ความประมาท เป็นหนทางสู่ความฉิบหาย

ขอมาเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง

เขียนไปเขียนมา อ่านแล้วมันไม่ได้หักหลังนะ แต่เกิดจากความประมาทของเราเองมากกว่า

ยาวเด้อค่ะ

เรื่องที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ขอให้เป็นอุทาหรณ์ว่าอย่าไว้ใจใคร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องข้อมูลสำคัญ ๆ

ช่วงปี 4 กวางได้ทำโครงการวิจัย
หรือจะเรียกว่าเป็น thesis ระดับปริญญาตรีก็ว่าได้
รอบนี้ได้ทำเป็นงานกลุ่มค่ะ ทำกัน 3 คน มี วิ กวาง นก
เราเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ค่อนข้างสนิทกัน มีอะไรคุยกันตลอด

พวกเราแบ่งหน้าที่กันโดยให้กวางเป็นคนเขียนโปรแกรมหลัก
วิเป็นคนทำเอกสารโครงการ (ขอเรียกสั้น ๆ ว่า Doc ละกันค่ะ)
ส่วนนกนี่ ทำโปรแกรมตัวรอง ๆ และช่วยวิทำ Doc ด้วย เรียกว่า 50:50 อ่ะค่ะ

เรื่องมันเกิดเมื่อ
วิระหองระแหงกับแฟนที่คบกันมายาวนานเกือบสิบปีที่ชื่อแมน
ทะเลาะกันไป ทะเลาะกันมา
วิเริ่มระบายปัญหากับเพื่อนใน msn ที่ชื่อบอม
ซึ่งกวางกับนกเพิ่งมารู้ตอนหลังว่า
วินัดเจอบอมในวันเดียวกับที่เพื่อน ๆ ในกลุ่ม
นัดไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือที่อนุสาวรีย์ชัยฯ
วิไม่เคยนัดเจอใครในเน็ตมาก่อน
ออกอาการตื่นเต้น และหวาดกลัว
เพื่อนกวางที่ชื่อกุ๊กไก่ จึงเดินไปเจอบอมเป็นเพื่อนวิ
ลากมากินก๋วยเตี๋ยวเรือด้วยกันในกลุ่ม

บอมเป็นผู้ชายหน้าตาค่อนข้างโหด ตัวดำ ๆ ใหญ่ ๆ
วันที่กวางรู้จักเขาวันนั้น บอมเหมือนดูไม่น่าคบหาเท่าไหร่
พูดจาไม่ค่อยเกรงใจใคร หลังจากที่เจอกันแล้ว
เพื่อน ๆ เตือนวิว่าอย่าเพิ่งปักใจนะ อย่าไว้ใจเขา อย่าคบอะไรมากมาย
ตอนนั้นกวางยอมรับว่า
กวางยังตัดสินคนที่หน้าตา, first impression และจากประสบการณ์ตัวเองอยู่

แต่สิ่งนั้นไม่ได้ทำให้วิตระหนักเท่าไหร่

ชีวิตปกติของวิช่วงที่มีแมน
คือเมื่อกลับจากมหาลัยแล้ว วิต้องไปทำงานบ้านให้แมน
จนเมื่อเวลาสองทุ่ม จึงจะกลับบ้านตัวเอง
ที่มีน้องชายและพี่สาวรออยู่ (แม่อยู่ต่างจังหวัด)

เหตุการณ์เริ่มบานปลาย
เมื่อวิคิดจะหนีออกมาจากแมน
ด้วยเหตุการณ์่ล่าสุดคือ แมนมีผู้หญิงคนอื่น
(แมนนับถืออิสลาม ซึ่งเรื่องที่ว่าสามารถมีภรรยาได้ 4 คนพวกเราก็รู้กันดี)
เริ่มมาปรึกษาเพื่อน ว่าจะทำอย่างไรดี เรื่องนี้วิรับไม่ได้แล้ว
อาจเป็นเพราะความอดทนที่สั่งสมมานานหลายปี
ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง จิตใจมันคงแย่ไปกว่านี้

