หน้า: 1 ... 596 597 598 599 600 601 602 [603] 604 605 606 607 608 609 610 ... 615
 
ผู้เขียน หัวข้อ: งาน เงิน ความหวัง อนาคต  (อ่าน 2187308 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
เหมือนกันครับ ปีนี้เป็นปีที่รู้สึกว่าจะกระเด็นออกจากบริษัทได้ตลอดเวลา ขึ้นอยู่กับว่าเราจะยังเกาะมันไว้หรือปล่อยตัวอย่างฟรีสไตล์ออกมา  กร๊าก
บันทึกการเข้า

สู่ความโดดเดี่ยว อันไกลโพ้น
อุตส่าหารูปได้แล้ว เปิดกลับมาอ่านต่อเจอประโยคในวงเล็บนั่น ฮือๆๆ
จิ้มตรงนี้สิ
บันทึกการเข้า

<a href="http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf" target="_blank">http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf</a>

A Long Patience: Wish Us Luck (and Happy Anniversary)
อุตส่าหารูปได้แล้ว เปิดกลับมาอ่านต่อเจอประโยคในวงเล็บนั่น ฮือๆๆ
จิ้มตรงนี้สิ
บันทึกการเข้า


ยุให้พี่แอเเปิดทัวร์จริงๆ นะ  น้องดำ

เป็นแนวลำบากทัวร์ พี่แอ้ไปหา contact แล้วกลับมาจ่ายงานต่อ่่่่่่่่่่่่่่่่
บันทึกการเข้า

เราจะต้องการอะไรมากมายไปกว่า อะไรมากมาย
ถ้าพี่แอ้เป็นเจ้าของทัวร์น่าจะเป็นทัวร์ที่มีลูกค้าน่าจะมีความสุขนะ (แต่ต้องเป็นลูกค้าที่คิดคล้าย ๆ พี่แอ้ด้วยรึเปล่า  ไหว้)

ส่วนเรื่องรูปนั่น
อีบวบก็ช่างหา

กูก็ช่างคลิก  กร๊าก กร๊าก กร๊าก


ตอนนี้ชิวอะ ทำงานชิวววววววววววววววววว

เค้ารู้สึกตัวว่าเพลินกับการทำ Trading จัง ซึ่งไม่เคยได้ฟิลลิ่งนี้เลยกับบริษัทที่แล้ว


ไม่รู้ว่าความชิวนี้จะอยู่กับเราไปนานแค่ไหน
บันทึกการเข้า

There's only one "Jack Russell"
ถ้ามางี่เง่าระหว่างทางนี่ผลักตกเหวตายนะครับ น้องดำ
บันทึกการเข้า

<a href="http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf" target="_blank">http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf</a>

A Long Patience: Wish Us Luck (and Happy Anniversary)
การเห็นข่าวพนักงานโดนเลย์ออฟนี่ทำให้ผมไม่เคยรู้สึกศรัทธาในระบบบริษัทเลย
เพราะไม่รู้จริงๆ ว่าวันไหนเราจะหมดความสำคัญ แต่จะว่าไปผมก็ไม่เคยทำงานในบริษัทใหญ่ๆ น่ะนะ กร๊าก

แต่ทุกวันนี้ผมก็งงว่าตัวเองอยู่มาได้ยังไงนะ อาจเป็นเพราะไม่มีภาระค่าใช้จ่ายเยอะก็ได้มั้ง
คือเดือนไหนเหมือนๆ จะไม่รอด ก็มักจะมีรายได้แปลกๆ ที่เกี่ยวกับฟอนต์มาเสมอ

ทางเดียวที่พอจะทำได้ คงทำต่อไปเรื่อยๆ ฮ่าๆ ฮือๆ
บันทึกการเข้า

perfectionist
เนี่ย บรรยากาศแย่มากเลย วันนี้ชั้นที่พี่ทำอยู่นี่แม่งไม่สบตากันเลย เพราะไม่รู้ใครโดน
ทีมเรา head count มันไม่เกิน เลยยังบอกได้ว่ารอบนี้ปลอดภัย
ทีมอื่นเค้าโดนกันก็จ๋อยๆ พวกเราหัวเราะกันเค้ายังมองตาละห้อยเลย

