คำถามมันจะน่าสนใจยังไง มันอยู่ที่คนที่เราจะสัมภาษณ์มากกว่า
ถ้าถาม เฮีย โน๊ส อุดม เคยคิดคำถามเอาไว้เหมือนกันว่าจะถามเขาประมาณนี้
(ไม่นานมานี้เคยคิดโปรเจครวมงานแสดงศิษย์เก่าที่แผนก และกะจะสัมภาษณ์กันสั้นๆลงสูจิบัตร แต่ยังไม่ได้ทำ)
- พี่จะให้คำตอบและแก้คำครหากับเพื่อนๆหรือคนรู้จักที่เขาไม่ชอบขี้หน้าพี่ และบอกว่าพี่ดังแล้วลืมเพื่อนยังไง?
- คิดยังไงกับกระแสคนดังที่หันมาทำงานศิลปะกันเป็นว่าเล่น มันน่าจะเป็นแฟชั่นชั่วครั้งชั่วคราวหรือว่าความรักจริงๆจังๆ?
- พี่ทำมาหมดแล้วทั้งเป็น นักเขียน, นักเขียนการ์ตูน, พระเอกหนัง, ตลก, งานศิลปะ พี่อยากจะทำอะไรอย่างอื่นไหม
เช่น เป็น มัคทายกวัด, ผู้ก่อการร้าย หรือ นายกรัฐมนตรี
- ถ้าเปรียบการคอรัปชั่นของนักการเมืองบ้านเรา พี่ว่าน่าจะเป็นงานศิลปะประเภทไหน
(คนถาม: เช่น ความคิดผม มันคงเป็นอุจจาระหรือขยะที่เอามาประกอบเป็นงาน Installation)
..... แต่ที่เคยถามจริงๆนี่เคยถาม พี่ติ๊ก ชิโร่ หลายคำถามปนๆกับคุยงานไปด้วย
(แต่แกตอบแบบฮาๆมากกว่า)
ถาม: ทำไมเวลาพี่ร้องเพลง ต้องมีเอื้อนๆ ลากเสียงแบบสั่นๆ ที่พี่ทำนี่ ...คืออยากให้เป็นเอกลักษณ์รึเปล่าครับพี่
ตอบ: เวลาร้องทุกๆครั้งอารมณ์มันไปเองน่ะ ใส่ๆร้องๆไหลไป เหมือนวาดรูป ไม่ได้คิดว่ามันจะสร้างเอกลักษณ์อะไร แต่คนทั่วไปดันไปจำภาพนั้นถาม: ผมฟังๆไป เสียงเอื้อนพี่นี่คล้ายพี่เป้า สายัณ เหมือนกันนะครับพี่
ตอบ: พี่เป้าเหรอ เห่ย พี่ก็ชอบๆ นั่นเขาสุดยอดแล้วถาม: เพลงสรรเสริญพระบารมี ที่พี่ร้องให้ในงานเดี่ยว 7ฯ ผมฟังแล้วขนลุกเลยพี่ พลังมากๆ
ตอบ: ตอนแรกที่ไอ้โน๊สบอกว่าให้ร้องนี่เสียวๆนะ แต่ไปๆมาๆก็เอาวะ ลองก็ลอง ก็เต็มที่เลย ไอ้โน๊สนี่มองอะไรแปลกๆดี มันมองขาด...จะบอกว่าเวลาสัมภาษณ์ใครนี่มันจะแตกต่างกันไป ถ้าได้คุยกันสักพักนึงให้ละลายพฤติกรรม แล้วค่อยสัมภาษณ์นี่
คำถามที่มันน่าสนใจจะไหลมาเอง ดีกว่าไปตั้งหน้าตั้งตาถามแบบเกร็งๆตั้งแต่เริ่มต้น
คนถามก็เกร็ง คนตอบก็เกร็ง บางทีมันไม่ได้มุมมองน่าสนใจและแปลกๆใหม่ๆ บางทีมันดูประดิษฐ์มากเกินไป