จนกระทั่งวันสอบปลายภาคของปี 4 เทอม 2 ก็มาถึง
วันหลังสอบวันสุดท้าย วิหายตัวไป แล้วใครจะทำ doc ต่อล่ะ..
ช่วงนั้นกวางกับนก เครียดมาก
ก่อนหน้านั้นตัวกวางเองก็ยุ่งทั้งเรื่องโปรแกรมตัวเอง
และโปรเจกต์ของแฟนเก่า (ดันรับปากไว้ว่าจะช่วยก็ต้องรับผิดชอบ)
จึงทำให้โปรแกรมที่ตัวเองทำอยู่นั้นค่อนข้างล่าช้า
ส่วนนกเอง กลางวันก็ทำโปรแกรม
กลางคืนก็ทำงานหาเงินให้พ่อแม่รักษาตัว

กวางโชคดีที่ได้กำลังใจจากแม่ และเพื่อน ๆ โดยเฉพาะนก ที่อยู่ข้าง ๆ เสมอ

แฟนเก่าให้ยืม notebook ซึ่งเป็นของญาติ มาให้กวางทำโครงการวิจัย
โดยกำชับไว้ว่าห้ามหาย และนอกจากเพื่อนในกลุ่มห้ามให้ใครยืมต่อเด็ดขาด
กวางเอา notebook อันนี้ให้นกยืม เพื่อเอาไว้ทำ doc และทำโปรแกรม

จากวันที่วิหายไป เราเพิ่งได้ข่าววิหลังจากนั้นประมาณ 2 วัน
วิบอกว่าวิอยู่กับบอม สบายดี เรื่อง doc ไม่ต้องเป็นห่วง ยังทำให้อยู่
แต่เนื่องจากแมนเองก็ยังตามหาวิ ทำให้วิกลัว ไม่กล้าที่จะกลับบ้าน (บ้านวิอยู่ใกล้ ๆ กับบ้านแมน)
ได้แต่ติดต่อกันทางโทรศัพท์ และนัดเจอกันเพื่อดูโปรแกรม
เพื่อน ๆ เห็นด้วยที่ว่าวิเลิกกับแมน แต่ไม่เห็นด้วย ที่วิหนีแมน แต่ไปหาบอม

เพื่อน ๆ เป็นห่วงวิกันมาก จนกระทั่งวันถัดมา
วิออน msn บอกว่า วิจะหนีออกมาจากบอม เพราะบอมขังวิไม่ให้ไปไหน
บอมให้เหตุผลว่า บอมกลัววิหนีไปเหมือนอย่างที่วิหนีแมน

กวางกับนกเลยตัดสินใจว่าให้วิมาอยู่ที่บ้านกวางก่อนสักพัก โดยเอา notebook อันนี้ให้วิใช้ทำ doc ก่อน
ช่วงที่วิอยู่บ้านกวาง กวางเห็นวินั่งร้องไห้ คิดถึงบอม คือกวางไม่รู้ว่าระหว่างนั้นวิกับบอม ถึงขั้นไหนแล้ว
ยิ่งเห็นยิ่งสับสน ช่วยให้หนีออกมาได้แล้ว แต่ก็ยังคิดจะกลับไป

บอมตอนนั้นทำงานอยู่หน่วยพญาอินทรี ซึ่งจะอยู่หน่วยตลอด
ดังนั้นการหาละแวกที่อยู่กวาง
จึงเป็นไปได้สูงที่บอมจะมาอยู่แถว ๆ บ้านกวาง ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักเส้นทางเลยก็ได้

ทุกครั้งที่กวางพาวิออกมากินข้าวข้างนอก
วิระแวงตลอดเวลา ที่จะเจอคนที่ไม่พึงประสงค์ อย่างบอม หรือแมน
แต่ทั้งสองคนนี้ไม่เคยมาบ้านกวางค่ะ

จนวันที่ 3 ที่วิอยู่กับกวาง วิขอร้องกวาง อยากโทรศัพท์หาบอม แต่อย่าบอกเพื่อนนะ
กวางได้แต่ อืม แล้วแต่วิละกันนะ ชีวิตเป็นของวิเราห้ามอะไรไม่ได้ ได้แต่เตือนเท่านั้นแหละ

วิเล่าให้กวางฟังหลังคุยโทรศัพท์แล้วว่า เมื่อวานบอมมาแถว ๆ บ้านกวาง
ตอนแรกกวางไม่เชื่อ พอวิเล่าให้ฟังต่อไปว่า ข้าวมันไก่ที่อยู่หน้าเซเว่นใกล้ ๆ ดับเพลิง อร่อยมากนะ วิกินรึยัง
บอมรู้ได้ไงว่าแถวบ้านกวางมีดับเพลิง และมีเซเว่นอยู่ตรงนั้น แถมหน้าเซเว่นมีร้านข้าวมันไก่อีก
ถ้าไม่ได้มาเองก็คงไม่รู้ละเอียดขนาดนี้

