ก็ชอบกลิ่นหอม ๆ คล้าย ๆ หลายคนเหมือนกัน
อย่างอย่างดินหลังฝนจะทำให้นึกถึงช่วงรับน้องปี 1 (เพราะกูลงไปนอนคว่ำกับดินอยู่)
ดอกปีป (นึกถึงต้นที่แม่ปลูกไว้ที่บ้าน กับ ต้นที่ร้านกาแฟพี่แท๊บ (ร้านสวนนมที่เชียงใหม่ ตอนนี้ย้ายร้านไปไหนแล้ววะ)
หรือ กลิ่นโดนัท (สมัยเรียนมัธยมขี่มอร์ไซค์ผ่านดังกิ้นทุกเช้า อันนี้ขอกลิ่นฟอร์มาลีนด้วย เพราะผ่านจุดรับศพที่รพ.สวนดอกด้วย)
แต่มีกลิ่นที่คนอื่นอาจจะไม่ชอบ แต่ผมชอบอยู่เหมือนกัน
มันคือ กลิ่นบุหรี่ที่ติดอยู่บนเสื้อ กับ ในรถครับ
เพราะพ่อเป็นคนสูบบุหรี่ ได้กลิ่นแล้วจะคิดถึงตอนเด็ก ๆ ที่พ่อชอบพานั่งรถไปเที่ยวต่างจังหวัด
เป็นภาพและกลิ่นที่ชินตา ว่าพ่อจะขับไปจิบเหล้า และสูบบุหรี่ไป
มีแม่ชงเหล้า และ ต่อบุหรี่ให้ เวลาพ่อจะสูบ ก็จะเปิดหน้าต่างรถ ลมตีเข้ามาฟู่ ๆ
แล้วก็กลิ่นหอมอะไรก็ได้ที่ผสมกับเหงื่อแล้ว ไม่ว่า น้ำยาปรับผ้านุ่ม น้ำหอม อาฟเตอร์เชพ (แต่ปกติดมน้ำหอมจัง ๆ ไม่ได้ แพ้)
เพราะมันเป็นกลิ่นเฉพาะตัวของแต่ละคน ยิ่งถ้าเป็นคนใกล้ชิดของเราที่เราเคยได้กลิ่น บางครั้งแค่กลิ่นก็คิดถึง
กลิ่นของไอ้เหม่งตอนที่ยังเด็กมาก ๆ กลิ่นเด็กอ่อน หรือกลิ่นของยาย กลิ่นคนแก่
กลิ่นแฟน
(เอ่อ ขอนับรวมตั้งแต่คนแรกมาเลยนะครับ) กลิ่นเพื่อนสนิท
บางครั้งถึงกับหยิบเสื้อมาดม แยกว่าของใคร เอ๊ะ กูเป็นตัวอะไรวะเนี่ย
(กดปุ่ม)
