ตอนแรกว่าจะมาอ่านของพี่โอ๋วันหลัง เพราะตัวค่อนข้างเล็ก
เห็นข้อความจากเฟิร์นแล้วต้องตามไปอ่านของพี่โอ๋เลย
อ่านมาจนถึงคำอธิบาย แล้วสะดุดที่ประโยคนี้
"ผมสะเทือนใจ
และออกมายืนตรงระเบียง คิดน้อยใจชีวิต
ก็เขียนบันทึกถึงช่วงขณะเวลานั้นไว้"น้ำตาไหลเลย
+ สำหรับความรักของพ่อ