ปัญหามันอยู่ที่ ทางเลือก

เออใช่ ที่แอนว่าก็ถูกเลย
เพราะ ชีวิตคนมันไม่มีสองข้อ นะ

เหมือนผม มีลูก
คิดเผื่อเขาตอนโตเหมือนกันว่า
ผมจะพยายามสร้าง ทำ โรงเรียนศิลปะ( อาจจะอย่างอื่นด้วย)
ไว้รองรับโอกาสของเขาในชีวิต

แต่ถ้าเขาไม่เลือกไม่เอา
จะไปเป็นนักโบราณคดี
ก็ไ่ม่เป็นไร

[มังกร]

แต่มันก็ยังเป็นทางที่คล้ายๆกันอยู่นะครับ
อาจจะมีประโยชน์ในอนาคตก็ได้

[มังกร]

เออใช่ ที่แอนว่าก็ถูกเลย
เพราะ ชีวิตคนมันไม่มีสองข้อ นะ

เหมือนผม มีลูก
คิดเผื่อเขาตอนโตเหมือนกันว่า
ผมจะพยายามสร้าง ทำ โรงเรียนศิลปะ( อาจจะอย่างอื่นด้วย)
ไว้รองรับโอกาสของเขาในชีวิต

แต่ถ้าเขาไม่เลือกไม่เอา
จะไปเป็นนักโบราณคดี
ก็ไ่ม่เป็นไร

ป้าหน่อยจบโบราณคดี ยังไปทำงานไอทีเลยนะครับ

[มังกร]

ทำตามใจตัวเองดีกว่าอ่ะค่ะ

อย่างน้อยตัวเราก็มีความสุขที่ได้ตัดสินใจ ไม่ได้ทำเพราะถูกบังคับ

แต่ถ้าเกิดทุกข์ขึ้นมา อย่าเสียใจกับสิ่งนั้นเพราะนั่นเป็นสิ่งที่เราตัดสินใจเอง คิดจะทำมันเอง

ให้สู้ ๆ เข้มแข็งและฝ่าฟันมาให้ได้

ทำให้คนอื่นยอมรับเรื่องที่เราตัดสินใจได้ และทำให้ตลอดรอดฝั่ง ให้สำเร็จลุล่วง

นั่นแหละสุดยอด!!  





ส่วนตัวรู้สึกอิจฉาคนอื่นที่ได้ตัดสินใจเรื่องสำคัญ ๆ ในชีวิต
เช่น การเลือกที่จะเรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบ
เพราะกวางก็เพิ่งมาตัดสินใจเองเมื่อช่วงที่จะเลือกเรียนมหาวิทยาลัยเอง
ที่ผ่านมาพ่อแม่เป็นคนขีดเส้นให้ตลอด

และก็พบว่าการเรียนในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากเรียน
มันเป็นความทุกข์ และความเครียดก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งของนักเรียนเลยแหละ



ส่วนเรื่องที่ตอนนี้ประสบพบเจออยู่คือ เรื่องงานค่ะ
ตอนนี้อย่างที่รู้ ๆ กันว่ากวางทำงานบริษัทเอกชนอยู่ที่หนึ่ง
ที่บ้านก็บ่นร่ำ ๆ ว่าให้ไปทำงานราชการ "เช้าชามเย็นชาม"
(เกลียดคำนี้จัง รู้สึกมันแสดงถึงความไม่อยากพัฒนาต่อ คนไทยเป็นแบบนี้หรอ? คงไม่ใช่เรานะ)

คือกวางไม่ได้ว่าราชการไม่ดีนะ
แต่กวางคิดว่าถ้าจะเข้าราชการด้วยเหตุผลที่ว่า
"จะได้ทำงานสบาย ๆ เช้าชามเย็นชาม"

กวางอยากได้เหตุผลอื่นที่ดูดีกว่านี้อ่ะ..
แบบนี้มันเกินไปหน่อย เหมือนมานั่งเอาภาษีประชาชนมากินเล่น
แต่เราไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้มันดีขึ้นมาเลย

ป้าหน่อยจบโบราณคดี ยังไปทำงานไอทีเลยนะครับ

แล้วไงต่อ บวบ


อ๋อ บวบเล่ยมุก
เป็นคนตลก นี่เอง   

[มังกร]