และวิก็ได้เจอบอมอีกครั้ง โดยบอมมาดักรอที่มหาลัย แล้วก็รับวิกลับไปพร้อมบอม
notebook นั่นกวางก็ให้วิไว้ใช้ เพราะถึงแม้ว่าชีวิตของวิจะเป็นอย่างไร
วิก็ต้องรับผิดชอบงานตัวเองให้เรียบร้อย

เรื่องนี้ทำให้เพื่อนในกลุ่มไม่พอใจอย่างมาก
เพราะสับสนกับความคิดของวิอย่างสุด ๆ
คือบอกว่าอยากหนีออกมา ก็ช่วยเต็มที่ สุดท้ายก็ดึงตัวเองกลับไปหา
มันมีเหตุผลอะไรมั้ยที่ต้องทำแบบนี้
กวางกับนก ได้แต่กล่าวโทษบอม
ที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลย ว่าทำให้คนเขาเดือดร้อนขนาดไหน
(หรือว่ารู้ตัวแต่ก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องรึเปล่าก็ไม่ทราบนะคะ)

จนอยู่มาวันหนึ่ง วิกับบอมทะเลาะกัน
วิวางแผนไว้ว่าจะหนีบอม (อีกแล้ว) แต่รอบนี้วิไม่ได้บอกกวาง
รอบนี้วิขนของมาเองแต่เช้า โดยไม่ได้บอกบอม
ตอนหลังบอมมาช่วยขนของกลับตอนเย็นเพราะเสร็จงานพอดี
ซึ่งวิไม่ได้บอกกวางเรื่องบอมและไม่คิดว่าบอมจะมาที่มหาลัย
โดยเลือกที่จะเอากระเป๋า notebook กลับไป

พอกวางรู้เรื่องจากวิเข้าตอนไปซื้อของกิน
เหมือนเกือบจะสายไปเพราะ notebook นั่นอยู่ในมือบอมแล้ว
บอมขู่ว่า ถ้าเกิดอยากได้ doc กับ notebook คืน วันนี้ให้วิมาเอาของคืนที่บ้านบอมคนเดียว
แต่ถ้าวันนี้ไม่ทำตามข้อตกลง เขาจะลบไฟล์ doc และเผา notebook ทิ้ง

เรื่องนี้ทำให้พวกกวางกับนกประสาทเสีย เครียด ตกใจ โกรธ โมโห เกลียด รวม ๆ กันอยู่ในคราวเดียวกัน
notebook ก็ไม่ใช่ของกวาง กวางโทรไปปรึกษาแฟนเก่า เขาแนะนำให้แจ้งความ
แต่วิกลัวเรื่องจะบานปลาย เลยตัดสินใจโทรไปตกลงกับบอม เพื่อไปขอเอาของคืนเอง

ตอนที่วิไปรับของคืน บอมลบไฟล์ doc ทิ้งไปแล้ว แต่ยังไม่ได้เผาอะไร
ทำให้วิเดือดร้อนต้องมานั่งทำใหม่เกือบทั้งหมด
จากเหตุการณ์นี้ ทำให้แฟนเก่ากวางขอ notebook คืน
เพราะไม่อาจรับผิดชอบได้ถ้าเกิดไฟล์ในเครื่องหาย หรือตัวเครื่องหายไป

จนเมื่อผ่านวัน present โครงการไป เมื่อช่วงต้นเดือนพฤษภาคม
เกรดออกแล้ว แต่ยังไม่ได้ transcript เนื่องจากต้องทำ doc ให้เรียบร้อยก่อน
ซึ่ง doc เองมีตั้งแต่
- doc เล่มใหญ่ ซึ่งก็คือเอกสารการทำโครงการวิจัยทั้งหมด เป็นปกแข็ง
- คู่มือการใช้งานโปรแกรมอีก 2 เล่ม ประกอบด้วย
> คู่มือการใช้งานสำหรับผู้ดูแลระบบ และ
> คู่มือการใช้งานสำหรับผู้ใช้โปรแกรม

