เป้าหมายอย่างหนึ่งของวันนี้ก็คือผมตั้งใจจะถ่ายภาพน้ำกระเซ็นเป็นฟองฝอย ให้หยดน้ำเม็ดใหญ่น้อยลอยค้างอยู่ในอากาศ เหมือนลูกบอลขนาดจิ๋วที่ถูกตรึงอยู่ในสภาพไร้น้ำหนัก
เด็กผิวสีสองคน แมทธิว กับ บีเจ กำลังเดินย่ำน้ำอยู่ช้าๆ ราวกับกระสากำลังมองหาเศษเหรียญที่คนโยนเสี่ยงโชคเข้าไปในปากรูปปั้นคางคก (หนู แมว สิงโต หรืออะไรก็ตามแต่) อยู่ก็ไม่ปาน
ที่นั่นไม่มีรูปปั้นคางคก มีแต่น้ำพุอยู่ตรงกลาง ซึ่งไม่เปิดอีกต่างหาก
ตอนที่เดินมาถึงใหม่ๆ หัวใจผมแทบสลาย เพราะเดินมาจนเหนื่อย เพื่อจะถ่ายหยดน้ำกระเซ็น แต่เทศบาลเมืองดันมีนโยบายประหยัดไฟ ไม่เปิดน้ำพุเสียนี่
เหงื่อเม็ดใหญ่ที่ไหลลงมาช้าๆ บนใบหน้า ทำให้รู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจ จนเกือบจะถ่ายหยาดเหงื่อตัวเองประชดเทศบาลแทนหยดน้ำพุเสียแล้ว
........................................
แมทธิวกับบีเจ ยังคงก้มๆ เงย มองหาเศษเหรียญต่อไปในขณะที่ผมกำลังยืนเก้ๆ กังๆ ไม่รู้จะทำอะไรดี
ทันใดนั้นเอง
กรี๊ดดดดด ตู้มมมมมม! เสียงน้ำแตกกระเซ็นแตกแหวกเป็นวงราวกับระเบิดลงตรงกลางน้ำพุใหญ่นั้น
ระเบิดที่ดังสนั่น ทำให้แมทธิวออกวิ่งในขณะที่บีเจยืนงง
ผมหันขวับไปพร้อมสัญชาตญานตากล้อง ลั่นชัตเตอร์ไว้ก่อน (จะติดวิญญาณหรือเปล่าค่อยว่ากันอีกที)
แมทธิววิ่งผ่านหน้าผมไป พร้อมน้ำที่กระเซ็นเป็นสาย
ผมยิ้มด้วยความพอใจ เด็กน้่อยร่างใหญ่น้องๆ ซูโม่เดินอุ้ยอ้ายเปียกปอนอย่างช้าๆ ปากก็ร้องโหวกเหวก ฟังไม่ได้ศัพท์
แมทธิวยังคงวิ่งอยู่ ส่วนบีเจกระโดดอยู่กับที่
ต้องขอบคุณระเบิดก้อนนั้น (หรือจริงๆ ก็คือน้องอุ้ยอ้ายนั่นแหละครับ ที่ตัดสินใจกระโดดตีลังกาสามตลบลงไปในอ่างน้ำพุนั้น)
ผมเดินกลับบ้านด้วยความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ พร้อมกล้องที่เปียกปอน
.
.
.
ชื่อภาพ กระเซ็นซ่าน
กล้อง Olympus Camedia E-10 : BW conversion in PS
สถานที่ The Green, New Haven, CT....USA
