ติดหมอค่ะ เรียนดีรึเปล่า?

[มังกร]

ละนานาเรียนจบไปทำอาชีพอะไรดีเนี่ย
เวลาที่บ้านถามก็ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร 

:37:เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง

[มังกร]

เมื่อวานซืนมีกรณีนึงเกิดขึ้น
คือประกาศผลสอบเข้ามหาลัยปีนี้ คะแนนท็อปสุดคือ 79.xxx คะแนน เป็นของหมอจุฬาฯ
คุณวิศาลเอามาเล่าในรายการขา่วเช้ามืดตอนตีสี่ แล้วบรรยายบทสัมภาษณ์น้องคนนั้นมาให้ฟัง
น้องบอกว่า หนูถนัดคำนวณกับฟิสิกส์ เลยเล็งไว้สองอย่าง ไม่วิศวะก็หมอ
แล้วก็ติดหมอด้วยคะแนนอันดับหนึ่งของประเทศ*

นึกถึงตัวเองและผู้ร่วมชะตากรรมเลย .. สมัยซัก 15 ปีก่อน..... (นานเนอะ)
สมัยนี้ยังเป็นกันรึเปล่าก็ไม่รู้ ไม่ค่อยได้สัมผัสเด็กๆ แล้วค่ะ ..
ถ้าเรียนเก่งตั้งแต่เด็ก จะถูกผลักให้เรียนวิทย์คณิต และเหลือทางเลือกที่สังคมจะยอมรับอีกแค่
สองทางคือไม่แพทย์ ก็ วิศวะ .. แอ้ก็เคยประสบปัญหานี้เหมือนกัน พ่อเรียกลูกสาวคนนี้ว่า
แพทย์หญิงแอ้ มาตั้งแต่จำความได้ เรียนดีก็ยอมรับว่าใช่ แต่.. กลัวเลือด กลัวเข็มเป็นที่สุด
ครั้งที่พบสัจจะธรรม คือมาตอบปัญหาเคมี ที่ ม.เกษตร ด้วยความซุกซนเดินผ่านห้องที่คณะสัตวแพทย์
กำลังทำแล็บ กลิ่นที่โชยออกมา โอ้.. แม่เจ้า.. แทบจะเป็นลมอยู่ตรงนั้น (คงพวกน้ำยาแช่สิ่งที่เคยมีชีวิตซักอย่าง)

ตอนจะเอ็นทรานซ์ พ่อยังมานั่งลุ้นให้เลือกแพทย์ มันเป็นไปไม่ได้ อันที่จริงสิ่งที่ชอบที่สุดตอนนั้น
น่าจะเป็นคณะนิเทศน์ล่ะ แต่ก็ไม่สามารถเลือกได้ .. (อยากถ่ายรูป อยากเป็นช่างภาพ) จำเป็นต้องเลือกวิศวะ
เพื่อรักษาความรู้สึกของพ่อแม่เอาไว้..

สิบกว่าปีผ่านไป .. แว่บๆๆๆ .. งานวิศวะไม่ใช่งานง่ายๆ อยู่กับมันมานาน ยอมรับว่าเกิดความรักในอาชีพนี้
แต่ก็ยังชอบถ่ายรูปอยู่ดีแม้ฝีมือจะไม่เอาไหน นึกถึงตอนนั้น ถ้าทะลึ่งเรียนหมอ คงไม่รอดเทอมแรก อาจเสียกำลังใจ
ทำอะไรไม่สำเร็จไปเลยก็ได้ ..

คือแอ้ว่านอกจากถนัด แล้ว ก็ต้องดูว่าเหมาะสมกับตัวเราด้วยรึเปล่า ร่างกาย+สมอง ทำได้ แล้วใจเราล่ะ เป็นสุขกับสิ่งนั้นมั้ย
เพราะเราต้องอยู่กับมันไปทั้งชีวิตนะคะ

ปล.เพื่อนสนิทแอ้ โดนกระแสผลักให้ต้องเรียนแพทย์ เรียนอย่างเก่ง จบมาด้วยเกรดหรูหราไฮโซ ตอนนี้ไปต่อโทเป็นจิตแพทย์แล้ว
เพราะมารู้สึกตัวตอนทำงานสองปีแรก ว่าตัวเอง .. กลัวเลือดเหมือนกันแฮะ 

