ไว้จะเขียนแจมด้วยนะครับพี่โอ๋
ชอบทำอะไรซึ้งๆ อยู่เรื่อยเลย
ขอร่วมแจมพี่โอ๋
ผมกับฟุตบอลเคยเป็นอดีตที่แสนหวานกันอยุ่พักหนึ่ง
ตั้งแต่เริ่มจำได้ ผมก็ชอบเล่นฟุตบอลกับพี่ชายและเพื่อนๆของเค้าแล้ว
แต่ทว่า หลังจากสมัยเข้าม.ต้น ความรู้สึกของผมและฟุตบอลก็จางหายไป
เราไมไ่ด้เกลียดกัน แค่เราไม่พูดกันซะเฉยๆ ก็แค่นั้น...
ปัจจุบันก็ร่วม 20 ปี นับตั้งแต่วันนั้น
ฟุตบอลกับผม ก็ร่วมโลกกันอย่างผิวเผินตลอดมา
ผมเอง ก็ไม่เคยได้ร่วมกับกิจกรรม FST เลยสักครั้ง
แต่ทว่าผมเองก็ได้แต่แอบตามอ่าน ตามดูอยู่ห่างๆ
FST ทำให้ผม คิดถึงเพื่อนเก่าผมขึ้นมาซะเฉยๆ
ความสุขของการร่วมกันทำอะไรสักอย่าง
บางครั้งมันก็เผื่อแผ่ได้ ไปถึงคนข้างเคียง
บ่อยครั้งที่ความสุขจากการได้ลงไปวิ่งเล่นของคนในทีม
ก็ทำให้ คนที่ได้ดูแค่รูป ก็อมยิ้ม และสัมผัสได้ถึงความสุขจากข้างใน
ที่ลืมเลือนไปนานแล้ว
2551 ปีเปิดตัวของ FST ปีของกลุ่มก้อนแห่งความสุข
ขอเอาใจช่วย ให้มีความสุขกันต่อๆไป ในฐานะคนแอบเชียร์อยู่ไกลๆและเงียบๆ
FST เอาความทรงจำของผมและฟุตบอล สมัยที่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ
วิ่งไล่บอลอย่างเอาเป็นเอาตาย กลับมาใส่ตัวอีกครั้งหนึ่ง
ขอบคุณนะครับ ผู้เล่นทุกคนของ FST
ปล. สำหรับข้อเขียนพี่โอ๋ ผมอ่านแล้วอบอุ่นดีนะครับ
คนเราจะมีความประทับใจคนอื่นได้สักกี่คนกันเชียว
ในชีวิตผม อย่างน้อยพี่โอ๋ ก็เป็นหนึ่งในคนกลุ่มนั้นครับ
ผมอยากให้ทุกคนรู้สึกยังกะว่ามีส่วนร่วมไปกับเราด้วยแบบพี่โอนี่แหละครับ มันรุ้สึกว่าเราไม่ใช่แค่ทีมฟุตบอล
