ฉันก็แค่เด็กชายไม่ยอมโต
ฉันก็แค่คุยโวเสียยิ่งใหญ่
ฉันก็แค่คนเขลาที่เหงาใจ
ฉันก็แค่คนยากไร้ ปัญญา
………
ฉันก็แค่เด็กน้อยไม่รู้เรื่อง
อยากเลิศหรูฟูเฟื่องอย่างไร้ค่า
ฉันก็แค่เด็กอ่อนวัยไร้เดียงสา
แค่ไขว่คว้าหาความสุขอยู่ร่ำไป
………
ฉันก็แค่คนหนึ่งที่พึงฝัน
วันที่ฉันได้กำเริบเติบใหญ่
วันที่ฉันจำอดทนพ้นผ่านไป
วันที่ฉันจะมีใครคอยอาทร
………
ฉันก็แค่เด็กชายคนหนึ่ง
ใฝ่คะนึง ถึงฝัน ในวันก่อน
จึงจำจากบ้านไกลจนใจรอน
ดังนกจร ร่อนถลา ชมฟ้าดิน
………
ฉันก็แค่เด็กชายไม่ยอมโต
หยิ่งยโส ดังวิหคที่ผกผิน
ฉันมั่นใจในอัตตาเป็นอาจินต์
หลงระเริงเล่นกินไปวันวัน
………
ฉันก็แค่เด็กชายตัวน้อย
ที่คอยไล่ล่าเฝ้าหาฝัน
ฉันก็แค่เด็กชายเท่านั้น
ที่อัดอั้นอึดอัดขัดใจ
………
ฉันก็แค่เด็กชายไม่รู้เรื่อง
บ้างคุยเขื่องทำโก้อยากโตใหญ่
แม้ไม่เคยตระหนักซึ้งถึงสิ่งใด
ยังภูมิใจในผลที่ตนทำ
………
ฉันก็แค่เด็กชายที่ดื้อรั้น
ฉันดึงดัน บางครั้ง ฉันถลำ
ฉันนั้นอยากรู้ ฉันนั้นอยากทำ
ผิดก็ขำขวยเขินสะเทิ้นอาย
………
ฉันก็แค่คนตัวเล็กเล็กคนหนึ่ง
เยาว์และอึ้ง กับปัญหามาเป็นสาย
ฉันประหม่า ฉันเครียด ฉันงงงาย
ฉันรู้สึกไม่สบายในกายตน
………
ฉันก็แค่เด็กน้อยไร้เดียงสา
หวังพึ่งพาสิ่งใดอาจไร้ผล
ฉันเครียด ฉันหนักใจ ในกมล
ฉันก็คน อย่าหวังมาก จากฉันเลย
………
inspiration : other’s expectation & my stressful life
อีกบทที่โดนใจตัวเอง และชอบมากๆ ครับ