อย่าชมกันมากๆดิ เขินนะ
ดูภาพหลายคน เห็นพัฒนาการ จนน่าตกใจ และดีใจมาก
อย่างโตน จากเป็นคนที่ถ่ายรูป มีเสน่ห์อยู่แล้ว สวยแบบเก๋
แต่หลังๆ เริ่มมอารมณ์ในภาพมากขึ้น จนอบอุ่น สัมผัสได้
รูปแอน เก่งในเรื่องเล่าเรื่องจนน่าตกใจ
และหลายภาพ มองได้หลายมุม หลายอารมณ์
สื่อในสิ่งที่คนอื่น
พยายามทั้งชีวิตก็ทำไม่ได้ได้เก่งมาก
แอน ฉีกตำรา กฏห่าเหว ทิ้ง แล้ว กระทืบซ้ำอย่างไม่ยั้งแล้วตดใส่
ไม่สนใจ คำคนว่า
เฮ้ยพี่ นี่มันไม่ใช่แพทเทิร์นไม่ใช่เหรอแล้วตอบกลับว่า
ก็นี่ แพทเทิร์นแล้ว มีไรไหมเล่า แล้วถ่ายรูปหลุดจากความสวยอันดาษดื่น มองโลกอย่างแตกต่าง
ทำทุกอย่างด้วยความสนุก ลืมความสวย การจัดวาง
และนำมาเสนออย่างเหนือชั้น เจ๋งว่ะ
ชอบรูปหลังคารูปแรกของแอน มันดูแล้ว เหมือนอยากให้น้ำมันไหลลงมา
เอ๊ะ มันเป็นบันได หลังคา จะขึ้นจะลงดีนะ
ภาพที่ดี มันก็คือภาพที่ทำให้คิดตามได้ต่อ สนุกไปกับมัน
ถ่ายภาพที่สนุก ยากกว่า ภาพที่สวยเยอะเลยนะ
โอ้เอ้ก็เหมือนกัน รูปนี้ ที่เอามาโพสท์ โอ้เอ้ ไม่ได้เอาความสวยของสิ่งอื่น
ที่ไม่เกี่ยวข้อง มาเสริมให้เสียอารมณ์แพทเทิร์น เหมือนตอนรูป All Rice
ถ่ายตามโจทย์ มองโลกแบบน่ารัก และ ออกมาเป็นภาพ ขนมใสไหม
ที่มีสีสไตล์พาสเทล ดูแล้วแอบยิ้มเลย
ฟ้าก็ด้วย กล้าเล่นกับหลายสิ่ง เหมือนกล้าลืมความสวยเนี๊ยบ
อย่างภาพเซทแรกๆที่ส่งมา แล้วตามตอบคำถามโจทย์อย่างท้าทาย
หลายรูป มีให้เห็นในชีวิตประจำวัน แต่ฟ้านำเสนอได้อย่างน่าสนุก
ชายคลองก็ด้วย เล่นแพทเทิร์นในอีกมุม ได้แบบมีสีสันต์
มองธรรมชาติได้แบบมีเสน่ห์ น่าสนุกมาก
บวกให้ทุกคนเลยนะ เจ๋งจนน่าประทับใจ
