็นการบอกเชิงลองใจอยู่นัยๆ แต่ถึงให้ไปก็ไม่ไปหรอกนะ เพราะเกลียดไอ้พวกรัฐบาลที่มันงี่เง่าเหมือนกัน
ไปแล้วคงจะแปลกๆอยู่ ไปกันเองน่าจะบรรยากาศดีกว่าเยอะ
แต่ถ้าเป็นพี่นะ พี่เลือกที่จะทำอีกแบบ อาจจะพาอาร์ตติสไทยที่อยู่ในงานไปเลี้ยงส้มตำข้างทางยังได้เลย
จะพาเขาไปเลี้ยงด้วยตัวเอง หรือมอบหมายหน้าที่ให้กับทีมงานอาร์ตก็ได้ เสียเงินเท่าไหร่กันเชียว
ไม่ใช่ว่าทุกคนมันอยากกินฟรีกันหรอก แต่มันเป็นการตอบแทนในเรื่องน้ำใจที่มาช่วยกันน่ะ
เราต้องแคร์คนอื่นๆด้วย เข้าใจว่ามันเอาใจคนทุกคนไม่ได้หรอกนะ
แต่อย่างน้อยๆก็ให้คนบางส่วนเขารู้สึกดีๆได้ เ่ท่าที่เห็นมันอารมณ์เศร้าๆน่ะ
จบงานก็ต่างคนต่างเก็บงานตัวเองกลับบ้าน เราเห็นแล้วก็รู้สึกไม่ดีนะ อยากให้มันรื่นเริงรุ้สึกดีๆหน่อย
ส่วนเรื่องเงินที่โพสๆน่ะ ก็กรณีเดียวกันกับที่ว่ามา อาร์ตคิดว่าพี่อยากได้เงินก็เอามาให้ก็ได้นะ เงินน่ะ ใครๆก็อยากได้ 
แต่ลองอ่านใหม่แล้วคิดให้ดีๆว่าพี่หมายความว่ายังไง มันมีนัยยะอะไร และอยากได้อะไรกันแน่ หากอาร์ตมองว่าพี่เป็นคนเห็นแก่เงินจริงๆก็คงพุดกันยังไงไม่รู้เรื่อง
เรื่องโปรเจกที่เชียงใหม่ คุยกันกับแก๊งค์ (คุณนกฮูก) ตลอดแหล่ะนะ มันก็เล่าแพลมๆมาเรื่อยๆ เป็นงานเล็กๆที่อาจจะคิดใหญ่เกินตัวแบบสนุกๆ
แก๊งค์มันอาจจะยังเล่าโปรเจคนี้ให้อาร์ตฟังไม่หมดทุกส่วน เพราะมันอยากทำกันเองน่ะ ไม่อยากให้สปอนเซอร์ที่ไม่เข้าใจมามีอิทธิพลมากมายนัก
ยังคุยกับแก๊งค์เลยว่า อาร์ตมันคงรู้สึกแย่กับงานที่จัดล่าสุด เลยอยากจะแก้มือ อยากทำอะไรที่แสดงความรับผิดชอบ และทำเอาสนุกบ้าง อันนี้ได้ยินแล้วก็รู้สึกดีมากๆ แต่ถ้าอาร์ตไม่ชอบใจอะไรพี่ แล้วบายไปนี่ มันแสดงถึงใจเลยนะ ว่ามึงไม่ใจเลย (อันนี้พูดกันแบบเปิดๆ)คล้ายๆกับที่วันเสาร์ที่พี่ต้องขึ้นไปบรรยายนั่นแหล่ะ ในใจกะจะหนี กะจะแกล้งให้งานเสีย นอนก็ไม่ได้นอน แต่ไม่รู้ว่ะ ทำแบบนั้นไม่ลงนะ คิดแล้วคิดอีก ถ้าทำไปก็ต้องพูดกันตรงๆว่า ตัวเองคงใจหมาน่าดู .....แต่สำหรับบางคนที่อาร์ตอาจจะไว้ใจเขา แล้วเขาตอบแทนยังไง อาร์ตก็ลองเปรียบเทียบกันดูนะ พี่ไม่ใช่คนแบบนั้นว่ะ เพราะถ้าจะทำคงจะทำำไปแล้ว