 

ก่อนจะเลือกอะไร ขอให้รู้จักตัวเองก่อนละกัน

[มังกร]

ของผมโดนให้ตัดสินใจตอนเรียน

เคยคิดว่า ทำไปตามทางผู้ใหญ่เค้าบอก แล้วเอาสิ่งที่เราชอบไปเป็นงานอดิเรกเอา

เพราะถ้าชอบยังไงก็เรียนรู้เองได้



แต่มันก็ใช้ไม่ได้กับทุกรณี

[มังกร]

แล้วไงต่อ บวบ


อ๋อ บวบเล่ยมุก
เป็นคนตลก นี่เอง  

ผมเอาเรื่องจริงมาพูด ไม่ใช่คนตลกแต่อย่างใด

(นี่.. โพสต์ไม่มีอีโมด้วย จะได้ดูจริงจัง)

[มังกร]

ใจเย็นๆครับ 

กลับมาประเด็นหลักกันเถอะ

[มังกร]

คงเหมือนกินข้าวมั้งครับ
มีคนชี้ให้กินสเต๊ก ร้านที่อร่อยที่สุดในโลก (ทั้งๆที่เราจะอ้วก)
กับเราเลือกกินผัดกระเพราป้าต๋อยปากซอย (เพราะเราชอบ ถึงแม้บางวันอาจจะอ้วกก็ตาม)

ใจเย็นๆครับ 

กลับมาประเด็นหลักกันเถอะ

ผมว่ายังไม่มีใครไป เบี่ยงนะครับ
มันก็อยู่ที่ทางเลือกอยู่นะครับ

ก่อนจะเลือกอะไร ขอให้รู้จักตัวเองก่อนละกัน

นี่ละครับสำคัญ 

[มังกร]

ของผมตอนนี้เส้นตายอยู่ที่ หลังเมษายน
ไม่แน่
จะลองเลือกทาง 1 ก่อนแล้วดูก่อนก็เป็นข้อ 2


จริงๆกะฟอนต์คุยเรื่องเต็มๆเลยก็ได้เนอะ

- ผมไม่ได้เรียนมหาลัย จบม.6 แล้วมาช่วยงาน อาสาสมัครที่วัด // จริงๆที่วัดจะอนุญาตเฉพาะคนจบ ป.ตรี
- กะว่ามาช่วยสักพักแล้วออกไปเรียนต่อ
- ผมเป็นคนบุกเบิกทำ animation flash ในวัด แล้วงานก็ hot มากๆ จนได้รับอนุญาตให้อยู่ได้เป็นกรณีพิเศษ
- หัวหน้าคนที่ช่วยเรื่องให้ผมอยู่ได้ติดภารกิจพิเศษ ไปอยู่ที่อื่น
- หัวหน้าคนใหม่ ไม่ชอบขี้หน้าผม เอาเปรียบในการทำงาน
- โดนหัวหน้าฟ้องกับต้นสังกัดใหญ่เอาเรื่องผม
- บัดซบ เลยโดดงานไปทำงานกับที่อื่น
- ย้ายหน่วยงาน รอพิจารณาว่าจะเอายังไงดี
- ทางผู้ใหญ่ในวัด+ที่บ้าน ให้บวช+เรียนสายพุทธศาสตรบัณฑิต
- ไม่ได้ซีเรียสเรื่องบวช แต่เซ้งเรื่องเรียน เพราะผมมันสาย เด็กนิเทศ ทำงานด้านนี้มาตลอด จะให้ไปเรียนสายพุทธศาสตร์ -..-
- จริงๆมีสาย พุทธศาสตร์การเผยแผ่ ก็คือ พุทธศาสตร์+นิเทศ แต่ผมมองว่าถ้าอยากให้เรียนจริงๆไปเรียนข้างนอกก่อนแล้วมาบวชดีกว่า
- เล็งไว้ ม.กรุงเทพ หรือ ม.อะไรก็ได้ที่มันมีเกี่ยวกับถ่ายรูป
- กะจะทำงานกับที่วัดไปด้วย+เรียนไปด้วย // ตอนนี้ก็ทำงานอยู่ที่วัดอยู่แล้ว
- อยากถ่ายรูป + ช่วยงานวัดไปด้วย ไม่ได้บวชไม่เป็นไร
- ถ้าไม่ได้เรียน ก็จะทำงานด้านถ่ายรูป+ช่วยงานวัดอยู่ดี
- ถ้าเรียนจบป.ตรี ก็จะมาบวชช่วยงานอยู่ดี แต่ที่บ้านดันงี่เง่า ไม่เข้าใจ
- เป็นอาสาสมัครอยู่ที่วัด ที่บ้านปลื้มมาก เพราะไม่ต้องเปลืองเงินเลี้ยงดู // ผมเกลียดพ่อ+แม่(เลี้ยง)มากไม่ติดว่าบาป ก็ด่าไปแล้ว
- ไม่มีเงิน ไม่มีกล้อง
- อยากถ่ายรูปจริงๆ แต่กังวลเรื่องฝีมือ และอุปกรณ์ เพราะฝีมือก็งูๆปลาๆ+ทุนไม่มี

