ถามบ้างดีกว่า ผมมาดูรายการเมืองนอก รูปแบบรายการเหมือนกันเลย
อยากถามลุงร่มว่า ค่าลิขสิทธิ์พวกนี้แพงไหม แล้วเวลามันมาที่ไทย ทำไมมันไม่ค่อยได้รับความนิยมเหมือนเมืองนอก
บางอันไปเร็วมาเร็วจัง
เรื่องค่าลิขสิทธิ์ อันนี้็้ไม่ค่อยรู้มากครับ ไม่ได้สนใจ
แต่บางอันก็มีการดีลกันแบบแลกเปลี่ยนอะไรงี้ด้วยครับ
เช่นเวิร์คพ้อยท์ก็ดีลกับฟูจิทีวีที่ญี่ปุ่น เป็นเรื่องธุรกิจซึ่งกระพ้มไม่ได้ยุ่งด้วยเลย
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะไม่ค่อยชอบวิธีการซื้้อของต่างประเทศมาทำเองเท่าไหร่
โทรทัศนืนี่ต้องจับความสนใจคนดูให้อยู่ ไม่งั้นเปลี่ยนช่อง ดังนั้นต้องเข้าใจความอยากของคนดูจริงๆ
ซึ่งรายการของแต่ละประเทศมันก็ต้องขึ้นอยู่กับนิสัยของคนในแต่ละประเทศ
ซึ่งดังในประเทศหนึ่งแต่เอามาทำในต่างประเทศเจ๊ง
ก็มีการพยายามปรับกันไปมานะครับ แต่บางทีสัญญาก็ให้ปรับได้ไม่มาก
การเอารายการต่างประเทศมาทำนี่ต้องคิดดีๆ มากกกกก โอกาสสำเร็จน้อย
แต่ก็มีหลายรายการที่เห็นว่าเมืองนอกดัง แล้วเอามาทำบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่ก็เจ๊งครับ
ตัวอย่างที่ดีน่าจะเป็นเดอะวีคเคส ลิ๊งค์ ฝรั่งนี่เชือดเฉือนอารมณ์กันมันมาก เพราะเค้าแสดงอารมณ์กัน
แต่บ้านเรานั้น ถ้าพูดแรงๆ ก็คือตอแหล เวลาอยู่หน้ากล้อง คนอื่นมาดูเยอะๆ ไม่ค่อยกล้าทำอะไรไม่ดี
กลัวคนอื่นมองว่าเราไม่ดี อีกอย่างคนไทยส่วนใหญ่ไม่ได้โตมากับวัฒนธรรมการแข่งขันอย่างจริงจัง เลยไม่สนุก
แล้วจำบิ๊กบราเธอร์ไทยแลนด์กันได้ไหมครับ ที่พยายามจะมีอารมณ์เข้มข้น นั่นก็เฟกเหลือเกิน
คนไทยทำรายการแบบนี้ไม่ได้ครับ ไม่ใช่ธรรมชาติ
อีกอันน่าพูดถึงก็คือูรายการแบบเรียลลิตี้ เช่น เซอร์ไวเวอร์ เราก็ดูของฝรั่งเลย แล้วคิดว่าฝรั่งมันก็เป็นแบบนี้
ลองเป็นคนไทยสิ ต๊ายอีนั่นดอก ไอ้เหี้ยนั่นแม่งโคตรเหี้ย แม่งเห็นแก่ตัวว่ะ
เราเสพความบันเทิงแบบ บันเทิ้ง บันเทิงครับ ไม่ค่อยเสพความบันเทิงแบบซีเรียส
ประมาณว่าดูหนังพากษ์น่ะครับ พากษ์เกินซะเยอะ เอาฮา
เคยดูกังฟู ฮัสเซิ่ล แบบซาวด์แทร็กมั้ยล่ะ ก็สนุกนะครับ ทำมาดีเลย
แต่พอไม่มีเสียงพันธมิตรแบบ "เด็กแนวนั่งขี้" นี่คนไทยเสียอรรถรสไปเยอะเลย
