พูดถึงเรื่องการออกเสียงแล้ว
นึกถึงสำเนียงๆชาวบ้านแถวนี้ ที่ฟังแทบไม่รู้เรื่อง
เนื่องจากว่าตลอดชีวิตการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ
ของคนไทยส่วนใหญ่หรือคนทั่วโลกก็ว่าได้
ก็มักจะเรียนตามแบบอเมริกา จากเพลงอเมริกันและหนังฮอลลีวู้ด
ถ้าได้มาฟังคนในอังกฤษพูด ก็อาจจะเหวอได้
(ทีแรกคิดว่ามันพูดภาษาอะไรกัน)
ยกตัวอย่างที่พอนึกออกดังนี้ครับ
อันนี้สำเนียงลอนดอนและบางอันก็คือบริติชทั่วไป
- อย่างแรกสำคัญมากครับ อย่าออกเสียงตัว t เวลาลงท้าย
เช่นที่บอกไป but ออกเสียงว่า เบอะ that - แดะ
hot - โฮะ
- จริงๆไอ้พวกลงท้ายเสียงหนักทุกตัว เช่น -k ก็ไม่ค่อยออกเสียงเท่าไรทั้งนั้น
- เสียง i (ไอ) ออกเสียงไปทางออย night - น้อยต์
ดังนั้น คำว่า like that จึงออกเสียงว่า หล่อยค์ แดะ
- เสียง th เนี่ยก็เป็นปัญหา ให้ออกเสียงเป็น v หรือ f
เช่น nothing ออกเสียงเป็น nuffing
the - เฝธอะ ออกเสียง v
three - ฟธรี ออกเสียง f
mother - มาเฝธอะ maver
- ไม่ออกเสียง R ลงท้าย อย่างที่มีท่านนึงบอกไว้หน้านู้น
เช่น corner โค้เหนอะ (จะออกแต่ตอนมีอะไรมาต่อท้าย)
- เสียง ออ เช่น all , door ออกเป็น โอว ให้หมด
- แต่พอเสียง โอ เช่น go ดันออกเป็น เออ หรือ ออว
- อันนี้สำคัญที่สุดเลยครับ ทำจังหวะพูดให้กระชากๆเข้าไว้
เหมือนเครื่องยนต์ติดๆดับๆ สะดุดๆ ลงท้ายเสียงสั้นๆ
ตัดเสียงแรก ตัดเสียงหลัง ตัดแม่งให้หมดแบบคนลิ้นไก่สั้น เอาเข้าไป
นึกออกประมาณนี้ล่ะครับ รู้ไว้แต่อย่าจำไปใช้นะครับ
อาจารย์ภาษาอังกฤษด่าตายห่า