[มังกร]

  ความคาดหวังนี่น่ากลัวนะ
นานาโึคตรโชคดีเลย 

[มังกร]

ใครที่มาอ่าน อย่าด่าผมนะครับ  นี่เป็นแค่ความเห็นจากแพทย์ตัวเล็กๆคนนึง (ซึ่งหมอที่จบในเมืองไทยส่วนใหญ่จะได้ไปเป็นกัน)

ผมว่าเด็กมัธยมประเทศไทยเกินครึ่งเวลาไปเอนทรานซ์เลือกคณะ ตนเองยังไม่รู้หนทางชีวิตของตนเองกันหรอกครับ
เลือกวิศวะ ... ก็ไม่รู้ว่าทำงานจริงเป็นยังไง
เลือกหมอ ... ก็ไม่รู้ว่างานจริงๆเป็นแบบไหน
เลือกครู ... ก็รู้จักความเป็นครูแค่ที่สอนเราเท่านั้น

ผมเชื่อว่าการเป็น ลูกวิศวะ ลูกหมอ ลูกครู
การเข้าค่ายวิดวะ ค่ายเตรียมเป็นหมอ ค่ายเตรียมเป็นครู
หรือแม้แต่การเข้าไปเรียนในคณะดังกล่าวสัก3-4ปีแล้วก็ตาม ... บางคนยังไม่ทราบเลยว่าจบออกไปจะไปทำงานเป็นแบบไหน

ดังนั้น ... ถ้าแอน (ชื่อแอนใช่ไหม) ยังไม่รู้ว่าจะเรียนดีไหม ก็ต้องมาชั่งน้ำหนักในส่วนต่างๆ
ข้อเสียของการเป็นหมอ
1. เวลาว่างไม่เหมือนชาวบ้าน
เพราะต้องอยู่เวรต่างๆนานามากมาย ... เช่นตอนนี้วันสงกรานต์ หมอทุกคนในโรงพยาบาลต้องมาช่วยกันผลัดเวรกันอยู่
2. งานหนักในแบบของหมอ
งานหนักแบบของหมอคือ งานเป็นงานที่เครียด ต้องการการตัดสินใจ ต้องอดนอน (เมื่อคืนผมนอนไป4ชม.)
ที่สำคัญคือ งานหนักแบบของหมอ มันหนักกว่าจินตนาการปกติ ... หนักกว่าคนทำงานออฟฟิศหรือข้าราชการในระดับเดียวกันแน่นอน (ดังนั้นไม่ต้องคะเนล่วงหน้าว่าจะเป็นยังไง ผมเองยังคะเนต่ำกว่าความจริงไปเยอะ)
3. เป็นคนส่วนน้อยของสังคม และเป็นวิชาการที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ลึกรู้จริง
ทำให้หมอต้องตกเป็นจำเลยสังคมบ่อยๆ และในหลายๆเรื่องที่ทำถูกต้องแล้วหรือผิดไม่มาก ก็ยังมีโอกาสขึ้นหน้าหนึ่งในลักษณะผู้ร้ายฆ่าคนได้

ข้อดีของหมอ
1. ไม่มีวันตกงาน ถ้าไม่ทำตัวงี่เง่า
เคยเห็นหมอตกงานไหมล่ะ ...  /
2. รายได้มหาศาล
ใครว่าหมอเงินน้อย
แพทย์จบใหม่มีรายได้อยู่ที่ 20000 ต่อเดือน ... และอาจจะมากกว่านี้ขึ้นกับว่าผอ.โรงพยาบาลเคี่ยวมากน้อยแค่ไหน
ในที่นี้ผมไม่คิดเป็นรายชั่วโมงการทำงานจริงให้นะ เพราะถ้าคิดให้มันจะโดนปัดไปอยู่ตรงข้อเสีย 
ที่สำคัญ จะไม่มีเวลาใช้เงิน ดังนั้นเงินเก็บเหลือแน่นอน  /
3. มีคนรักและนับถือ
แม้ว่าจะมีเกรียนบางประเภทที่ทำให้หมอหมดกำลังใจ แต่คนที่เค้านับถือหมอจากใจจริงก็มีเยอะ
ดังนั้นถ้าเราทำดี และรู้จักการPresent ตนเอง คนอื่นๆก็จะรักเราจากใจจริง