ประมาณนี้มั่งครับ

โอว ปั่นกันกระจุย มีคนตัดหน้าคุณตั้ง 15 คนแน่ะ

โอ้วววว 

ผมเป็นคนยอมคนนะ โดยเฉพาะถ้ายอมให้คนที่ผมเคารพนับถือ ญาติผู้ใหญ่ หรือแม้แต่คนที่ผมรัก
ถ้าสิ่งที่เค้าเลือกให้ มันทำให้เค้ามีความสุข เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย หรือแม้แต่ว่า จะทำให้เค้าสบายขึ้น

ผมเลือก ข้อ 1 ครับ ผมยังสามารถมีชีวิตของผมเองต่อได้ หลังจากที่เค้าจากไปแล้ว
ผมมอบชีวิตผมส่วนแรกให้เค้าครับ (แต่ทางเลือกนี้ ผมอาจจะแฮปปี้ในตอนหลังก็ได้นะ ไม่มีใครรู้อนาคตจริงๆ)

แต่ถ้าเค้าอยากเลือก ตัดสินใจให้ เพื่อชีวิตผม เพราะห่วงผม หรืออยากให้ผมเป็นอย่างนั้นอย่างนี้เพื่อตัวผมเอง

ผมเลือก ข้อ 2 ครับ ผมเลือกเส้นทางผมเองได้ ถึงจะอดมื้อกินมื้อ หรือไม่มีเงินก็ตาม
ผมจะไม่ปริปากบ่นหรือขอความช่วยเหลือสักคำ

แต่ผมว่า จะัยังไงก็เถอะครับ ความสุขคนเราอยุ๋ที่ใจจริงๆนะ ถึงเส้นทางมันจะย่ำแย่ เฮงซวย หรือคิดว่าจะไม่ีมความสุขก็ตาม
แต่ถ้าเราทำอะไรก็ได้ให้เรามีความสุขกับชีวิต ตรงนั้น มันก็ไม่มีอะไรมากไป ทนไม่ได้ หรือไม่มีความสุขหรอกครับ

อดีตผมเป็นคนหัวชนฝากับคำว่า "งานประจำหรือมนุษย์เงินเดือน" มากๆ

เคยทำตอนฝึกงาน แล้วรู็สึกว่า มันเป็นสิ่งที่ ฆ่าผมทั้งเป็น
ผมจะไม่มีวันทำงานแบบนี้เด็ดขาด และไม่เคยสมัครงานในบริษัทไหนเลยสักครั้งเดียว

แต่ปัจจุบันผมเป็นมนุษย์เงินเดือนจะเข้าปีที่สามแล้ว ผมว่าโลกมันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ผมวาดไว้ตอนแรก
ผมมีความสุขในทางลุ่มๆดอนๆอันนี้เองได้ โดยไม่ต้องให้ใครมาช่วยบิวท์
เป้าหมายไกลๆต่างหากที่สำคัญกว่า ขึ้นอยู่กับว่า เราจะมองอะไรอยู่ ในเสน้ทางนั้นน่ะครับ

เอาใจช่วยในการตัดสินใจนะ ชีวิตเราเอง กำไว้เองนะ..