สิ่งที่อยากจะเห็นมากกว่านี้นะ (จะมองว่าตรูเรื่องมากไปรึเปล่า)อยากเห็นอาร์ตแสดง
"ใจที่เห็นคนอื่น" ...อาร์ตไม่มีเวลาอันนี้เข้าใจ แต่คนอื่นที่มันเกี่ยวข้องกับงานมันก็มีทั้งรู้สึกแย่รู้สึกดี
อาร์ตบอกกับพี่ว่าจะเลี้ยงนอกรอบทีหลัง แต่คนอื่นน่ะมันไม่รู้หรอก แล้วเราไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกยังไงในตอนนี้
หากหลายๆคนรู้ว่ารัฐบาลมันพาศิลปินต่างชาติไปเลี้ยงบนที่หรูๆขนาดนั้น โดยที่
"ห้าม" คนแสดงงานของไทยไป
คนที่เขารู้ เขาเสียใจน่ะ รู้สึกไร้คุณค่ายังไงไม่รู้ กูก็แสดงงานนะ กูก็ช่วยงานนะ เราไม่รู้หรอกว่าเขาคิดกันยังไง
บางคนอาจจะปัญญาอ่อนมาโวยวายเหมือนพี่ บางคนอาจจะเก็บเอาไปคิด เอาไปพูดกันเอง เราไม่อาจจะรู้ทั้งหมด
สถานการณ์ในวันงานวันสุดท้าย จริงๆถ้าพาคนเหล่านี้ไปเลี้ยงลาบหรือส้มตำข้างทาง มันก้ยังรู้สึกดีขึ้น หายท้อ หายคิดมาก
แต่ถ้าปล่อยมันเนิ่นนาน ยิ่งมองกลับ ยิ่งเป็นผลเสีย บางคนมันอาจจะงอนหนักกว่าพี่
แล้วทีนี้ถ้าพาไปร้านลาบ ร้านส้มตำ มันไม่ใช่แล้วนะ ...มันต้องอีกแบบที่หรูๆกว่าที่รัฐบาลมันจัดน่ะ ถึงจะซื้อใจบางคนคืนมา
แต่ถึงจะไปจัดทีหลังในที่หรูๆ แต่จัดแบบไร้ใจ แบบพอเป็นพิธีมันก็ไม่ใช่อีกอยู่ดี
แล้วคนที่จะไป นอกจากทีมงาน เด็กที่มันมาช่วยๆ อาร์ตติสไทยที่แสดงแล้ว
ต้องชวนคนที่เราพลาดไม่ได้เชิญเขามาแสดงงานไปเลี้ยงด้วย
และอาร์ตควรจะชวนด้วยตัวเอง คือมันเป็นการขอโทษเขาน่ะ
ดูแล้วเปลืองเงินนะ เพราะก็ร่วมๆร้อยชีวิต ถ้าเอาทั้งหมดเนี่ย
ซึ่งมันจะไม่มีปัญหาเลย ถ้าแจกแจงแต่แรก ดูเรื่องมากแต่ควรทำรึเปล่าก็คิดเอาเอง
ถ้าโกรธพี่อยู่ก็ไม่ต้องชวนไปก็ได้นะ แต่ทำเถอะ ชวนคนอื่นเถอะ มันเป็นน้ำใจเล็กน้อย ที่บางทีมากกว่าตัวเงินซะอีก
ท้ายสุดจริงๆ ถ้าทำอะไรให้อาร์ตโกรธหรือไม่สบายใจ เรื่องมากหรือกวนตีนเพราะอารมณ์ไม่อยู่กับร่องกับรอย
ต้องบอกว่าโง่ๆว่า
"กูขอโทษละกัน" สั้นๆแค่นี้ (แต่พล่ามมาซะยาวเลย)