ดังนั้น ผมขอตอบโดยอิงจากสิ่งที่ผมตอบอาจารย์สมัยสมัครเข้าเรียนนะครับ

อาจารย์แพทย์ศิริราช : ทำไมคุณถึงอยากเข้าเรียนที่ศิริราช
หมอแมว : เพราะพ่อแม่ผมเรียนจบจากที่นี่ครับ
อาจารย์แพทย์ศิริราช : แล้วทำไมคุณอยากเป็นหมอ
หมอแมว : เพราะเป็นอาชีพที่มั่นคงครับ ... ผมอยากช่วยคน แต่ถ้าชีวิตเรายังไม่มั่นคงก็ยังช่วยใครไม่ได้ ... ถ้าเรามีความมั่นคงในชีวิต เราก็ช่วยคนอื่นได้

อยากให้ไปอ่านกระทู้
http://www.f0nt.com/forum/index.php/topic,12659.0.html
ประกอบการตัดสินใจครับ
เรื่องเงิน เรื่องงาน เป็นสิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งเช่นกัน
การไล่ตามความฝันที่จริงก็เป็นสิ่งที่ดี แต่คนที่ไล่ตามความฝันจนกระทั่งตนเองลำบาก ครอบครัวลำบาก พ่อแม่ลำบาก ก็มีไม่น้อย ...
ในกรณีนี้ แอนบอกว่าสอบหมอติดแบบงงๆ ...
แอนเป็นคนที่ทำงานคอมฯเป็น ไปเข้าค่ายคอมฯมาแล้วด้วยซ้ำ แต่ยังสมัครหมอ ... แถมพอติดหมอยังมาถามความเห็นซะอีก
ผมขอตีความว่าแอนเองยังไม่รู้หรือตั้งอนาคตความตั้งใจไว้ว่าจะเป็นอะไร
ยังไม่มีความฝันที่ชัดเจน
ไม่มีความฝันให้ไล่ตาม

ดังนั้นขอสรุปเอาดื้อๆเลยครับ

- ถ้ามีทุนที่จะเรียน
- เป็นคนที่ไม่ขี้เกียจ
- ต้องการความมั่นคงในชีิวิตในระดับนึง
- ไม่ได้มีความฝันอื่นให้ไล่ตาม
- ไม่เกี่ยงงานหนัก
- และไม่อ่อนไหวต่อคำติฉินนินทานัก

สมัครหมอเถอะครับ ... 

ปล. กลัวเลือดกลัวศพไม่เกี่ยวกัน ... เพราะเทคนิกการสอนและการเรียน จะหล่อหลอมจนทำให้นักศึกษาแพทย์ไม่กลัวอาจารย์ใหญ่ และไม่กลัวเลือดคนไข้โดยไม่รู้ตัว

[มังกร]

อ่านของหมอแมวแล้ว รู้สึกได้เลย 

ตอนเอนทรานซ์ก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ

เป็นรุ่นพี่ที่เท่จริงๆ ครับ

สงสัยอยู่อย่างว่าถ้ามีบางคนชอบมีดและเลือดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
จะเรียนหมอได้ไหมครับ

[มังกร]

เฟิร์นเสริม สาครราษฎร์ น่ะเหรอ 

[มังกร]

มันขึ้นอยู่กับตัวเราทั้งหมดทั้งมวลนะ

พูดก็ไม่ได้มาก เพราะอัยย์ไม่ได้เอนท์ เเต่เรียน ม.เอกชนเเทน
เพราะอยากเรียน คณะมนุษยศาสตร์ ของที่นี่

อ่านไปอ่านมาสงสาร หมอ นะ โดยเฉพาะ พวกคนที่ทำงานตามชนบท
อ่อ ไม่เคยเห็นหมอตกงงานด้วย

เคยดูหนัง หมอเจ็บ ที่พอล เเสดง ก็รู้สึกเข้าใจหมอขึ้นมาหน่อยนะ

ถ้าเป็นหมอ ก็เท่ากับเป็นลูกน้องไชยา สะสมทรัพย์นะ


อ๊ะ ตัดสินใจได้ทันทีเลยเหรอ

รู้สึกว่าเรียนกับทำงาน คงจะเป็นคนละเรื่องกันค่ะ

แต่ละอาชีพมันมีข้อดีข้อด้อยต่างกันไป

แต่จากประสบการณ์ตรง
เรียนหมอแล้ว จะรู้สึกว่าชีวิตมั่นคงแน่ๆในอนาคต
แต่ความมั่นคงนี่แหละ
มันทำให้ตอนเรียนกระวนกระวาย

