ของผมกินหมดครับ
สมัยเด็กเป็นคนที่เกลียดผักมาก มะเขือไม่กิน ผักที่เป็ฯลูกๆไม่กิน เกลียดไปหมด
จนกระทั่งไปเขาชนไก่ ... มีอาหารมื้อหนึ่งให้เป็นแกงเขียวหวาน
คุณนึกสภาพเด็กคนนึงที่ไม่เคยกินมะเขือมาก่อนในชีวิต มาเจอข้าวราดแกงเขียวหวานที่ตักน้ำกับหมูออกไปหมดแล้วเหลือแต่มะเขือ
วันนั้นผมกินข้าวราดมะเขือ(เจือแกงเขียวหวาน)ไป ก่อนจะพบว่ามันไม่ได้เลวร้ายอะไรนี่หว่า ...
ต่อจากนั้นประมาณสองปี ผมไปเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง
เพื่อนร่วมคณะคนนึงกินกระเทียม และมันจะแบ่งกระเทียมให้เพื่อนๆกินเสมอทั้งที่ไม่ค่อยมีใครอยาก
วันนึงมันก็ยื่นกระเทียมโทนที่ปอกเปลือกแล้วให้ผม
ผมอกว่าผมเกลียดกระเทียมมากที่สุด ... เกลียดขนาดที่ว่าไม่ยอมกินอาหารที่มีกระเทียมผสม
มันก็คะยั้นคะยอให้ลองดู ....
พอเคี้ยวเข้าไปเท่านั้น รสเผ็ดแสบซ่านเข้าไปตามปากและคอ (ต่อมาจึงรู้ว่าคล้ายกับการกระดกวอดก้าหนึ่งฝาซึ่งซาบซ่านคอและกระเพาะครือๆกัน)
กระเทียมก็อร่อยดีนี่หว่า
หลังจากนั้นมา ผมจึงค้นพบความจริงว่า ... จริงๆผมชอบกินผัก แต่ผักนั้นต้องเคี้ยวได้และเคี้ยวไม่ยาก
ถ้าจะกินกระเทียมต้องปอกเปลือก ถ้าจะกินคะน้า ต้องทำให้สุก ...
สรุป กินผักทุกอย่างที่ขวางหน้าครับ ขอให้นุ่มๆเห็นใจคนแก่สักหน่อยก็พอ
(สะเดาน้ำปลาหวานก็กินนะ ... ถ้ามีปลาดุกแทรกด้วยยิ่งอร่อยใหญ่)