เพื่อน ๆ กวางในกลุ่ม ต่างคนก็ต้องทำงาน รับผิดชอบหน้าที่ตัวเองด้วยกันหมด
ส่วนกวางเองยังใจเย็นอยู่
มานั่งแก้ doc ซึ่งต้องให้อาจารย์ประจำวิชาโครงการวิจัย ซึ่งมี 2 ท่าน ตรวจทุกหน้า และละเอียดมาก
ละเอียดขั้นว่าเอาไม้บรรทัดวัดเลยว่ากั้นหน้ากั้นหลังตรงมั้ย font ขนาดนี้รึเปล่า ตรงตามที่กำหนดไว้มั้ย
เขียนแบบนี้สะกดถูกมั้ย ไปค้นข้อมูลมาน่าเชื่อถือแค่ไหน
เคาะวรรคยังไงได้เท่านี้ รวมไปถึง Data Flow Diagram ทุก ๆ ผัง ตั้งแต่เลเวล 0 ถึงเลเวล 3
ต้องตรงกันหมด เส้นห้ามทับกัน และถูกต้อง

กวางแก้ doc และทำ doc อยู่นานถึงต้นเดือนกรกฎาคม
จึงได้โอกาสไปทำงานเป็นพนักงานกินเงินเดือนอยู่ระยะหนึ่ง
ตลอดเวลากวางคิดว่า กวางทำ doc เล่มใหญ่ให้เรียบร้อย (ไม่ต้องแก้อะไรแล้ว)
หวังว่าเพื่อนที่เหลืออยู่อีก 2 คนคงจะช่วยทำคู่มือให้เสร็จโดยเร็ว

แต่เหมือนกวางจะคิดไปเองรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ เพราะทุกครั้งที่กวางถามถึงคู่มือ
หรือคิดจะเปลี่ยนงาน นกก็จะเรียนต่อปริญญาโท
ก็จะติดขัดที่เรื่องยังไม่ได้ transcript เพราะคู่มือยังไม่เรียบร้อยทุกครั้ง

จนเหตุการณ์ทุกอย่างกระจ่างขึ้น
เมื่อกวางเจอนกกับวิอีกทีตอนช่วงซ้อมรับปริญญา
วิท้องกับบอม ตั้งแต่ช่วงที่มีปัญหากัน
กวางพอจะนึกถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ช่วงนั้นได้ทีละอย่าง ๆ
ทำไมวิถึงกลับไป ทำไมวิถึงหนีมา ทำไมอย่างนั้นทำไมอย่างนี้
เริ่มรู้เรื่องขึ้นเรื่อย ๆ (หายโง่ขึ้นมาหน่อย)

น่าแปลกใจ อาจารย์ประจำวิชาโครงการวิจัยยึด transcript ไว้
แต่สามารถเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรได้
ก็ยังถือว่าอาจารย์ยังปราณีพวกเรา ขอบคุณค่ะอาจารย์
แต่ก็ยังแอบเสียวสันหลังวูบ ๆ ถ้าพวกเราไม่รีบดำเนินการให้เรียบร้อย
เดี๋ยวโดนยึดใบปริญญาบัตรขึ้นมาแล้วจะยุ่ง

ตอนนี้วิคลอดน้องแล้วชื่อน้องเฟิร์ส เป็นผู้ชาย หน้าตาน่ารักดี
ดีที่เอาส่วนของพ่อมานิดเดียวคือเรื่องเพศ และเรื่องจมูก

กวางเห็น transcript สำคัญมาตั้งนานแล้ว
เพราะตูชวดงานดี ๆ เพราะไม่มี transcript มาหลายครั้ง
แต่อยากวัดใจเพื่อนว่า จะช่วยเราทำต่อจนบรรลุโสดาบันด้วยกันมั้ย
และคิดว่าคงจะเสียเวลาไปโดยใช่เหตุอีกนั่นแหละ
เอาเป็นว่าตูบรรลุด้วยตัวคนเดียวก็ได้
เลยตัดสินใจทำคู่มือ 2 เล่มนั่นเอง ส่งอาจารย์เอง
และวันนี้อาจารย์ก็ reject กลับมาให้แก้แล้ว
นั่นหมายความว่าก็ใกล้ความจริงเข้าไปทุกที

ตูอยากเย็บเล่มปกแข็ง 3 ชุด
เอาปกแข็งให้อาจารย์ Professor กับอาจารย์เจ้าของโครงการวิจัย
เซ็นชื่อ เพื่อแลกกับ transcript จะตายห่านแล้ว
ถ้าคู่มือไม่เสร็จ ตูก็ไม่ได้เย็บเล่มปกแข็งสักทีนุ่ะสิ T-T''

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ความประมาท เป็นหนทางสู่ความฉิบหาย (อ่าน 50977 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้