น่าจะคิดแค่ชอบหรือไม่ ก่อนดีกว่าค่ะ
ถ้าชอบ อะไรๆเราก็ย่อมผ่านมันไปได้

ถ้าไม่ชอบ อาจจะผ่านอะไรๆไปได้ก็จริง
แต่จิตใจมันจะช้ำๆอยู่เหมือนกัน

ตอนนี้ไม่ได้ชอบ
แค่คิดว่าต่อไปอาจจะชอบ เพราะว่าคงจะได้ช่วยคนอื่น
คงจะมีหน้าที่การงานมั่นคง ไม่น่าจะตกงาน

แต่ตอนนี้กลัวเลือด กลัวเข็ม กลัวศพ กลัวว่าตัวเองจะโง่
กลัวว่าจะช่วยคนอื่นเค้าไม่ได้ กลัวว่าจะไม่กล้าเย็บแผล
กลัวเขียนรายงานไม่เป็น กลัวทำงานหนัก กลัวไม่มีแฟน(เพราะเรียนจนแก่)

ถ้าเกิดน้องกลัวสิ่งเหล่านี้ ก็ไม่แนะนำค่ะ
ช่วงชีวิต อายุ 20-30 ของน้อง คงจะหดหู่แบบพี่เป็นแน่แท้ T^T

[มังกร]

แต่ตอนนี้กลัวเลือด กลัวเข็ม กลัวศพ กลัวว่าตัวเองจะโง่
กลัวว่าจะช่วยคนอื่นเค้าไม่ได้ กลัวว่าจะไม่กล้าเย็บแผล
กลัวเขียนรายงานไม่เป็น กลัวทำงานหนัก กลัวไม่มีแฟน(เพราะเรียนจนแก่)
ถ้าเกิดน้องกลัวสิ่งเหล่านี้ ก็ไม่แนะนำค่ะ
ช่วงชีวิต อายุ 20-30 ของน้อง คงจะหดหู่แบบพี่เป็นแน่แท้ T^T

กลัวครบหมดทุกอย่างเลยอ่ะ  ... แต่Topingมันหมดทุกอย่างแล้ว

ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นเลยนะคะ  

พี่ๆ บอร์ดฟอนต์ใจดีจัง ช่วยตัดสินใจได้เยอะเลยค่ะ ^^ ขอบคุณมากนะคะ

คือเรื่องเวลาว่างกับเรื่องทำงานหนักไม่ค่อยเป็นห่วงเท่าไหร่น่ะค่ะ เพราะเคยทำงานหนักๆ มาก่อนมั่งเหมือนกัน
(ถึงมันอาจจะไม่หนักเท่าหมอก็เถอะค่ะ)

เป็นห่วงแค่เรื่องรายได้กับเรื่องคนไข้ที่ไม่พูดแล้วไม่ค่อยเข้าใจกันเท่านั้นล่ะค่ะ
เพราะตอนนี้ทางบ้านค่อนข้างมีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายพอสมควร (แต่เรื่องค่าเทอมคงไม่มีปัญหา คงหาทุนของมหาลัยได้น่ะค่ะ)
แค่กลัวรายได้ที่ได้มาไม่พอใช้น่ะค่ะ แถมมีน้องอีก 2 คนกำลังเรียนอยู่ด้วย
แล้วตอนทำงานก็ต้องการกำลังใจด้วยน่ะค่ะ กลัวรักษาคนไข้แล้วโดนบ่นๆ (แบบเกรียนนิดๆ) อะไรแบบนี้น่ะค่ะ - -

แต่พออ่านของหมอแมวแล้วสบายใจขึ้นเยอะเลยค่ะ ช่วยตัดสินใจได้เยอะมากๆ เลย

สำหรับตอนนี้ตัดสินใจแล้วคงจะไม่สละสิทธิ์หมอแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ  

[มังกร]

  ล่อลวงเด็กมาได้อีกหนึ่งคน

ล่อลวงเด็กมาได้อีกหนึ่งคน

  ง่า

  จะมีว่าที่หมอคนใหม่แล้ว