ทำไมพี่ร่มถึงกลัวเมียมากๆคะ
เคยมีเหตุการณ์ที่แบบว่ากระชากขวัญหรือเปล่า
ความกลัวเกรงถึงฝังใจขนาดนี้
ตอบกาปุ๊ก
้เพราะพี่เป็นคนที่ยังทำหน้าที่สามีและพ่อของลูกได้ยังไม่ดีครับ
ยังตามใจตัวเองเยอะ และ มีข้อเสียหลายอย่างที่ควรปรับปรุงได้แล้ว แต่ยังไม่ได้ทำ
พี่เลยต้องยอมยกสิทธิอำนาจในการตัดสินใจไว้ที่ภรรยา
ผู้ชายถ้าทำหน้าที่สมบูรณ์แล้ว ก็จะสามารถทำตามใจตัวเองได้ในระดับหนึ่งครับ
บางครอบครัวที่ฝ่ายชายหารายได้ได้มากเกินพอ ภรรยาให้ไปมีเมียน้อยยังได้เลย
เพราะภรรยาต้องการแค่ปัจจัย ลูกกูเลี้ยงเองได้ อย่าเอาเรื่องไม่ดีเข้าบ้านเป็นพอ เขาต้องการแค่นั้น
ส่วนของพี่กับภรรยานั้นเราเท่ากันครับ พี่ไม่ได้เป็นผู้นำครอบครัว ภรรยาก็ไม่ได้ยึดอำนาจ
แต่นิสัยพี่เรื่อย ๆ ขี้เกียจว่างั้น แต่ภรรยาเป็นคนแอคทีฟ เป็นคนจัดการตารางเวลาของบ้าน
รวมทั้งรายได้ ซึ้งก็หาได้พอ ๆ กัน พี่มากกว่านิดหน่อย พี่เองก็มีระบบการใช้เงินที่แย่มาก ให้เมียคุมดีกว่า
และพี่เป็นคนชอบผู้หญิงเก่ง ภรรยาพี่เลยเป็นคนที่เก่ง
เถียงทีไรไม่เคยชนะ ไม่เถียงดีกว่า ทำให้เป็นคนอยู่ในโอวาท
เวลาอยากได้อะไรจริง ๆ ก็เลยต้องขออนุญาต หว่านล้อมให้เข้าใจ
ไม่อยากขัดใจกัน พี่ไม่ชอบบรรกาศตึงเครียด พี่อ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้ โดยเฉพาะกับคนที่พี่รัก
แต่ไม่ใช่ว่าภรรยาพี่ดุนะครับ แต่เด็ดขาดกว่าพี่เยอะ
ภรรยาพี่เป็นขวัญใจประชาชนเลยทีเดียว นิสัยไม่น่ารักพี่จะจีบรึ
ว่าง ๆ จะพามาให้รู้จักไว้ แต่อย่าให้ชวนมาเล่นฟ้อนต์นะ พี่ขอ
เราต้องมีช่องว่างกันบ้าง ที่นี่ถ้ามีภรรยาพี่มาคุม พี่เปรี้ยวมากไม่ได้
จะไม่เป็นตัวเองสุด ๆ เพราะที่เป็นอยู่นี้คือ เค้าให้อิสระตรงนี้ ไม่ยุ่งกัน
คงคล้าย ๆ จะไปเที่ยวกลางคืน อย่าไปกับแฟน จะไม่สนุกทั้งคู่ อะไรทำนองนั้น
เรื่องทำอะไรฝังใจมั้ย ไม่มีอะไรมาก เค้าไม่ใช่คนแบบนั้น
แต่เรื่องใจเด็ดนี่ต้องยอม ขนาดตอนท้อง เค้าโกรธพี่มากยังขอเลิกกับพี่เลย ไม่สนอะไรทั้งสิ้น
แล้วเรื่องผู้หญิงที่พี่รักอีกคน ซึ่งที่จริงมันจบแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกดี ๆ ต่อกันอยู่ จนบางทีล้ำเส้นไปบ้าง
เค้าก็เป็นคนเคลียร์เองเลย เจอหน้ากันปั๊บ ไล่พี่ไปไกล ๆ เลย
ชัดเจนตรง ๆ บรรยากาศตึงเครียด ไม่มีประนีประนอม
ซึ่งพี่หลีกเลี่ยงอะไรแบบนั้นมาตลอด ชอบเคลียร์กันละมุน ๆ มากกว่า พี่อ่อนไหว
เลยไม่ค่อยขัดใจอะไรภรรยา กลัวบรรยากาศมาคุ
ก็กลายเป็นคนกลัวเมียไปดังนั้นเอง
เหตุการณ์ไหนที่ทำให้พี่ร่มรู้สึกเสียใจที่สุดในชีวิตคะ แล้วผ่านมันมาได้ยังไง
ตอบกวาง
เฮ้อออ เป็นคำถามที่ทำใจตอบยากมาก เพราะพี่ทำเรื่องที่มันเหี้ยมาก
หลาย ๆ คนที่นี่อาจรับพี่ไม่ได้เลย และพี่เองก็คงเสียใจอยู่ไม่น้อย
จะตอบรักษาภาพพี่ก็ทำไม่ได้ ไม่อยากทำ พี่บอกแล้วว่าพี่เปิดใจให้ที่นี่เต็มร้อย
เรื่องนี้ ครอบครัวพี่ รวมทั้งเพื่อนสนิทอีกหลาย ๆ คนยังไม่รู้เลย
หลายคนในที่นี้อาจรู้สึกด้วยซ้ำว่าพี่มาพูดทำไม ไม่ได้อยากรับรู้ด้วย
และคงทำลายภาพลุงเป็ดที่แสนดี พี่เองก็ไม่อยากให้หลาย ๆ คนรู้สึกอย่างนั้น
ซึ่งถ้าเป็น พี่ขอโทษด้วย
