หน้า: 1 [2] 3 4 5 6 7 8 9 ... 11
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ลมหนาว ริ้วน้อย  (อ่าน 55136 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
เมื่อรอจนแน่ใจ ว่าไม่มีใครเห็น
จึง ค่อยๆ โผล่ออกมา ทีละน้อย
ด้วยญาณระแวงภัย รอบคอบ รัดกุม



หลวงพ่อบอกว่า มันคือ จิ้งจกภูเขา
อ่า .. จิ้งจกภูเขา ฟังดูเหมาะสมกว่า
เกือบจะได้เป็น จิ้งจกภูเขา อยู่แล้ว
บรรพบุรุษตก อ.อ่าง ไปแค่ตัวเดียว
องอาจลำพอง หยิ่งผยอง .. แต่หวั่นไหว



เห็นท่าเดินแล้ว คิดถึงจิ๊กโก๋แถวบ้านผม จริงเชียว
ถ่ายรูปตรง หน้าเต็มไม่ได้ ไม่กล้าสบตา กะเดี๋ยวมีเรื่อง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28 ก.ย. 2008, 18:37 น. โดย กำนม. };oO= » บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..
ถึงว่า.. ตาโปนๆ ค่ะ..

ลุงกำนันถ่ายรูปเก่งจริง ขนาดจิ้งจกภูเขายังดูดีได้  (เหงื่อแตกพลั่ก)
บันทึกการเข้า

วิชาการตกแต่งฝ้าเพดานเบื้องต้น รายวิชา ตตฝพด.101
มีหลักอยู่ว่า การจะพินิจจิ้งจกให้งาม ต้องตีคิ้วตีบัวให้รอบห้อง
สมดังสุภาษิตที่ว่า ..
"ฝ้างาม เพราะจิ้งจก ฝ้ารก จิ้งจกงาม
คิ้วบัวสวยอร่าม จิ้งจกงามเพราะฝ้าดี"


แต่สำหรับ จจภข. เรามองมันด้วยสายตาของก้อนหิน
มีเพียงก้อนหินที่หนักพอ ที่รู้จักรอคอยเสมอ เกือบชั่วกาล
มีจิตประเภทหนึ่ง ที่ดำรงอยู่ด้วยการเพ่งกสิณ นานนับอสงไขย
เปรียบกันว่า แสนปีจะมีนกวายุพักตร์คาบผ้าแพรแสนบาง โฉบผ่านมา
แพรผืนนั้น ในหนึ่งแสนปีจะลูบยอดเขาพระสุเมรุแผ่วเบาเพียงหนึ่งครั้ง
แล้วเราจะต้องการเวลานานขนาดไหน เพื่อที่จะทำให้ยอดเขานั้นสึกกร่อนลง
สึก กร่อน ราบลง เป็นหน้ากลอง โฮ่ย จินตนาการไม่ถูกเลยนั่น ว่ามันนานขนาดไหน
มองมันด้วยสายตาของก้อนหิน  เพื่อมันจะได้ไม่รู้สึกเสียวสันหลังวาบ
รอ ... จนมันขยับ จิ้งจกจึงแพ้แก่ความสงบ ดังนี้



เปลี่ยนทิศทาง
หินอุ่น หางเย็น
หินเย็น หางอุ่น
ปริวรรตพลังงาน
มันอยู่กันมานาน
มันจึงมอบความงามให้แก่กัน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28 ก.ย. 2008, 21:49 น. โดย กำนม. };oO= » บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..
หายไปไหนกันหมด ไม่มีใครช่วยคั่นเล้ยยยย
บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..
ยะเห้ อ๊ากกกกก
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
นี่มันจิ้งเหลนนี่ครับ
แถวบ้านเรียก ขี้โก๊ะ
ที่บ้านมีสามตัว อาศัยใต้ตู้เย็นตัวนึง
ใต้ไมโครเวฟตัวนึง
ในห้องเสื้อผ้าตัวนึง

มีวันนึงจะใส่กางเกง ขี้โก๊ะนอนอยู่ในกางเกง
 เฮ้ย!?

