สงสารบุ๋มมากกว่า
หลังจากเลิกงานไป เพิ่งจะได้มาอ่าน +ทุกคนที่ร่วมแสดงฝีมือเลยค่ะ ป้าชอยวาดน่ารักมาก แต่เป็ดเหมือนนกไปหน่อย555 แต่เราจะไม่ปิดกั้นจินตนาการอยู่แล้ว บุ๋มยังจะคิดวาดผู้อาวุโสเป็ดมีหนวดอยู่เลย ยังคิดอยู่ว่าจะใส่หนวดเป็ดดีรึเปล่า เพราะถ้ามีเด้กมาเจอ จะคิดว่าเป็ดมีหนวดอีก
แต่บอร์ดเรา เด็กก็โตมากแล้ว คงจะไม่เป็นไร เพราะโลกนิทาน คือโลกแห่งจินตนาการ
ของพี่แอน ฮามาก
อั้นหัวเราะไม่อยู่
ของพี่จักรี รูปสวยค่ะ แต่ใช้คำไม่สุภาพ แต่ไม่เป็นไรอีกนั่นแหละ โลกแห่งจินตนาการ ไม่มีขีดจำกัด
นี้เนื้อเรื่องทั้งหมดค่ะ
นิทานเรื่อง เป็ดน้อย
เป็ดน้อยเป็นเป็ดตัวเล็กๆ ที่ยังเดินไม่แข็งแรง เป๋ไปมา พลัดหลงกับแม่เป็ด
ด้วยความที่โดดเดี่ยว หาแม่ไม่เจอ จึงเดินไปเรื่อยๆ ร้องไห้ไปด้วย
จนกระทั่งมีคนใจดี เก็บเป็ดน้อยมาเลี้ยง ด้วยความสงสาร..
อยู่มาวันหนึ่ง เป็ดน้อยโตขึ้น จนเป็นเป็ดใหญ่ ระหว่างที่อยู่บ้านหลังนั้น เป็ดน้อยถูกเลี้ยงมากับฝูงห่าน
เพราะไม่มีกระจก เป็ดน้อยจึงคิดว่า ตัวเองมีรูปร่างเหมือนห่าน (แอบคิดอยู่ในใจ ว่า ทำไมหน้าตาไม่เหมือนแม่เป็ด แถมยังคิดเข้าข้างตัวเองอีก ว่าเป็นเป็ดลูกครึ่ง ลูกครึ่งห่าน+ เป็ด )คิดว่าตัวเองเป็นพวกเดียวกับห่าน และรักพวกพี่น้องห่านเปรียบกับพี่น้องตัวเองจริงๆ
ในบรรดาพี่น้องห่านก็มีทั้งห่านดี ห่านชั่ว พวกห่านชั่ว ชอบแกล้งเป็ดใหญ่(โตแล้ว) หากลอุบายต่างๆนาๆ ที่จะมากลั่นแกล้ง
เป็ดใหญ่ถูกแกล้งแบบนั้นมาตั้งแต่เป็นเป็ดน้อย เรื่อยมา..คิดเพียงว่าพวกห่านเหล่านั้นแกล้วตนด้วยความเอ็นดู โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าพวกห่านมีความคิดชั่วร้ายมากแค่ไหน เป็ดใหญ่ไม่คิดถือสาพวกห่านชั่วเหล่านั้น.. และพยายามคิดว่า จะมีวิธีไหนที่จะฉุดพวกห่านชั่วเหล่านั้น ขึ้นมาจากสิ่งปฏิกูลทางความคิดได้ เป็ดน้อยได้ไปปรึกษากับท่านอาจารย์ผู้อาวุโสห่าน และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฟัง พร้อมกับขอคำปรึกษาหาวิธีการช่วยเหลือห่านชั่ว
ท่านอาจารย์ผู้อาวุโสเป็ดได้ฟังเป็ดใหญ่เล่า ดังนั้นแล้ว จึงพูดกับเป็ดใหญ่ว่า "คนที่มีความคิดชั่วร้าย สักวันสิ่งที่เขาทำจะกลับมาตอบแทนเขาเอง บางที ไม่ต้องรอให้ถึงสักวันก็เป็นได้ แค่เขาคิดหาทางแกล้งเจ้า เขาก็เกิดทุกข์แล้ว เจ้าว่าจริงไหม? เจ้ามีเจตนาอยากช่วยพวกเขาจริงหรือ ถ้าเจ้าอยากช่วยพวกเขาจริง เจ้าก็มิต้องทำอะไรเลย เพียงเจ้าคิดดี และนำความคิดดีมาปฏิบัติ ความดีของเจ้า เจตนาดีของเจ้า จะแผ่บุญกุศลไปหาพวกเขาเอง พวกที่คิดชั่ว ทำชั่ว สักวันจักต้องแพ้ภัยตัวเอง"
เป็ดใหญ่ได้ฟังคำสอนของท่านอาจารย์ผู้อาวุโสห่าน ก็ประพฤติปฏิบัติตามเรื่อยมา ..พวกห่านชั่วพอเห็นเป็ดใหญ่ไม่เกิดอาการใดๆขณะที่ตนแกล้งเหมือนอย่างที่เคย ทำให้เกิดอาการหงุดหงิด ระส่ำระสาย ดิ้น พั่บๆ เหมือนห่านโดนวางยาพิษ(น่าอนาถ) จึงคิดแผนชั่วร้ายขึ้นมานำยาพิษไปใส่ให้อาหารของเป็ดใหญ่ วันนั้นเกิดพายุฝนมึดครื้ม และฝนได้ตกลงมาสาดกระเซนไปโดนอาหารของเป้ดใหญ่จนหมดสิ้น ซ้ำร้ายลมยังพัดยาฆ่าหญ้าที่ชาวนาซื้อมาไว้ตกใส่อาหารของห่านอีก เจ้าห่านชั่วด้วยความไม่รู้ เห็นเป็ดใหญ่ไม่มีอาหารกินจึงเยาะเย้ย ถากถางเท่าที่จะทำได้
และพากันแหบกินอาหารอย่างชะล่าใจ หารู้ไม่ ว่าในอาหารที่ตนกินมียาฆ่าหญ้าปะปนอยู่
สักพักพวกห่านชั่วก็ดิ้นกระแด่วๆ พั่บๆ ตายไปทีละตัวๆ อย่างน่าอนาถ เป็ดใหญ่เห็นดังนั้นได้แต่แผ่เมตตาให้พวกห่านเหล่านั้น...
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว"
ร่วมสนุกกันได้ทุกคนนะคะ
ชอบๆ