เรื่องเลย์ออฟ สำหรับพี่ ในวัยนี้นะ ทำงานมา ๑๕-๑๖ ปี พี่ทำใจให้เฉยๆ ได้ละ ถ้าจ่ายตามกฎหมาย (หรือมากกว่า)
เพราะว่ากฎหมายเค้าคุ้มครองเราอยู่ อย่าปิดหนีกูไปดื้อๆ ละกัน
สิ่งที่มันทำให้รู้สึกแย่คือ ความรู้สึกที่ว่า เราไม่เป็นที่ต้องการ
ต้องบอกว่า อย่าไปคิดแบบนั้น มันไม่ได้เป็นเรื่องส่วนตัว มันก็แค่ธุรกิจเอง
ถ้าวันนึงเรามีกิจการใหญ่โต เราทำคนเดียวไม่ไหว เราก็ต้องจ้างลูกน้อง
ถ้ามันมีอะไรผิดพลาดไป พอไม่มีตังค์จ่าย เราก็ต้องปล่อยมันไป
ใครมันจะมานั่งเลี้ยงคนอื่นให้เข้าเนื้อตัวเอง
มันก็ความสัมพันธ์รูปแบบหนึ่ง เหมือนคนมีคู่ครองแหละ
วันนี้มันดีกับเรา เราก็แฮปปี้ แต่ถ้าวันนึงมันเปลี่ยนไป หรือมันตายจากไป เราก็เสียใจ กลับมาพึ่งตัวเอง อยู่คนเดียว
พี่ว่าคนเป็นฟรีแลนซ์ กับคนโสดมันก็เหมือนกันในมุมนึงนะ

ว่าแต่ทำงานต่อ ขยันๆๆ ฮ่าๆๆ

ปล. เป็นไกด์ทัวร์ไม่ได้ว่ะ ทนคนอื่นไม่ค่อยได้ แต่อยากเป็นเจ้าของบริษัททัวร์นะ ท่าจะมันส์

ถ้ามางี่เง่าระหว่างทางนี่ผลักตกเหวตายนะครับ น้องดำ

เวอร์ไปหร่อน
อาจจะแบบ อ้ะ.. นี่เงินคุณ คืนค่ะ นี่ตั๋วเครื่องบินขากลับค่ะ เช็คอินสี่โมงเย็นนะคะอย่าเลท
นี่ใบจองโรงแรมอีกสามคืนที่เหลือ มีอาหารเช้าค่ะ ส่วนมื้ออื่นๆ หาทานเองนะคะ คืนเงินให้แล้ว
แล้วจะคอมเพลนไว้ที่ไหน แท็กมาด้วยนะคะ จะตามไปอ่านค่ะ บัยยยย..
บันทึกการเข้า

พอเทียบกับชีวิตโสดแล้วโคตรเห็นภาพเลยครับ ไหว้
บันทึกการเข้า

perfectionist
 เจ๋ง เค้าชอบความคิดพี่แอ้อ่ะ
และกิ๊กก็เชื่อว่า ที่พี่แอ้ไม่กลัวอะไรพวกนี้ เพราะว่าพี่น่าจะเชื่อมั่นในศักยภาพตัวเองด้วยแหละ
หลายๆ คนกลัวเพราะคิดว่า ถ้าออกไปจากระบบพวกนี้ จะทำอะไรได้บ้าง

มันเหมือนคนที่เคยออกไปเที่ยว ออกสู่โลกกว้าง มันทำใจอะไรกับพวกนี้ไว้ตลอดนะ
หลักๆ คือเราต้องพึ่งตัวเอง และก็ทำให้เรามั่นใจอ่ะ

ถ้าไงพี่แอ้เป็นหัวหน้าทัวร์ จัดการเอกสาร
ส่วนกิ๊กนำทัวร์ให้ เอามั้ยพี่ 555
บันทึกการเข้า

ท่องเที่ยวเป็นงานหลัก ถ่ายรูปเป็นงานรอง
วาดรูปเป็นงานอดิเรก ขายยาเป็นงานประจำ
เดี๋ยวดาเป็นฝ่ายพาหลงให้นะๆ  กรี๊ดดดดด
บันทึกการเข้า
น้องกิ๊กอ่านขาดมาก
เพิ่มอีกอย่าง นอกจากค่อนข้างมั่นใจว่าตูรอดแล้ว
อีกสิ่งคือ ตูอยู่ง่ายกินง่าย งานก็เหมือนกัน งานอะไรก็ทำได้ ไม่ได้เลือกอะไรมากมาย
แต่ไม่เอาขายของนะ ขายของไม่เป็น (เริ่มเลือกละ  กร๊าก)


โดนไม่ให้ไปต่อขึ้นมาเมื่อไหร่จะมาทวงสัญญานะ สองสาว
เอาเจ๊จอยมาด้วย เป็นฝ่ายอาหาร  กร๊าก