ดีนะที่สะบัดก่อนใส่
บันทึกการเข้า

        AH_LuGDeK, AH_LuGDeK_R
แล้ว..
แล้ว..
แล้วเราจะแน่ใจ
ได้อย่างไรว่า ..
อันไหนมันขี้โก๊ะ
อันไหนมันอวัยวะ
อันไหนต้องสะบัด
ต้องสะบัดก่อนใส่
หรือใส่แล้วค่อยสะบัด
อันไหนมันน่ารักกว่ากัน  ล่ะอ๋าาา งง
..
บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..
 เกย์แอบ
บันทึกการเข้า
ลืมไปแล้ว ..
ความร้อน ทำให้ลืมง่ายจริง
ปอนเปียกละอองฝนพรำ ในแววตา
มองมัวหมองหม่น หากแต่จำกระจ่างใจ
..
ลมหนาวโบกมา แก้วตาพี่จากไป
เจ้าทิ้งพี่ห้อย ครวญหา เจ้าทิ้งพี่ห้อย ครวญหา ..




เสียงกล้วยหักมุกครวญเพลงแว่ว ถึงนกแก้วที่กลางดง
น้องแก้วไม่ลงมาจิกกิน พี่กล้วยเลยห้อยคอยค้าง กลางชายคา

อนึ่ง คำว่า "ชายคา" คงมาจากปลายหญ้าที่ตายซาก
ดังนั้น ใครคิดบรรเจิด เอาไวอากร้าไปทาชายคาริมระเบียง
เดี๋ยวปั๊ด คันทวยหางหงส์ใบระกา ได้เริงร่ากับปั้นหยาหรอกนั่น
หญ้าไม่ไร้ราก ยากไม่ไร้ค่า  เมื่อฝนมาชะโลมใจ

อันนี้รากอะไร  ...?
- ชังฉ่าย ต้นกระเทียม/ต้นหอม
- แป๊ะฉ่าย ผักกาดขาว
- ชุนฉ่าย ผักโขม ต้มจับฉ่าย
- คื่นช่าย
- กุ้ยช่าย
- ช่ายแล้ววว แม่นเด้อ  งง
- ช่ายเท้า .. พลั่กก..เข้าให้  ฮี่ๆ


บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..
กร๊าก
ฮาคันทวย
บันทึกการเข้า

        AH_LuGDeK, AH_LuGDeK_R
อ๊ากกกกกกกกก จิ้งจก  โวย
บันทึกการเข้า

Las Noches Rubicundior
กร๊าก
ฮาคันทวย
ก็ เกาไปด้วยสิ ยากอาไร้
บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..
ปีนี้ลมหนาวไม่มาสักที..
เบื่อฝนตกแล้วค่ะ..

 ใช่ซี้~
บันทึกการเข้า



พัดลม
และพวงคราม
กลีบคำนึงที่พร้อมหมุนวน
..
มาแล้ว มาแล้ว
ลมหนาวมาเป็นก้อนใหญ่
เธอโผล่หน้าใสๆ มาทักทายความง่วงงุน
มาก่อนตะวัน และอ้อยอิ่งอยู่ริมหน้าต่าง เนิ่นนาน
พวงครามดอกสุดท้าย ถูกลมเย็นชะลอลงวางบนพื้นดิน อย่างถนอม

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30 พ.ย. 2008, 19:14 น. โดย กำนม.};oO= » บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..


ที่นั่น ไมยราบดอกน้อยกระเพื่อมรับความงาม
ใบหุบอบอุ่น ในกิ่งก้านอันหวั่นระแวง
เป็นแค่ปฏิกริยา มันเกิดจากแค่นั้น
รักจึงงอกจากผืนดิน
และเรา
บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..
หน้า: 1 [2] 3 4 5 6 7 8 9 ... 11
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!