แต่มันเป็นเรื่องที่พี่เสียใจที่สุดในชีวิตพี่จริง ๆ
ตัดสินใจอยู่นานเหมือนกันว่าจะตอบ
อาจเป็นเพราะเมื่อวานได้คุยกับส้มเรื่องมีแฟนที่ไม่ได้รัก แค่มีดีกว่าไม่มี
พี่เคยพาผู้หญิงคนหนึ่งไปทำแท้งครับ
ตอนนั้นพี่มีแฟนแบบไม่ได้ตั้งใจ เราไม่ได้รักกัน
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันก็ไม่รู้ว่าอยู่กันไปทำไม
อยู่ใกล้ชิด สนิทสนมกัน ถูกใจกันในระดับหนึ่ง
แล้วก็อยู่ด้วยกันไป ดีกว่าไม่มีใครอยู่ด้วย
บอกว่าเป็นแฟนกันยังพูดไม่เต็มปากเสียด้วยซ้ำ
แต่ก็เกิดเรื่องขึ้นเมื่อเธอท้อง และไม่อยากเก็บเด็กเอาไว้ ไม่ต้องการแม้แต่จะท้อง
พี่ถามตัวเองอยู่นานมาก และ ถามเพื่อนสนิทจริง ๆ อีกไม่กี่คน
ว่าพี่จะรับผิดชอบ รอจนเธอคลอดแล้วเลี้ยงเด็กคนนี้ไว้ โดยที่แม่เค้าไม่ต้องการก็ช่าง
พี่ทำได้มั้ย พี่เองก็เป็นเด็กที่รอดมาจากการทำแท้งหมือนกัน
พ่อพี่มีภรรยาอยู่แล้ว และ มีพี่กับแม่ของพี่
และ แม่พี่ก็จะเอาพี่ออก เพราะมันไม่ใช่ชีวิตคู่ที่ต้องการ และ ไม่มีปัญญาเลี้ยง แม่พี่หนีออกจากบ้านตั้งแต่ยังสาว
แต่พ่อพี่รับผิดชอบด้วยการเลิกกับภรรยาเก่า และ แต่งงานกับแม่
นี่เป็นปมชีวิตพี่อย่างหนึ่งที่โดนผู้ใหญ่หลาย ๆ คนที่ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่พ่อทำ กรอกหูพี่มาแต่เด็ก
ว่าพี่เป็นสาเหตุให้บ้านเขาแตกกัน เป็นเด็กที่ไม่ได้เกิดจากความต้องการ
พี่จะให้เค้าเกิดขึ้นมาไหม พี่มีปัญญาเลี้ยงและปกป้องเขาไหม
ตอนนั้นพี่ตอบตัวเองไปว่าพี่ไม่มี และ ได้ตัดสินใจทำอย่างนั้นลงไป
แล้วพี่ผ่านเวลานั้นมาได้อย่างไร
อาการพี่หนักมาก ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลย
ชีวิตที่ผ่านมาเหมือนสูญเปล่า พี่ทรยศแม้กระทั่งตัวเอง
ที่สำคัญพี่ฆ่าลูกของพี่เอง ที่เขาไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะเกิดมา
พี่เกลียดตัวเองมาก
แล้วพี่บอกคนอยู่ไม่กี่คน เพราะไม่อยากให้ใครรับรู้เรื่องเหี้ย ๆ นี่
ที่ปรึกษาพี่จึงมีน้อยมาก ที่จริงมีเพียงคนเดียว
เพื่อนพี่คนนั้นชื่อ โจ
เพราะโจเรียนจิตวิทยาละมั้ง มันเลยเข้าใจ
เราพูดคุย พี่ร้องไห้ โจรับฟัง กอดพี่ไว้ ตอนนั้นพี่รู้สึกว่ามันเป็นพ่อพี่ด้วยซ้ำ
พี่เสียใจจนถึงที่สุด ร้องไห้ ฟูมฟาย โวยวาย โดยมีโจอยู่ข้าง ๆ
ปล่อยให้ทำลายข้าวของบ้าง แต่จะคอยจับตัวพี่เอาไว้เมื่อเห็นว่าหนัก และ อันตรายเกินไปแล้ว
คนเราเมื่อเสียใจก็ต้องปล่อยให้เสียใจไป อย่าไปกลั้นไว้
ไม่อย่างนั้นมันจะมีตะกอนติดไว้ในใจ
แต่ต้องมีสติที่จะไม่ทำลายชีวิตตัวเองไปกับการเสียใจนั้น
ตอนนั้นพี่มีโจเป็นสติ พี่เลยได้เสียใจเต็มที่ และ หายได้โดยเร็ว
นั่นคือวิธีที่พี่ผ่านตรงนั้นมาได้ พี่เสียใจจนเสียใจไปมากกว่านั้นไม่ได้แล้ว และพี่มีเพื่อนที่ดี
แต่เรื่องแผลเป็นที่หลงเหลืออยู่ ก็ยังอยู่อย่างนั้น
พี่ยังร้องไห้ทุกครั้งที่ดูโกยเถอะโยม
หลาย ๆ ครั้งที่มองดูลูกชาย ก็นึกถึงเค้าขึ้นมา
ถ้าเค้าได้มีโอกาส เหมือนที่พี่มี
เค้าจะเป็นยังไง
เค้าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายนะ
พี่ก็จะได้แต่แผ่ส่วนกุศลให้เค้า
ทำบุญให้มากขึ้น
พยายามทำดีให้มากขึ้น
พี่ทำให้เขาได้เท่านั้น
