... ของผมก็แปลกเหมือนกัน ...
... ทุกอาชีพที่ตอนเด็กๆ ผมคิดว่าจะไม่ทำแน่นอน ...
... กลายมาเป็นอาชีพที่วันนี้อยากทำที่สุดไปซะงั้น ...
...
... ตอนเด็กคิดแค่เพียงว่าจะทำงานเอกชนเท่านั้น เพราะเห็นตัวอย่างมาจากพ่อกับแม่ ...
... ว่ารับราชการเป็นครูอย่างเดียว (โดยไม่มีธุรกิจนอกเสริม) มันไม่รวย ไม่มีเงินเยอะพอ ...
... เห็นพี่น้องลุงป้าน้าอา ทำธุรกิจ ทำงานออฟฟิศ ร่ำรวยมีบ้านหลังโต ...
... อาจจะเป็นความอิจฉาของเด็กก็ได้ เลยไม่คิดจะรับราชการเด็ดขาด โดยเฉพาะอาชีพครูเหมือนพ่อกะแม่ ...
...
... แต่ตอนนี้อยากเป็นครูมาก ...
... อยากเป็นคนสอนจิตสำนึกดีๆให้เด็กๆ ไม่ใช่แค่ให้มีความรู้ หรือแค่สอบผ่าน ...
... แต่จะต้องรู้จักผิดชอบชั่วดี ละอายที่จะปล่อยให้ตัวเองเป็นต้นเหตุของความเดือดร้อน ...
... ที่สำคัญคือ ให้ความรู้ด้านพุทธศาสนา การฝึกจิต การทำสมาธิ ให้รู้จักความสงบ ...
... สติมา ปัญญาก็เกิด อะไรเทือกนั้น ...
...
... อีกหลายๆอาชีพที่ไม่เคยคิดจะเฉียดไปใกล้ๆ อย่างหมอ นักอนุรักษ์ ...
... เพราะตอนเด็กค่อนข้างเห็นแก่ตัวมั้ง อะไรที่จะไม่มีประโยชน์กับตัวเอง จะไม่สนใจเลย ...
... แต่พอโตมาโชคดีที่แยกแยะความดีความเลวออก ...
... และโชคดีที่มีคติประจำใจว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จะไม่ขอเป็นต้นเหตุให้ใครต้องเดือดร้อน หรือไม่สบายใจเพราะเรา ...
... ตอนนี้ทุกๆวันก็เลยอยากจะทำอะไรที่มันเป็นประโยชน์ต่อโลก ต่อคนอื่นๆ ...
... อะไรที่จะช่วยให้ชีวิตคนอื่นดีขึ้น ทัศนคติดีขึ้น มองโลกดีขึ้น และอยู่บนโลกวุ่นๆได้อย่างมีความสุขมากขึ้น ...
... อยากจะทำมันทั้งหมดเลย ...
... เงินเป็นเพียงสิ่งสมมติ ไม่ต้องมีเยอะๆก็ได้ ขอแค่ไม่ให้ครอบครัวและตัวเองเดือดร้อนก็พอ ...
... แต่ก็ยังไม่ได้ตกลงใจว่าจะทำอะไรไปจนแก่ คงต้องเอาความฝันมาพันเข้ากับความจริงอีกทีครับ ...
... ว่าจุดตัดของมันจะอยู่ที่ตรงไหน เดี๋ยวเรียนจบ ได้กลับบ้าน ค่อยว่ากันอีกที ...
