วรรคทอง

มาแปะบทกลอน โคลง บทกวีที่ชอบกันดีกว่าครับ

วรรคทองเป็นวรรคในบทกวีที่สื่ออารมณ์ ความรู้สึก และควรค่าแก่ความจดจำ
บางบทอาจจะใช้ภาษาง่ายๆ ก็ได้

อารมณ์มันโลดแล่นมาจากจู๋นู้นใช่มั้ยคะ 

แม่นแล้วครับ
ยกตัวอย่าง ...
.
.
.

รักที่ต้องเลือก (วันนี้)

โอ้วันนี้...วันสำคัญตื้นตันนัก
มิรู้จักเลือกทางอย่างไรได้
ถ้าไม่ไปพบเขาเราเสียใจ
แต่ถ้าไปพบเขาเราเสียตัว

กรรณิการ์ (เฮงรัศมี) หิรัญรัศมี

หนึ่งจะมีรักใหม่อย่าให้รู้                       
สองจะอยู่กับใครอย่าให้เห็น
ให้ฉันเถิดขอร้องสองประเด็น                 
แล้วจะเป็นผู้แพ้ที่แท้จริง

จาก.. ขอ...
โดย เอก หทัย (สนธิกาญจน์  กาญจนาสน์)

แม้อกนี้แคบนักน้องรักเอ๋ย
อย่าหวั่นเลยอุ่นอุรากว่าอกไหน
เมื่อมีพี่เอื้ออกแคบให้แอบไอ
จะออมไว้ให้อิงเพียงหญิงเดียว

จากก "ออมอก"

สวัสดิ์  ธงศรีเจริญ

บทนี้สุดยอดครับ ...

๏ เลือดฝาดเอ็งเปล่งปลั่งก็ยังสาว
ลองแก่คราวขนาดยายจะไหวหรือ?
เสน่ห์ที่มิได้ทำจากน้ำมือ
สามสี่มื้อบอกตรงตรงก็คงคลาย

ข้าหลงรักก็เพราะเล็งเห็นเอ็งสวย
ปราศสิ่งช่วยเสริมให้ชวนใจหาย
วันแรกสึกออกมาก็ตาลาย
เอ็งกลับกลายเกินจริตแผกผิดคน

เรียนตัดเสื้อในเมืองเป็นเรื่องชอบ
ถูกระบอบขอบเขตของเหตุผล
เพราะคนเราไร้วิชาย่อมพาจน
ข้าไม่เถียง,อ็งด้นถูกหนทาง

สามเดือนเหมือนสามปีที่ข้าบวช
หัวใจรวดร้าวเลยยินเอ่ยอ้าง
ว่ารักชื่นสิจะชืดรสจืดจาง
เกือบแหกกลางพรรษาออกมาดู

เมื่อเห็นตาเคยซื่อกลับดื้อรั้น
ยิ่งเชื่อมั่นแน่ใจเอ็งหมายหลู่
น้ำตาแค้นตกในรินไหลพรู
อุตส่าห์สู้ห่วงหวงเท่าดวงใจ

สิ้นเอ็งแล้วข้าก็พร้อมจะยอมบ้า
ฆ่าเอ็งก็เหมือนฆ่าน้าผู้ใหญ่
ลูกกำนันบุญน้อยขอคล้อยไกล
ข้าไม่ใช่ลูกชายนายอำเภอ   

จาก "จากลูกชายกำนันถึงลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน"
ขรรค์ชัย บุนปาน

ความรักเหมือนโรคา
บันดาลตาให้มืดมน
ไม่ยินและไม่ยล
อุปะสัคคะใดใด
ความรักเหมือนโคถึก
กำลังคึกผิขังไว้
ก็โลดจากคอกไป
บยอมอยู่ ณ ที่ขัง
ถึงหากจะผูกไว้
ก็ดึงไปด้วยกำลัง
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง
บหวนคิดถึงเจ็บกาย

จาก "มัทนะพาธา"
สมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6

^
^ ชอบบทนี้เหมือนกันค่ะ



แล้วก็ชอบบทนี้ พูดประจำ เวลากินเหล้า 555+


ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก  สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน   
ถึงเมาเหล้าเช้าสายหายก็ไป   แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน   

สุนทรภู่

ยังมีอีกหลายบทที่ผมชื่นชอบครับ
เปิบข้าว ปณิธาณกวี วักทะเล เสียเจ้า และอีกหลายๆ บท

ใครมีบทไหนที่ชอบ อย่าลืมมาแบ่งปันกันอ่านนะครับ
ตอนนี้ขอฝากไว้อีกบทก่อนไปนอนครับ

อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ
ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก
จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย

จาก "เพลงยาวถวายโอวาท"

 สุนทรภู่

[มังกร]

ส่วนมากไม่ได้อ่านบทประพันธ์ที่เป็นกลอนทั้งหมดค่ะ.. เลยจำได้ไม่มาก..
จะพยายามไปหามาอีกนะคะ.. สำหรับวันนี้.. มาจากอิเหนา ตอน ลานางจินตหรา

โอ้ว่าอนิจจาความรัก              พึ่งประจักษ์ดังสายน้ำไหล
ตั้งแต่จะเชี่ยวเป็นเกลียวไป         ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา
สตรีใดในพิภพจบแดน              ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา              จะมีแต่เวทนาเป็นเนืองนิตย์
โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก              เพราะเชื่อสิ้นหลงรักจึงช้ำจิต
จะออกชื่อลือชั่วไปทั่วทิศ           เมื่อพลั้งคิดผิดแล้วจะโทษใคร

"หญ้าคา ต้นหนึ่ง ต้นน้อย
ยืนคอย รับลม รับฝน
กร้านแดด แผดกล้า ฟ้าบน
อ่อนโยน น้อยนิด ...ติดดิน"
หนอน  เพื่อนแม้น };oO=

กรุ่นไอรักปักดวงใจให้พี่เช่
คิดแล้วเซทรุดทรวงลวงอกหมี
ยากกล่าวเอื้อนเอ่ยว่าจาหาวจี
รักของหมีร่ำร้อยเรื่อยว่าโฮกๆ

 

[มังกร]

ไม่เห็นลุงป๋วยนานเลย
สวัสดีค่า 

เน่าหนอนนอนในรู มีใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง
ด้อมด้อม มามองเมียง สไบเฉียง ปลิวไหวไหว
ผมขาว ยาวประบ่า กูแทบบ้า นั่นเด็กใคร
ค่อยค่อย หันมองไป โอ๊ะนั่นไง ตายท้องกลม




แต่งเอง ตะกี้ 

ใครมาลวงอกหมีให้ชีช้ำ
หลอกให้หัวใจหมีนี้ระกำ
ได้แต่ร้องเพียงคำว่าโฮกโฮก