จะมีใครมาอ่านมั้ยนะ...
หลังจากลาออกจากธนาคารไป
เพราะเป็น depression เกือบฆ่าตัวตายแล้วล่ะ
ก็ไปทำงานที่เดียวกะ จารย์เกศ+หมีอิ่ม heal จิตใจตัวเองก่อน
อยู่ได้ประมาณ 4 เดือน ออฟฟิศปิดตัวจ้า
ตอนนั้นอยากทำอสังหาริมทรัพย์
ก็เลยศึกษาจริงจัง ลงคอร์สเรียน และก็ยาวเลย ลงมือทำด้วย
ผลคือรู้ละว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะเป็นนายหน้าอสังหาฯ
ไม่มีรายได้ไปประมาณ 4 เดือน
แต่ได้ความรู้อื่นกลับมา
เช่น การดูบ้าน ดูห้อง ดูทำเลราคาถูก
เหมาะจะเอามา renovate ได้กำไรงาม
เลยกลับมาหางานทำ อยากทำงานต่างประเทศดูบ้าง
ใครจะรู้ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของความหายนะในชีวิต
หากยังคงคอนเซปต์ "ไม่เลือกงาน ไม่ยากจน"
ใช่ ในตอนนั้นยังคงใช้เงินเก็บในการกิน อยู่ และผ่อนที่อยู่อาศัย
แต่ในตอนนี้คือเดือนสุดท้ายแล้วและเดือนหน้าคือต้องมีจ่าย
เหลือเวลาแค่ไม่กี่วันเราต้องมีงานทำ
คำว่า "ไม่เลือกงาน ไม่ยากจน"
มันเลยอยู่ในหัว
เราไปได้งานในกลุ่ม fb หางานในฟิลิปปินส์
เป็นงาน SEO คุณสมบัติก็ทำได้ทุกอย่าง
แต่ต้องทำงาน 6 วัน เงินเดือนก็รับได้ WFH ได้
ส่ง message ไปว่าสนใจ
ไม่นานเขาก็ติดต่อกลับมา เราก็ส่ง resume เราไป
เขาออกตัวมาก่อนว่าเขาเป็นบริษัทสายเทา
จ้างงานเป็นสัญญาจ้าง
หากผ่านสัญญาจ้างจนได้เป็นพนักงานประจำจะได้วีซ่าทำงาน
แต่เราต้องบินมาทำงานที่นั่นนะ ประเทศเกาะนั่นแหละ
เพราะงานนี้ผิดกฎหมายในประเทศไทย..
ทำที่ไทยได้แต่ห้ามบอกใคร
ไม่งั้นถ้าถูกจับไม่มีใครรับผิดชอบนะ
คำว่าสายเทา กะสายขาวตอนนี้เราไม่ได้สนใจแล้ว
ตอนนี้คือไม่มีจะแดกค่ะ เอางานก่อน!!
ก็เซ็นสัญญา และเริ่มทำงานวันแรกในเวลาอันรวดเร็ว
