ก่อนจะนอน แวะมาเล่าเหตุการณ์อารมณ์ไม่เสียบ้างค่ะ ไหนๆ ก็แวะมันทุกกระทู้ในเครือแล้ว..
ส่วนมากเรื่องอารมณ์ไม่เสีย มักไม่เกิดโดยธรรมชาติค่ะ แต่เป็นตัวเราเองที่แ้ก้ไข พลิกวิกฤติเป็นโอกาส
ก่อนอื่นต้องข่มอารมณ์ที่เริ่มส่งกลิ่นตุ่ยๆ (หมายถึงอารมณ์เสียนะคะ ไม่ใช่แบบที่คุณกำลังคิด) แล้วมองหาช่องทางรอด
จากเหตุการณ์นั้น ครั้งหนึ่ง แอ้นั่งเผชิญหน้า ผจก. อีกแผนกที่ไม่ใช่เจ้านายเรา กำลังหาทางไล่บี้ลูกน้องชาวบ้านแก้กลุ้มหรือยังไงไม่ทราบ
โต้คารมกันมาหลายนาทีแล้ว ไอ้เราก็ของขึ้นว่าอย่างนั้นเหอะ ทาง ท่าน ผจก. ก็ไล่ไปทางนั้น ไล่ไปทางนี้ พอตอบได้ก็ไล่ไปทางอื่นอีก
แอ้กำหมัดแล้วนะคะ .. มือสั่นแล้ว .. แบบว่า วันนี้ถ้าไม่ได้ตบโป๊ะ!! ลงไปบนอะไรสักอย่าง ก็น่าจะเครียดจนเลือดกำเดาออกจมูกเป็นแน่
และแล้วแอ้ก็เงื้อมือขึ้นแล้วตบ !!
ตบขาตัวเอง แล้วพูดว่า.. "ความคิดของคุณนี่ละเอียดสุดยอดจริงๆ ค่ะ หนูคิดไม่ได้อย่างนี้เลยนะคะเนี่ย ยังไงช่วยสอนมุมมองที่รอบคอบ
ของคุณให้หนูบ้างนะคะ หนูยินดีตอบทุกคำถามค่ะ"
แล้ววันนั้นก็รอดมาได้โดยดี ท่าน ผจก.แผนกอื่นท่านนั้นยิ้มแป้น แล้วอธิบายแบบนุ่มนวลไปตลอดจนจบการสนทนาค่ะ
จะว่าแอ้พริ้ว ก็ต้องพริ้วแล้วแหละ ไม่งั้นได้ต่อยหน้าหงายไปแล้ว..
+
