เรื่องบุญคุณ ทัศนคติของคนทำงานแบบเราๆ
อยากจะแชร์ และอาจจะเคยแชร์ไปแล้วด้วยนะ
คือพี่เนี่ย ไทยโบราณเลย เจ็บมาเยอะ บุญคุณมั่งล่ะ คำสัญญามั่งล่ะ นู่นนี่
ทนกับงานกับคนที่ไม่ควรจะทน เสียเวลาชีวิตไปเยอะนะ เสียโอกาสไปเยอะมากๆ
มาถึงตอนนี้ ถึงจะคิดได้ช้า แต่ก็คิดได้แล้ว คือกูไม่แคร์ค่ะ
เหมือนอีบวบว่าแหละค่ะ คือมาทำงานเนี่ย เจ๊ากับกับเงินเดือนละ ต่างคนต่างได้นะไม่มีการติดค้าง
ทำงานตัวเองให้ดี เอาแค่ดีกลางๆ ก็เจ๊านะ ไม่ได้ต้องดีเลิศประเสริฐศรี
แบบเพอร์เฟคต์นั่นถือว่าทำแถมๆ ให้ไป ไม่ต้องทุกวันก็ได้ เค้าประเมินเงินเดือนเราจากการทำงานกลางๆ อยู่แล้ว
ไม่โกงบริษัทเป็นอันใช้ได้ สเตตัสนี้ถือว่าไม่มีอะไรติดค้าง อยากอยู่ก็อยู่ อยากไปก็ไป ยังไงก็ได้ แต่ทำให้ดีๆ
คืออยู่ก็อยู่ดีๆ ถ้าทุกข์ระทมก็อย่าไปอยู่ เวลาไปก็ไปดีๆ กรุยทางไปสวยๆ
คิดถึงตัวเองเข้าไว้มากๆ เพราะไม่มีใครเขาคิดถึงอนาคตของเราเป็นอันดับแรกหรอก
จะเป็นคนสำคัญก็กับตัวเราเองเท่านั้นแหละ แม้ว่า HR จะพูดสวยหรูยังไงก็ตาม มันก็พูดไปตามหน้าที่อะ
ทำอะไรที่อยากทำ อะไรที่ตื่นมาแล้วกระฉับกระเฉง ลุกไปอาบน้ำทำงาน
ถ้าตื่นมาแล้ว อยากจะตาย อยากจะนอนยาวๆ ไม่อยากลุก อันนั้นก็ไม่ใช่แล้ว มันเป็นสัญญาณที่บอกเราเองแหละ
ปล. แถมๆ
HR ไม่ใช่พระเจ้า
HR ระดับ ผจก.เล็ก ปากดีคนนึงแถวนี้ คอยดุด่าพนักงานคนอื่นเหมือนเป็นคนละชนชั้นมาตลอด
โดนไล่ออกด่วนไปแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน เหตุเพราะนางเป็นโรคจิต ชอบขโมยของของเพื่อนพนักงานว่ะ
ที่ว่าป่วยจิตเพราะว่านางรวย การขโมยนี้ไม่ใช่เอาไปเพราะไม่มีตังค์
แผนก HR ก็ปิดเรื่องนี้กันมิดชิดเพราะเสียชื่อหนักมาก
แต่ก็ไม่มีอะไรเกินความสามารถของเค้าที่จะรู้