บันทึกการเข้า

จริงอย่างที่แอ้ว่าครับ ผมว่าอายุหลัก 30-40
ก็เตรียมหาลู่ทางทำมาหากินได้เลยถ้าอยู่ในบริษัทเอกชนนะครับ
ตามความเป็นจริงคือเงินเดือนสูงมาก บริษัทเค้าก็ไม่ไหวกันนะ
หาตัวใหม่เฟรชๆ ทำงานอ่อนนิดนึง แต่เงินเดือนน้อยหน่อยบริษัทจะไปได้มากกว่า
แล้วมักจะเป็นอย่างนี้กันซะส่วนใหญ่นะครับ

จำได้ว่าอย่างมือกราฟฟิกสมัยทำงาน แก่สุดก็แค่สามสี่สิบนิดๆ ถ้ารุ่น40++ ทั้งบริษัทมีไม่กี่คนเอง

ถ้ามี power ในการทำงานนอกกรอบของบริษัทอย่างแอ้ สบายเลยครับกินเงินเดือนให้สุด เตรียมลู่ทางตัวเองไว้เนิ่นๆ...สบ๊าย







ว่าแต่สนใจบริษัทออกแบบ ทำ VIDEO ทำ animation น่ารักๆสำหรับแอปโป้ทัวร์
ติดต่อ www.exa-studio.com ครับ <-------- กดเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19 พ.ย. 2015, 20:45 น. โดย Layiji » บันทึกการเข้า

นักเขียนการ์ตูนรายปี
เห็นหลายคนพูดด้านลบของ comfort zone
ต้องก้าวออกจาก comfort zone เพื่อหาความมั่นคงในชีวิต

เอาจริงๆ ความมั่นคงในชีวิต มันไม่มีอยู่จริงหรอก
ความมั่นคงในชีวิต มันเป็นแค่ความรู้สึก
ซึ่งจะเกิดขึ้นได้เมื่อเรามีความมั่นคงในจิตใจ
ถ้าจิตใจหวั่นไหว อยู่ที่ไหน ก็ไม่มีความมั่นคง

ส่วนตัวคิดว่า จุดมุ่งหมายในชีวิตเรา
ก็คือการได้ใช้ชีวิตอยู่ใน comfort zone ไม่ใช่เหรอวะ  หมีโหด~
หลายๆ คน ออกจาก comfort zone แห่งหนึ่ง
ดิ้นรนต่อสู้ เพื่อไปสร้าง comfort zone อีกแห่ง
เห็นส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น

เพียงแต่สิ่งที่ได้มาระหว่างการย้ายสร้าง comfort zone
นั่นก็คือประสบการณ์ ที่จะเอาไว้บอกตัวเองก่อนตายได้ว่า
เออ กูไม่ได้เกิดมาตายเปล่านะ  กร๊าก

ตัวตูเองทำงานอยู่ใน comfort zone มาตลอด  
ถ้าเมื่อไหร่รู้สึกว่าไม่ comfort ก็จะไปหาที่ที่มัน comfort กร๊าก

ตูทำงานสาย IT มานาน แต่พอพักหลังก็เฉื่อยลง
ไม่ค่อยกระหายอยากได้ความรู้ใหม่ๆ ในสายงานแล้ว
(แต่กระหายความรู้ด้านอื่นนะ โดยเฉพาะด้านอาหารและเครื่องดื่ม)
ตอนนี้ก็ค่อยๆ กลายเป็นไม้ตายซากในสายงาน IT ไปทุกวัน
เลยเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ค่อย comfort ล่ะ  กร๊าก

อย่างมาทำร้านกาแฟ ทำอาหาร นี่ก็ออกมาหา comfort zone ใหม่   น้องดำ

บอกก่อนว่าวิธีคิดของตูนี่ เป็นวิธีของคนที่ไม่มีทางรวยได้เลยนะ
เพราะคิดอะไรแบบแมสๆ ไม่เป็น ขี้เกียจดิ้นรนอะไรมาก
ไม่อยากมีชื่อเสียง กลัวไม่มีความสงบสุขในชีวิต  กร๊าก



ปล comfort zone มันควรจะแปลเป็นภาษาไทยว่าอะไร  
พิมพ์ไปแล้วก็หงุดหงิด  fuc yea


บันทึกการเข้า
พื้นที่ของน้ำยาปรับผ้านุ่ม ครับ


















กริบ--
บันทึกการเข้า

นักเขียนการ์ตูนรายปี
หน้า: 1 ... 596 597 598 599 600 601 602 [603] 604 605 606 607 608 609 610 ... 615
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!